"อ่าว ยอร์ช" ผู้ชายที่ตะโกนเรียกฉันเป็นเพื่อนร่วมคลาสที่มหาวิทยาลัย ดีใจจังได้เจอเพื่อนที่นี่ อย่างน้อยมียอร์ชฉันก็อุ่นใจ เกิดฉันโดนปู้ยี้ปู้ย้ำขึ้นมา ยอร์ชจะได้ช่วยฉันได้ทัน
ตอนนี้ยอร์ชกำลังวิ่งเหยาะแหย่ะมาหาฉันที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์
"วาย"
"ไงยอร์ชมาพักที่นี่หรอ"
"ใช่ แล้ววายหล่ะ เราไม่เจอกันเกือบปี วายสวยขึ้นเยอะเลยนะ ตอนแรกยอร์ชก็พ่งมองอยู่ว่าเป็นใครทำไมคุ้นๆ"
"วายมากับบอสหน่ะ" จู่ๆยอร์ชมองไปทางด้านหลังของฉัน
ตายแล้วยัยวายแกลืมบอส ซวยแน่ฉันมัวแต่ดีใจที่ได้เจอเพื่อน
ฉันจึงรีบหันกลับไปหาบอสแล้วกล่าวขอโทษรับผิด
"บอสคะ วาย..."
"ทักทายกันเสร็จหรือยัง"
"สะ เสร็จแล้วค่ะ"
"เสร็จแล้วก็เข้ามา ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ได้" ก่อนจะเข้าลิฟท์ฉันจึงหันไปโบกมือบ๊ายบายให้กับยอร์ช แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาสื่อว่าทักมาคุยผ่านทางนี้แทน
"ทำอะไร" ประโยคที่ดูไม่มีอะไรเลยแต่กลับทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบเห
