คืนที่ดาวเต็มฟ้า

อย่าให้คลาดสายตา

เมื่อลูกน้องชายเสื้อดำทั้งสองคนเข้าไปรายงานลูกพี่อย่างคมสันที่เป็นเหมือนต้นห้องที่เฝ้าคาสิโนว่ายังตามหากรกับเติมตะวันไม่พบ

"นายครับไอ้จอนกับไอ้อัทมันรายงานว่ายังไม่เจอไอ้สองหัวขโมยนั่นนะครับแต่ว่าพอจะจับทางได้ละว่ามันอาศัยอยู่กันละแวกไหน ยังไงผมจะให้มันสองคนไปคอยเฝ้าไว้" คมสันรายงานให้ตุนท์ฟัง

"บ้าเอ้ย!" ตุนท์โพล่งขึ้มาอย่างหัวเสีย

"ผมว่ามันอาจจะไหวตัวทันเพราะลูกน้องผมมันบอกว่าพวกมันทำงานที่ร้านสะดวกซื้อไม่ไกลจากบ่อนเรามากนัก แต่พอไปถามถึงมันก็หายไปเลย"

"ยังไงจับตัวพวกมันมาให้ฉันให้ได้ งานนี้ฉันต้องกู้หน้าและลบคำสบประมาทที่พ่อด่าฉันไว้ให้ได้ ต่อให้ไม่ได้ตัวพวกมันมาได้อะไรมาเป็นตัวประกันก็ยังดี" ตุนท์สั่งคมสัน

"ได้ครับนาย" คมสันรับคำ

"อย่าให้คลาดสายตาล่ะไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องพวกแกแทน" ตุนท์หัวเสียเลยพาลใส่ลูกน้อง

..................................................................

ดาวเต็มฟ้ายังคงใช้ชีวิตและไปเรียนที่มหาวิทยาลัยตามปกติ โดยที่พี่ชายอย่างเติมตะวันยังคงติดต่อมาเป็นระยะๆเพราะเป็นห่วงน้องสาว

"เต็มฟ้า ทำอะไรอยู่กินข้าวหรือยัง" เติมตะวันโทรศัพท์ไปหาน้องสาว

"กินแล้วแล้วพี่ตะวันล่ะ อยู่ที่ไหนแล้วไม่เห็นได้ยินเสียงจัดงานอะไรเลย" ดาวเต็มฟ้าถามไปตามเรื่อง

"เอ่อตอนนี้พี่กับไอ้กรมาซื้อของข้างนอกกันน่ะ อีกเดี๋ยวก็จะกลับเข้าไปช่วยงานต่อกันแล้ว" เขาแต่งเรื่องไปเรื่อยก่อน

"แล้วถ้าพี่เสร็จช่วยงานญาติไอ้กรมันแล้วพี่จะรีบกลับ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ไม่ต้องไปแวะที่ไหนเลิกเรียนรีบกลับบ้านทันที" ไม่วายที่เขาจะสั่งน้องสาวเป็นเด็กอีกแล้ว

"ไม่ต้องเป็นห่วงเต็มฟ้าโตแล้วดูแลตัวเองได้จ้ะ บ๊ายบายนะ" ดาวเต็มฟ้าวางสายไปพร้อมทำหน้าผากย่นฉงนใจที่ช่วงนี้พี่ชายสั่งเธอราวกับเป็นเด็กอนุบาล แต่ก็ไม่ได้คิดมาเพราะพี่ชายของเธอรักและดูแลเธอมาตลอดอยู่แล้ว

หลังจากที่เติมตะวันกดวางสายน้องสาวลงเขาก็มีสีหน้ากลัดกลุ้ม

"เป็นไรวะไอ้ตะวัน" กรถามเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน

"กูเป็นห่วงเต็มฟ้าว่ะไม่รู้พวกเราจะรอดไหม" เติมตะวันห่วงว่าถ้าเขาเป็นอะไรขึ้นมาน้องสาวจะอยู่อย่างไร

"มึงกับกูต้องรอด เชื่อกู" กรเองก็ไม่รู้อนาคตหรอกแค่ให้ความหวังตัวเองและเพื่อนเท่านั้น

ส่วนเติมตะวันเองก็ไม่อยากจะโทษเพื่อนเพราะความรักและหวังดีของกรที่อยากจะช่วยเขาแต่การโกงคนระดับเจ้าพ่อมันก็มีความเสี่ยงที่กรและเขาเองอาจจะคิดตื้นเกินไปหน่อย

....................................................................

"อ้าว ไอ้ตุนท์ วันนี้ไม่ไปดูที่คาสิโนหรือ" ทินกรยืนเท้าเอวถามลูกชาย ที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

"ยังครับวันนี้ว่าจะไม่เข้าไป" ตุนท์เบือนหน้าหนีทำท่าเบื่อหน่ายไม่รู้ว่าพ่อจะมาด่าอะไรเขาอีก แค่นี้เขาก็ดูโง่เหง้าในสายตาพ่อมากพอแล้ว

"ฉันว่าจะให้แกไปเรียนรู้งานที่บริษัทเอาไว้ด้วยนะ ฉันมีกิจการอีกหลายอย่างที่แกต้องสืบทอดต่อจากฉัน" ทินกรวางอนาคตไว้ให้เขามากมาย

"แต่ผม..."

"ไม่มีคำว่าแต่ คนไม่เอาถ่านอย่างแกต้องเรียนรู้เยอะๆจะได้ไม่เสียโง่เหมือนในบ่อนครั้งก่อนอีก นี่ฉันยังไม่ลืมนะว่าต้องตามคนที่มันโกงมาให้ได้" ทินกรรักลูกชายแต่ก็เป็นคนดิบๆพูดจาสาดเสียเทเสียแบบนี้มาตั้งแต่เขายังเด็ก เพราะว่าภรรยาเขาจากไปนานแล้วทินกรคือพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลุกตามสัญชาตญาณ

"ครับ" ตุนท์รับคำแล้วลุกขึ้นหนีทันทีเพราะหัวเสียที่พ่อด่าเขาอีกแล้ว

"คำก็ไม่เอาถ่านสองคำก็ไม่ได้เรื่อง กูต้องจับพวกมึงมาให้ได้ไอ้หัวขโมย" ตุนท์คาดโทษกรและเติมตะวันหมายจะล้างคำสบประมาทของพ่อให้ได้ และด้วยความที่พ่อไม่เคยเอ่ยปากชมมีแต่ด่าทอต่อว่า ทำให้เขาเก็บสุมอารมณ์เอาไว้รอวันระบายใส่เมื่อจับตัวกรและเติมตะวันมาได้เพราะถือว่าสองคนนี้คือต้นเหตุที่ทำให้เขาดูโง่ในสายตาพ่อ

.................................................................................

"เต็มฟ้า ถึงบ้านหรือยัง" เติมตะวันส่งข้อความไลน์หาน้องสาว

แต่เธอไม่ได้ตอบ จนเขาเริ่มใจเสีย

"เต็มฟ้า ทำอะไรอยู่" เขาส่งข้อความไปหลายรอบ

"ตื้ดดดดดด" เมื่อน้องสาวไม่ตอบข้อความเสียทีเติมตะวันจึงเกิดความร้อนใจ ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาเธอทันที

"ฮัลโหลพี่ตะวัน"ดาวเต็มฟ้าออกมาจากห้องน้ำในมือยังถือผ้าขนหนูเช็ดที่ผมอยู่

"ทำอะไรอยู่เต็มฟ้าไม่ตอบข้อความพี่" เติมตะวันเสียงดูร้อนรน

"เต็มฟ้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จนี่คะ ขอโทษที ทำไมดูพี่ตะวันห่วงเต็มฟ้าเป็นพิเศษคะ" เธอเริ่มสงสัยเพราะน้ำเสียงของพี่ชาย

"ก็...ไม่มีอะไรพี่มาต่างจังหวัดนานก็ต้องห่วงเราเป็นธรรมดาเราเคยห่างกันหลายๆวันเสียที่ไหน" เติมตะวันเกือบให้คำตอบน้องสาวไม่ถูก

"อืม ก็จริงนะ" ดาวเต็มฟ้าคล้อยตามคำพูดพี่ชาย เธอกับพี่ไม่เคยห่างกันนานจริงๆเพราหากมีงานที่ต้องไปไกลเติมตะวันมักจะปฏิเสธไม่ขอรับงานนั้น ไม่มีวันไหนที่ดาวเต็มฟ้ากลับมาบ้านแล้วจะไม่เจอหน้าพี่ชายคนนี้เลย

"โอเคพี่หายห่วงแล้วเราก็ไปนอนซะ"

"ค่ะ พี่ตะวันก็เดินทางไปไหนมาไหนก็ระวังๆด้วยนะคะ" ดาวเต็มฟ้าเป็นฝ่ายห่วงพี่ชายบ้าง

"ทำไมหรือ" เติมตะวันเป็นฝ่ายแปลกใจบ้างที่น้องสาวบอกเขาแบบนี้

"ไม่รู้สิ ก็เพราะเราไม่เคยห่างกันนานมั้ง เต็มฟ้าเลยห่วงพี่ตะวัน" ดาวเต็มฟ้าเองก็บอกไม่ถูกว่าทำไมเธอถึงเริ่มเป็นห่วงพี่ชายขึ้นมาบ้างแล้ว

สายใยความผูกพันของสองพี่น้องสื่อสารถึงกันโดยอัตโนมัติว่ามีความเป็นห่วงกันและกันแบบแปลกๆ เหมือนกับมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างมาบอกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่นานข้างหน้านี้

.....................................................................................