วันต่อมา
ว่าแล้วว่าต้องไม่มา ดีนะไม่ได้นั่งรอเก้อ พอเห็นว่า7โมงไม่มีมารถมาจอดหน้าบ้าน ฉันก็รีบออกจากบ้านทันที
@บริษัท
ฉันเดินมาถึงโต๊ะทำงานในเวลา8โมงพอดี ส่วนยัยพี่พิมยังไม่โผล่หัวมา คงจะมาสายตามเคย ที่เห็นว่ามาไวก็คงก่อนหน้านั้นที่บอสใช้งานจนหัวยุ่ง
"วาย" เพิ่งจะหย่อนก้นลงนั่ง เสียงเข้มเอ่ยเรียกชื่อฉัน ก็รู้ทันทีเลยว่าเป็นเสียงใคร ฉันรีบลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติก่อนจะหันไปมองยังต้นเสียง
"สวัสดีค่ะบอส" ฉันยกมือสวัสดีก่อนจะฉีกยิ้มให้กว้างๆ
"ทำไมไม่รอผม"
"ก็เห็นว่า7โมงบอสไม่มา วายก็เลยออกมาเลยค่ะ ไม่อยากรอ เพราะเป็นช่วงเวลาที่รถติดมากๆ"
"ผมแค่เหลดไปเสี้ยวนาทีคุณก็ไม่รอผมแล้ว?" บอสขมวดคิ้วหนาชนกันแล้วส่งสายตาแผ่รังสีอำมหิตมาถึงฉัน
"บอสเป็นคนตรงต่อเวลาไหมใช่หรอคะ" ฉันย้อนถาม
"....."
"นอนดึกหรอคะบอส"
"....."
บอสถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ก่อนจะเอ่ยประโยคคำสั่ง "ชงกาแฟดำมาให้ผมด้วย" แล้วก็
