ห้องพักผู้ป่วย VIP
แกร็ก..
“มาแล้วๆ ..” เสียงหมวยเอ่ยออกไปเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดขึ้น
“อ้าวไอ้เตอร์ เสร็จธุระแล้ว” ลีเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมกับริสา
“เออ..” เตอร์ตอบกลับไปแบบห้วน ๆ ก่อนเดินเข้ามาหาเนยที่กึ่งนั่งกึ่งนอนมองเขาอยู่
หมับ
“โอ๋ๆ หายหรือยังครับคนดีของเตอร์” เตอร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับถือวิสาสะโอบกอดร่างบางของเนย
เพียะ!
“โอ้ย! หมวย กูเจ็บนะเว้ย!” เตอร์ร้องออกมาอย่างดัง หลังจากถูกหมวยตีเข้าที่แขนอย่างแรง
“ตอแหลล่ะๆ” หมวยเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเอาเรื่อง เธอเกลียดความมือไวของมันที่สุด
“อะไร กูแค่เป็นห่วงเนยมันผิดหรือไง” เตอร์หน้ามุ่ยถามออกไปก่อนจะโดนสายตาดุดันของหมวยเขาจึงเงียบลง ก่อนเอ่ยออกไปอย่างไม่มีเสียง ‘อีดุ’
“มา ๆ มากินข้าวกันก่อน..อะแกข้าวผัดมาแล้วจ้า” ริสาเอ่ยแทรกขึ้นก่อนยกถาดข้าวที่เขาจัดให้กับเนย เอามาไว้ที่โต๊ะเลื่อนเพื่อให้เนยทานได้สะดวก
“ขอบใจนะแก” เนยยกยิ้
