“หือ? คุณเห็นเหรอ...หึ เขาไม่เคยบอกใครเลยนะครับ” ไต้ฝุ่นอมยิ้มบาง ๆ สองคนนี้ยังไงกัน อีกคนก็ดูจะชัดเจนแต่ไม่รู้ว่าทำไมยังรอช้าอีก ส่วนคนตัวเล็กคนนี้ก็ดูเหมือนจะดูออกแต่ก็ไม่มีท่าทีอะไร
“มันคือห้องอะไรคะ”
“ห้องนอนครับ”
“ห๊า...” ลินินไม่อยากจะเชื่อหู ซึ่งคำตอบของเธอทำให้ไต้ฝุ่นยิ้มบาง ๆ ให้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในห้องทำงานลินิน
“ตามนั้นครับ อ้อ ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหมครับ”
“คุณไต้ฝุ่นไม่กลับเหรอคะ” ลินินเอ่ยถามขณะที่ไต้ฝุ่นกำลังเปิดประตูห้องทำงานให้เธอ คำถามของเจ้าหล่อนทำให้ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบา ๆ
“รอคุณอัทธ์น่ะครับ”
“อ้อค่ะ ฉันนึกว่าคุณต้องช่วยคุณอัทธ์ทำงานซะอีก...” ลินินเอ่ยถามพลางเดินไปหยิบขวดน้ำเปล่าในตู้เย็นในห้องทำงานเธอมาให้เขา
“ผมไม่ได้จบอะไรพวกนี้มาน่ะครับ จริง ๆ ไม่เชิงว่าผมทำงานเป็นเลขาของเขาหรอก แค่ดูแล อยู่เป็นเพื่อนอะไรประมาณนี้...” หญิงสาวไม่ได้ถามอะไรให้มากควา
