เมื่อลดานัดแนะกับภานุเรื่องที่เขาจะช่วยเหลือให้เธอได้กลับไปบ้านเรียบร้อยแล้วในตอนเย็น คืนนี้เมื่อโมกข์เข้ามานอนในห้อง เธอก็ไม่ทะเลาะต่อเถียงหรือขัดขืนเขาเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา เธอจะยินยอมพร้อมใจทั้งตัวและหัวใจเป็นครั้งสุดท้าย..
โมกข์เข้ามาเห็นดอกกุหลาบที่เขาให้ลดาวางอยู่บนหัวเตียงก็เผยอยิ้ม แอบดีใจที่เธอเก็บเอามาไว้ในห้องนอน เขาโอบร่างลดาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ให้เอนตัวนอนลงบนเตียง ตัวเขาก็ทาบทับแนบชิดร่างบาง ลดาหลับตาพริ้ม โมกข์จุมพิตเปลือกตาของเธอแล้วไล้จุมพิตแผ่วเบาไปยังแก้มใสสีชมพูระเรื่อจุมพิตไปทั่วใบหน้างามและมาหยุดที่ริมฝีปากนุ่มก่อนจะจูบอย่างเร่าร้อนและอ่อนหวานเย้ายวนเร้าอารมณ์จนลดาเริ่มหายใจติดขัด
"อืมมม.." ลดาขยับริมฝีปากจูบตอบโมกข์อย่างอ่อนโยนเช่นเดียวกัน ก่อนที่โมกข์จะไล้ริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนกดจูบแผ่วเบาไปตามต้นคอสลับกับขบเม้นหยอก
