เช้านี้โมกข์ไม่ได้เร่งรีบไปทำงานเหมือนเช่นทุกครั้ง เขามาปลุกลดาตั้งแต่เช้ากึ่งจูงกึ่งลากเธอตามเขาไป
"นี่นายจะลากฉันไปไหนตั้งแต่เช้า.." ลดายังเพลีย เธอยังอยากจะนอนต่อ
"ไปที่ลำธาร ไปถูหลังให้ฉันหน่อย"
"ไม่! ฉันไม่ไป ยังเช้าอยู่เลย ฉันหนาว นายอยากไปก็ไปคนเดียวสิ" ลดาชะงักเท้าหยุดเดินและพยายามขืนตัวเองไว้
"ไป! เธอต้องไป!" โมกข์ออกแรงลากลดาไปตามแรงดึงของเขา
เมื่อโมกข์ลากลดามาถึงริมลำธาร เขาก็นั่งลงแล้วกระตุกดึงแขนเธอให้นั่งลงข้างๆ
"นั่งลงถูหลังให้หน่อย" โมกข์ถอดเสื้อแล้วหันหลังให้ลดาเพื่อจะให้เธอถูหลังให้ เธอจึงหยิบก้อนหินเล็กๆ ใกล้ๆ มือขึ้นมาถูหลังเขาแรงๆ
"โอ๊ย! นี่หลังคนนะไม่ใช่หลังช้าง! ถูเบาๆ หน่อยสิยัยตัวแสบ"
"อยากให้ถูเบาๆ ทำไมนายไม่ถูเอง" ลดาปาหินทิ้งลงน้ำแล้วจะลุกหนี ด้วยความไวโมกข์ก็หันมาจับไหล่ลดากดให้เธอนอนพิงลงบนโขดหินแล้วเขาก็ก้มลงกดริมฝีปากร้อนรุ่มจูบเธอแรงๆ อย
