ห้องพักผู้ป่วย VIP
“อื้อ..” เสียงงัวเงียตื่นของเด็กสาว เปลือกลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ พยายามโฟกัสภาพตรงหน้า คิ้วบางขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นเพดานสีขาวสะอาดตา เธอกวาดมองไปรอบห้องก็เห็นเงาร่างสูงที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
“กูมีธุระด่วนไง”
“ล่อสาวมึงดิไอ้นอท ธุระจริง ๆ ไอ้ห่า”
“แค่นี้..ลาอาจารย์ให้กูด้วย”
ติ้ด.. “เฮ้อ..เมื่อไหร่จะตื่น” คิววางสายก่อนหมุนตัวเดินเข้ามาภายในห้อง สายตายังคงจับจ้องเด็กสาวที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ มือหนาเอื้อมลูบผมบางของเธอเบา ๆ อย่างอ่อนโยนอย่างลืมตัว
ตึก- ตัก- ตึก- ตัก-
‘ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ..เหอะ’ เนยพลางคิดในใจแต่ทำไมหัวใจเธอถึงกับเต้นแรงขนาดนี้ หรือการกระทำของเขานั้นมันส่งผลต่อหัวใจของเธออย่างนั้นหรือ? ก่อนเธอตัดสินใจลืมตาขึ้นทันที จ้องมองเขาอย่างอยากรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไง
“เอ่อ..ตื่นแล้วเหรอ?” คิวดวงตาเบิกกว้าง รีบชะงักมือออก ก่อนเอ่ยถามเด็กสาวด้วยท่าทีประหม่าเล
