คืนที่ดาวเต็มฟ้า

ความเฉยชาที่มองดูเธออยู่ห่างๆ

เมื่อดาวเต็มฟ้าเริ่มรู้สึกตัวจากอาการเป็นไข้แต่ก็ยังไม่สร่างดีนัก เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาและยันกายตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง

"ตื่นแล้วหรือ เป็นยังไงบ้าง" ตุนท์ยืนมองสองมือล้วงกระเป๋ากางเกง ด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยจึงไม่สามารถบ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้ถามได้ว่าถามเพราะเป็นห่วงหรือถามแค่พอเป็นพิธี

"ฉันปวดหัว" เธอตอบพร้อมเอาส้นมือดันไปที่ขมับของตนเอง

"งั้นก็นอนพัก กินข้าวซะ เดี๋ยวแม่บ้านเอาเข้ามาให้ และพรุ่งนี้เธอไม่ต้องไปทำงานฉันให้เธอหยุดสองวัน ฉันยังไม่อยากให้ใครมาตายที่คาสิโนฉัน" ถึงแม้จะให้หยุดแต่คำพูดก็ช่างดูไร้ปราณีเสียเหลือเกิน

ด้านดาวเต็มฟ้าก็ไร้คำตอบโต้ใดเพราะเวลานี้เธอไม่มีแม้แต่แรงจะยืนเสียด้วยซ้ำ

ในตอนเย็นขณะที่ตุนท์นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา เขาเป็นคนชอบหนังสือ ชอบเรียนรู้และอันที่จริงในสมัยเรียนเขาเป็นคนที่เรียนเก่งคนหนึ่งเลยทีเดียว และหนังสือก็จัดว่าเป็นของรักของหวงของเขาด้วยเช่นกัน ถ้าเล่มไหนเป็นเล่มโปรด ใครอย่าได้มาแตะเชียว

ดาวเต็มฟ้าเดินออกมาพร้อมจานอาหารที่ทานแล้วเพียงครึ่งเดียวออกมาหมายจะนำไปเก็บที่ห้องครัวเองไม่รอนั่งงอมืองอเท้าให้เขาว่าเอาทีหลังอีก

"ลุกขึ้นได้แล้วหรือ" ตุนท์ทักเมือเห็นเธอเดินไปที่ครัว

"ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ" เธอตอบแบบไม่วางใจในตัวเขาเท่าไรนัก อยู่กับเขาเหมือนต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

"ดีจะได้กลับไปทำงานได้ไวๆ" สิ่งที่เขาพูดก็ไม่พ้นเรื่องการทำงานใช้หนี้

"ถ้าเธอจะเดินออกไปเดินเล่นในสวนก็เชิญนะ" เขาพูดจบก็ก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อไม่สนใจเธอ

"ดีเหมือนกันอยู่ในนี้อึดอัดเต็มที" ดาวเต็มฟ้าคิดในใจ

เธอเดินไปชมสวนที่ดูยังไงก็ไม่เบื่อและคงเป็นอย่างเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายภายใต้บรรยากาศของชายคาบ้านหลังนี้ ครั้งที่แล้วเธอเด็ดดอกไม้ไปเจ้าของบ้านคงยังไม่ทันสังเกตุ วันนี้เธอจึงชะล่าใจเด็ดมันอีกครั้งสามถึงสี่ดอก กุหลาบสีแดงสดที่เริ่มผลิดอกบานสะพรั่งเต็มทีทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นเป็นอย่างมาก

เธอเพลิดเพลินแต่ก็ครุ่นคิดไปต่างๆนาๆว่าจะทำอย่างไรต่อไปหากทำงานที่คาสิโนแบบนี้ไปเรื่อยๆร่างกายเธอต้องบอบช้ำตายไปก่อนที่จะได้เจอหน้าพี่ชายเป็นแน่

"อะไรที่พอจะทำให้เขาพอใจในตัวเราหรือยอมใจอ่อนลงบ้างไหมนะ" ความคิดนี้ฉุกคิดขึ้นมาได้ตอนที่เธอก้มสูดดมดอกไม้

............................................

ในวันนี้ดาวเต็มฟ้าอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงานที่คาสิโนพร้อมกับตุนท์ แต่พอเธอจะก้าวเดินออกไปที่นอกบ้านตุนท์ก็ทักท้วงเธอ

"เธอยังไม่ต้องไป ฉันอนุญาตให้เธอหยุดอีกหนึ่งวันไงลืมหรือ" เขาหันมาทัดทานเธอ

"หายแล้วค่ะ เดี๋ยวใช้หนี้ไม่หมดเสียที" ดาวเต็มฟ้าทำหน้าค้อนมองเขาด้วยหางตา

"ดี ถ้าอยากใช้ให้เร็วขึ้นอย่าลืมนะฉันมีงานพิเศษให้เธอทำ" ที่จริงเขาแกล้งพูดเพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำงานนี้สักเท่าไร

"ฉันสนใจ ฉันจะทำ" เธอหันไปตอบเขาแบบไม่คิด

"ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีก่อนค่อยว่ากัน" ตุนท์เบรคเธอเพราะคิดว่าเธอคงจะประชด

....................................................

เมื่อมาถึงที่คาสิโน ดาวเต็มฟ้ายังคงทำงานของเธอให้ผ่านๆไป ในระหว่างการทำงานเธอได้ยินพนักงานหญิงสองคนสนทนากัน

"นี่ถ้าฉันมีแขกดีๆไปรับเลี้ยงนะฉันคงสบายปลดหนี้ให้แม่ได้" หญิงสาววัยรุ่นในชุดสาวเชียร์เครื่องดื่มสีฟ้ารัดรูปเอ่ยขึ้นกับเพื่อนสาว

"จริง แต่มันจะมีใครมารับเลี้ยงเรา นักเล่นในนี้ถ้าไม่ผีพนันตัวยงก็ระดับไฮโซที่คงไม่คิดจริงจังกับพวกเราหรอก

"ก็ไม่แน่นะ แต่นี่ฉันได้ยินว่ามีอยู่คนหนึ่งนะรวยจริงแต่ถ้าทนได้ก็น่าจะทิปหนักอยู่"

"ใครหรือ" สาวน้อยอีกคนหนึ่งทำตาโตสนใจ

"นายพงษ์ชาติ" สาวคนที่เสนอความคิดบอกเสียงเบาลง

"หา นายคนนี้มัน...." เพื่อนสาวยังไม่ทันพูดจบเพื่อนก็ปรามเสียก่อนเหมือนกลัวว่าคำนินทาจะหลุดไปถึงหูใคร

"จุ๊ๆๆๆๆ นั่นแหล่ะอย่างที่รู้"

"แหม เธอใครเขาก็ร่ำลือทั้งนั้น รายไหนรายนั้นแต่มีดีที่ว่า ทิปหนักถึงขั้นเอาไปตั้งตัวยังได้ ยิ่งถ้าถูกใจได้ไปเป็นล้านเลยนะที่ฉันได้ยินมา"

"นายพงษ์ชาติ" ดาวเต็มฟ้าที่แอบอยู่มุมกำแพงแอบฟังสองสาวพูดคุยกันทวนชื่อที่ได้ยินมาในความคิดของเธอผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นความหวังเดียวของเธอที่จะปลดหนี้ได้ เธอเก็บชื่อนี้เอาไว้เป็นโจทย์ใว้หาคำตอบกับตัวเอง

.................................................

ตุนท์มองดาวเต็มฟ้าในกล้องวงจรปิด เขามักจะแวะเวียนมาดูกล้องเพื่อสังเกตุเธอเสมอ ถึงแม้จะเป็นเพียงการมองผ่านกล้องแต่เขาก็เห็นสภาพความเหนื่อยล้าของเธอที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน

"นายมีอะไรจับตามมองเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ ให้พวกเราช่วยไหมครับ" อัทเอ่ยปากถามนายเมื่อเห็นเขามาแวะเวียนมาดูกล้องที่ห้องนี้บ่อยครั้ง

"ไม่มีอะไรฉันแค่แวะมาตรวจตราดูทั่วไป" ตุนท์พูดเสร็จก็หมุนตัวและลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที

"กูว่านายต้องมาสังเกตุใครแน่ๆ" อัทหันไปพูดกับจอนหลังจากที่ตุนท์ผู้เป็นนายเดินจากไป

"กูก็ว่าอย่างนั้น ตั้งแต่แม่สาวคนนั้นมาก็มาเป็นประจำ" จอนสอดรับกับคำพูดของเพื่อน

"แต่อย่าพูดดังไปเดี๋ยวนายจะเล่นเอา" จอนสำทับเพื่อนอีกที

...............................................

ในยามเข้านอนตุนท์แอบคิดว่าทำไมผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างดาวเต็มฟ้ายอมอดทนเพื่อผู้ชายคนนึงได้มากขนาดนี้ งานที่คาสิโนทั้งหนักทั้งเหนื่อยและยังเสี่ยงกับนักเล่นนักเที่ยวที่แวะเวียนเข้าหาเธออีก

แต่เธอก็ยังไม่คิดจะปริปากบอกถึงที่ซ่อนของเติมตะวันแม้แต่คำเดียว ระยะหลังเขาปล่อยให้เธอกลับมาพร้อมลูกน้องของเขา ส่วนตัวเขานั้นแค่ไปดูงานและความเรียบร้อยทั่วไปและก็กลับบ้านมาก่อน

"ทำไมนะ จะทนทำไม" เขาพูดคนเดียวในขณะที่เอามือก่ายหน้าผากทอดกายบนที่นอน

"ช่างเธอเถอะทนไม่ได้เดี๋ยวก็พูดเอง" เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าแอบเป็นห่วงความรู้สึกเธอจึงแสร้งทำเป็นบอกตัวเองว่าไม่มี เธอจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แล้วก็ตัดทิ้งความคิดนั้นออกไปโดยเอามือดึงผ้าปิดตาลงมาปิดดวงตาทั้งสองแล้วข่มตานอน

.............................................

ทางฝากฝั่งของดาวเต็มฟ้าเมื่อเธอกลับมาบ้านของตุนท์ด้วยความอิดโรย เธอเองก็เฝ้าถามใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าจะสามารถอดทนไปได้นานแค่ไหน ถึงจะเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าแต่ในตอนนี้เธอกลับนอนไม่ค่อยจะหลับ

"หากเขามีหัวใจสักนิดมันก็อาจจะมีความหวัง" ดาวเต็มฟ้าคิดหาวิธีการไปเรื่อยเปื่อยคิดแม้กระทั่งว่าหากเธอแกล้งทำดีกับเขา เขาจะใจอ่อนเมตตาสงสารเธอบ้างไหม

"ลองดูนะเต็มฟ้า มาถึงขั้นนี้ก็ไม่มีอะไรจะเสีย จะลองเป็นผู้หญิงหน้าด้านหน้าทนเข้าหาเขาหากได้อิสรภาพมาก็ถือว่าคุ้มที่จะเสี่ยง"

สิ่งที่เธอคิดอยู่ตอนนี้คือเธอจะแกล้งทำดีเพื่อให้เขาตายใจ

.........................................