บทที่2 สอบปากคำ [ขึงบนเตียง]
987 Words
บทที่2
สอบปากคำ [ขึงบนเตียง]
รถของชายหนุ่มขับเข้ามายังโรงแรมม่านรูดก่อนที่แก้มบุ๋มจะหันไปมองด้วยความตกใจ คนดีที่ไหนพาเด็กเข้าโรงแรม
" นี่คุณตำรวจจะทำอะไรคะ แบบนี้ก็หนูแจ้งข้อหาพรากผู้เยาว์ได้เลยนะ " ฉันพยายามมองหาหนทางที่จะหนีแต่ถ้าหนีฉันเองก็อาจจะไม่รอด
"แจ้งสิ แจ้งเลย!"
"หนูมีแฟนแล้วรบกวนช่วยพาหนูกลับบ้านด้วยค่ะ" ขอร้องไปเถอะเขาไม่ปล่อยฉันหรอก ฉันเคยได้ยินรุ่นพี่ในวงการสก๊อยพูดกันว่าจะมีพวกสายตำรวจเข้ามาจีบผู้หญิงในกลุ่มเพื่อสืบเรื่องการออกไปรวมตัวกันจนลามไปถึงเรื่องยาเสพติด
"ไม่เห็นปากดีเหมือนเมื่อกี้เลยล่ะเด็กน้อย ฉันแค่ต้องการสอบปากคำเธอเท่านั้น สก๊อยอย่างเธอฉันไม่อยากถูกเนื้อต้องตัวนักหรอกนะ"
"เป็นสก๊อยแล้วมันทำไมคะ!" มันไปหนักหัวหรือไงฉันได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกไป
"เข้าไปได้แล้ว แล้วนี่เก็บปัสสาวะมาให้ฉันด้วย"
"หนูไม่ได้ท้อง!!!"
"ฉันจะตรวจสารเสพติด!!!" ยัยเด็กบ้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย
"อ่าว! ใครจะไปรู้ล่ะ"
หลังจากที่แก้มบุ๋มเดินออกมาจากห้องน้ำเธอก็ยื่นกระปุกให้ชายหนุ่มหลังจากนั้นไม่นาน ผลตรวจก็ถูกยื่นให้เธอ
"ม่วง!"
" ไม่จริงอะ หนูไม่ได้เสพยานะ"
"แล้วนี่อะไร"
ชายหนุ่มยื่นผลตรวจให้กับแก้มบุ๋มดูทำเอาเธอหน้าซีดเป็นไก่ต้มก่อนจะร้องไห้ออกมา เธอเคยเห็นที่ตรวจแบบนี้และเธอก็รู้ว่ามันคือผลตรวจสารเสพติดแต่เธอไม่คิดว่าเธอจะโดนแจ็คพล๊อต
"หนูแค่ดูดพอตของแฟนเฉยๆ แล้วก็....."
"แล้วอะไรอีก"
"หนูไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร"
"ไหนลองบอกมาซิ มันเป็นยังไง" ผมนั่งลงบนเตียงเพื่อฟังรายละเอียดที่เธออธิบาย เด็กพวกนี้ส่งไปบำบัดก็เปล่าประโยชน์ ยาคลูท์สองขวดกินก่อนไปตรวจก็ไม่เจอแล้ว
"มันเป็นขวดน้ำค่ะ แล้วก็มีหลอดแบบนี้ "
แก้มบุ๋มวิ่งไปหยิบขวดน้ำกับหลอดบนโต๊ะมาสาธิตให้ชายหนุ่มดู ชายหนุ่มเองเมื่อเห็นแค่นี้ก็รู้ทันทีว่ามันคือการเสพยาไอซ์
"แล้วก็มีหลอดแก้วเสียบตรงนี้จากนั้นก็จุดไฟ"
"ไอซ์?"
" เหรอคะ"
" ถ้างั้นก็ไปโรงพักแล้วฉันจะแจ้งผู้ปกครองของเธอแล้วส่งไปบำบัด โอเคนะ"
"ไม่ๆๆๆ ถ้าพ่อกับแม่รู้หนูโดนตีแน่ๆเลยค่ะ อย่าบอกพ่อกับแม่หนูได้ไหมคะคุณตำรวจ นะคะ นะ นะค่าาา"
"ถ้างั้นก็มาแลกเปลี่ยนกัน บอกมาว่าในแก๊งของเธอใครเป็นเจ้าของยาแล้วฉันจะปล่อยเธอไป"
"หนูไม่รู้จริงๆค่ะ ได้โปรดปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูไม่รู้จริงๆค่ะ"
"ไม่ได้! รู้ไหมว่าไอซ์มันมีโทษหนักกว่าย***าอีกนะ ทำอะไรไม่คิดห่วงอนาคตกันบ้างเลยเด็กพวกนี้นี่!"
" จะทำอะไรคะ ปล่อยหนูนะ "
ชายหนุ่มหยิบกุญแจมือมาใส่ที่แขนของแก้มบุ๋มทำเอาเธอหน้าเสียจนร้องไห้ออกมา แต่ชายหนุ่มกับดึงกุญแจมือไปล็อกไว้กับหัวเตียงทำให้แขนของแก้มบุ๋มถูกขึงไว้ทั้งสองข้าง
"แฟนของเธอชื่ออะไร" นี่เป็นการสอบปากคำที่ผมไม่ได้อยากทำเลยจริงๆ
"บอส....ค่ะ"
"เสพยากับมันบ่อยหรือเปล่า" ผมมองหน้าเธอจนเห็นสายตาที่เคยแข็งกร้าวเริ่มอ่อนลง
"หนูไม่รู้ว่ามันคือยาเสพติดพี่บอสบอกว่ามันเหมือนกับดูพอตแต่สนุกกว่า อีกอย่างหนูลองแค่3-4ครั้งเองค่ะ"
"มันคือย****์โทษหนักทั้งคนเสพและคนขาย แค่เธอเข้าไปยุ่งกับมันก็เหมือนขาข้างนึงเธอเข้าไปอยู่ในคุกแล้วนะ"
"หนูไม่รู้จริงๆ" เสียงของฉันเริ่มสั่นบอกตรงๆว่ากลัวมาก
"บอสคือเจ้าของยาพวกนี้ใช่ไหม ไม่ต้องตอบก็ได้แต่ถ้าไม่ใช่เธอก็แค่ค้านออกมา ฉันตามสืบมาพักนึงแล้วแฟนเก่าของมันก็โดนจับ เพราะมันให้ผู้หญิงเป็นคนส่งยาเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต"
แก้มบุ๋มนอนฟังเงียบๆโดยที่ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะเธอเองก็เคยถูกแฟนหนุ่มให้เอาขนมไปส่งซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าแค่ขนมธรรมดาๆทำไมต้องให้เธอขี่รถไปส่งด้วย แถวนั้นก็มีขายเยอะแยะ
"ฉันจะช่วยเธอก็ได้นะแก้มบุ๋มแต่มีข้อแม้"
"อะไรคะ"
"มาเป็นสายตำรวจให้ฉัน"
"ให้หนูพาคุณไปจับแฟนตัวเองเนี่ยนะ" ทำไมแทงหวยไม่ถูกแบบนี้วะ
"งั้นก็ไปโรงพัก!"
"เดี๋ยวๆๆ อย่าค่ะหนูยอมแล้ว ยอมทุกอย่างแล้ว" คุกนะไม่ใช่สวนสนุกใครจะอยากไป
"ถ้างั้นก็ตามนี้เดี๋ยวเราแลกไลน์กันไว้ จะได้ส่งข่าวกันได้
"หนูต้องทำยังไงบ้างคะ"
"เวลามันนัดส่งของกันเธอก็แค่บอกฉัน หรือเวลามันไปแข่งรถกันที่ไหนก็รีบบอก"
"ค่ะ"
"เรื่องเงินค่าขนมไม่ต้องห่วงนะฉันจะให้ไว้ใช้มันอาจจะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก็พอไปกินโรงเรียนได้"
" ค่ะ "
"เดี๋ยวฉันถอดกุญแจมือให้"
"ไม่คิดจะทำอะไรจริงๆเหรอคะ"
แก้มบุ๋มเงยหน้าขึ้นมาถามชายหนุ่มที่กำลังจะไขกุญแจมือ ทำให้ชายหนุ่มก้มลงมามองหน้าเธอจากนั้นลูกกุญแจก็ถูกวางไว้ที่โต๊ะก่อนที่ชายหนุ่มจะก้มลงมาประกบจูบอย่างดุเดือด
"เธอเรียกร้องเองนะแก้มบุ๋ม!"
- Writer
