วิลแฮม nc ++

ศัตรูหรือคู่แข่ง

วิลแฮมเดินเข้ามาในห้องนอนในตอนเช้าตรู่ มือหนาเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับสายตาของเขากวาดมองหาคนตัวเล็กที่เขาไม่เคยลืมหรือไม่เคยหยุดคิดถึงเลยแม้แต่วินาทีเดียวทันที

" เบลินอยู่ไหน" วิลแฮมพูดออกมาพึมพำเบาๆ หัวใจแกร่งเต้นแรงด้วยความกลัวว่าเบลินดาจะกลับไปที่บ้านของเธอเพราะเมื่อคืนเธอโกรธเขา เท้าใหญ่ก้าวเดินไปที่ห้องแต่งตัว วิลแฮมกวาดสายตามองรอบๆห้อง ' ไม่มี ' เขาเดินหมุนไปยังห้องน้ำ

ก๊อกๆๆๆ มือหนายกขึ้นมาเคาะประตูห้องน้ำด้วยความร้อนรน ใบหูหนาเอียงหูฟัง ด้านในห้องน้ำว่ามีเสียงน้ำไหลหรือไม่ มือหนาผลักประตูเข้าไป มันว่างเปล่า แต่น้ำบนพื้นยังเปียกอยู่ แสดงว่าเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จ วิลแฮมรีบเดินออกไปนอกห้องนอน เขาวิ่งลงไปที่ชั้นล่าง

" อ้าวพี่วิล !" เสียงเบวิลเรียกพี่ชายที่จะเดินผ่านไปด้านนอก โดยที่เขาไม่ได้หันมามองเลยว่ามีใครบ้างที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก วิลแฮมเดินออกมาพร้อมกวาดสายตามองหาเบลินดา เผื่อเธอจะเดินกลับไปบ้าน แต่เขากลับมองไม่เห็นอะไรเลยถนนว่างเปล่า วิลแฮมวิ่งไปที่หน้าประตูบ้านด้านหน้าที่ไกลเป็นกิโลเมตร นานสักพักวิลแฮมเดินคอตกเข้ามาในบ้าน แต่สายตาของเขาไปสะดุดคนที่ยืนอยู่ข้างๆน้องสาว เบลินดายืนทำหน้างงงวยอยู่ เธอมองหน้าเขานิ่ง

" พี่วิลเป็นอะไรคะ วิ่งหูตั้งเชียว?" เบวิลถามพี่ชายด้วยความสงสัย วิลแฮมถอนหายใจเบาๆมองหน้าน้องแรงๆ เบวิลยักไหล่ให้ไม่สนใจ เขาพลางปลายมองเบลินดาที่เธอมองเขาอยู่เงียบๆ

" พี่วิ่งออกกำลังกาย" วิลแฮมเดินผ่านไปเพื่อเดินขึ้นมาข้างบน มัมไผ่และแด๊ดกายส่ายหน้าเล็กน้อย พลางปลายตามองลูกสะใภ้

" หนูเบลินขึ้นไปช่วยพี่แต่งตัวหน่อยสิลูก" มัมไผ่หันหน้าไปมองหน้าเบลินดา เพราะรู้ว่าลูกชายวิ่งลงมาทำอะไร คงวิ่งลงมาหาเบลินดาแหละเพราะไม่เจอที่ห้องนอน เบลินดาหันมามองหน้ามัมไผ่ ท่านยิ้มให้เธอพลางพยักหน้าให้เล็กน้อย เบลินดายิ้มหวานให้พร้อมเดินตามหลังวิลแฮมเดินขึ้นไปด้านบน มือเล็กเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ดวงตากลมโตกวาดมองหาวิลแฮม ใบหูเล็กได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำไหล เบลินดาเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว มือเล็กเปิดประตูเสื้อผ้าของวิลแฮม พร้อมหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำออกมา พร้อมกับกางเกงสแล็คสีดำ เข็มขัดหนา เนคไท นาฬิกาหรู ถุงเท้า วิลแฮมยืนมองคนตัวเล็กนิ่งๆเงียบๆ

" พี่วิล เบลินช่วยค่ะ" เบลินดาหันหน้ามาเจอกับคนตัวโตที่ยืนพิงขอบประตูอยู่ ร่างกายเปลือยเปล่าแต่เอวหนามีผ้าเช็ดผืนใหญ่พันอยู่ ผมเปียกปอนมีหยดน้ำ เบลินดาสำรวจตามร่างกายของวิลแฮม ที่มีหยดน้ำเกาะตามตัวอยู่ เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคือฝืดๆ พลางหน้าแดงอายๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม เเต่ก็กลั้นใจเดินเข้าไปใกล้วิลแฮม

" พี่วิลไปนั่งที่เก้าอี้นะคะ เดี๋ยวเบลินช่วยเช็ดผมให้พี่วิลคะ" เบลินดาบอกวิลแฮมที่ยืนเงียบๆอยู่ เขาเอาแต่จ้องมองหน้าเธออยู่นิ่งๆเงียบๆ มือเล็กยื่นไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่คอหนาออกมา มือเล็กดันอกแกร่งคนตัวโตให้ไปนั่งบนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง วิลแฮมทำตามอย่างว่าง่าย เบลินดาใช้ผ้าเช็ดตัวชับน้ำออกจากผมสีทองเบาๆ วิลแฮมมองคนตัวเล็กผ่านกระจกเงียบ มือหนายกมือขึ้นไปจับมือเล็กเบาๆ พร้อมดึงมือเล็กลงมา

" พี่ไม่เคยลืมเบลินได้แม้แต่วินาทีเดียวเลยรู้ไหม" วิลแฮมพูดออกมาเสียงแผ่วเบา สายตาของเขายังมองผ่านกระจกตลอดเวลา เบลินดาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับวิลแฮมด้วยความตกใจ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมากกว่าเดิม จมูกเล็กพยายามสูดเอาอากาศเข้าไปในปอดลึกๆ

" พี่วิล" เบลินดาเรียกชื่อวิลแฮมเสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน

" พี่คิดถึงเบลินแทบขาดใจช่วงที่พี่ต้องไปเรียนที่ต่างประเทศคนละประเทศกับเบลินรู้ไหม " วิลแฮมพูดออกมาเสียงเรียบนิ่ง เขายังมองหน้าเบลินดานิ่งๆ เบลินดาก้มหน้าลงมองพื้นพลางกับริมฝีปากล่างแน่นๆ ปากบางจูบลงไปเบาๆที่หลังมือของเบลินดา

" พี่วิล" เบลินดาเรียกชื่อวิลแฮมเบาๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม วิลแฮมดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

" พี่อยากอยู่ใกล้ๆเบลินแบบนี้ตลอดไป พี่อยากให้เบลินเป็นของพี่คนเดียว พี่อาจเป็นเหมือนพวกโลภ เเต่พี่โลภและเห็นแก่ตัวเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับเบลินเท่านั้นน่ะ " วิลแฮมกลั้นใจพูดออกมาให้หมด เบลินดาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับวิลแฮมพลางน้ำตาที่หยดลงพื้นไหลอาบแก้ม มือหนายกขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกให้ หัวใจแกร่งมันเต้นแรง มือเล็กยกขึ้นมาทุบอกแกร่งแรงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้วิลแฮมเจ็บปวดแต่อย่างใด เพราะเเรงแค่นี้มันเหมือนมดกัด วิลแฮมดึงเบลินดาเข้ามากอดแน่นๆ

" ฮื่อๆๆๆ " เบลินดาปล่อยโฮออกมาในอ้อมกอดแกร่ง วิลแฮมยืนนิ่งๆแต่กอดแน่นๆไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กเลย เบลินดาเอาแต่ปล่อยโฮอย่างเดียว เธอคิดว่ามีแค่เธอเท่านั้นที่คิดถึงเขาและไม่ลืมเขาเลย เธอคิดว่าเขาแค่โกหกเธอเฉยๆ เธอคิดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับคำพูดวันนั้น ทั้งสองยืนกอดกันนิ่งๆ

ร้านกาแฟ ' เพื่อเธอ '

เบลินดาเดินเข้ามาในร้านกาแฟโดยมีมือหนาของวิลแฮมจูงมือเล็กตลอดเวลา ทั้งสองคนเดินเข้ามาด้านในต่างคนต่างเงียบ เหมือนในตอนเช้าที่โต๊ะอาหารเพราะหลังจากเบลินดาช่วยวิลแฮมแต่งตัวเสร็จแล้ว ทั้งสองคนเดินลงมาทานอาหารต่างคนต่างเงียบ ทุกคนในโต๊ะอาหารต่าแปลกใจ แต่ใบหน้าของทั้งสองคนแสดงให้เห็นว่ามีความสุขอะไรบ้างอย่าง วิลแฮมเดินเข้ามาส่งเบลินดาในร้านกาแฟ เขาสังเกตเห็นหลายครั้งแล้วว่า ในร้านตกแต่งด้วยฝีมือการวาดภาพของเบลินดา มีทุกมุมของร้าน ซึ่งแต่ละรูปมาจากจินตนาการและพรสวรรค์ของเธอทั้งนั้น มีลูกค้าค้าหลายคนสนใจและซื้อไปตกแต่งบ้าน และสั่งเบลินดาวาดให้บ่อยๆ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเข้าร่วมงานนิทรรศการอะไรเลย

" ตอนเที่ยงพี่มารับนะ " วิลแฮมพูดออกมาหลังจากเงียบมาตลอดเส้นทางที่ขับรถมาและเดินเข้ามาในร้าน เบลินดาเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับวิลแฮม พลางพยักหน้าให้เล็กน้อย วิลแฮมก้มลงมาใกล้ๆเบลินดาพร้อมเอียงแก้มสากให้เธอ

" อืม ๆ" วิลแฮมครางออกมาในลำคอหนาเพื่อสั่งให้เธอหอมแก้มเขา เบลินดาหันไปมองรอบๆร้าน พนักงานต่างพากันก้มหน้าทำงานของตัวเอง เหมือนกับว่าพวกเขามองไม่เห็นเลยว่ามีหนุ่มหล่อกำลังรอให้ปากเล็กของเบลินดาประทับลงบนแก้มด้านซ้ายอยู่ เบลินดาถอนหายใจแรงๆ มือเล็กยกขึ้นมาพร้อมดีดเบาๆ ที่แก้มสาก

" เบลิน " วิลแฮมเรียกชื่อเบลินดาเบาๆ พลางหันมามองหน้าเบลินดา ที่เธอยืนยิ้มชอบใจอยู่ เท้าเล็กก้าวเข้าไปหลังเคาร์เตอร์ทันที วิลแฮมได้แต่มองตาละห้อยเพราะนี้ขนาดปรับความเข้ากันได้นิดหน่อยแล้วนะเนี่ย เบลินดายังไม่ยอมหอมแก้มเป็นรางวัลให้เขาเลย วิลแฮมถอนหายใจแรงๆ พร้อมเดินออกจากร้านไปด้วยอาการคอตก แต่เพียงแค่วิลแฮมขับรถออกไปได้ไม่นาน

กริ่งๆๆ เสียงประตูร้านกาแฟเปิดเข้ามา พนักงานส่งดอกไม้ ถือช่อดอกกุหลาบสีแดงห้าดอกเข้ามาในร้านกาแฟ เบลินดาที่ก้มตรวจดูเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นมามองดู

" ดอกกุหลาบของคุณเบลินดาครับ" พนักงานเอ่ยชื่อเจ้าของดอกไม้ เบลินดาถึงกับแปลกใจเพราะเธอไม่เคยมีใครส่งดอกไม้มาให้แบบนี้ ขนาดคบกับหนึ่งได้สองเดือนแล้วยังไม่เคยได้รับดอกไม้เลย เบลินดายิ้มหวานให้พนักงาน

" ฉันค่ะ เบลินดา" เบลินดาขานรับและแนะนำตัว พนักงานเดินตรงเข้ามาพร้อมยื่นดอกกุหลาบสีแดงให้ เบลินดายื่นมือเล็กออกไปรับ พร้อมก้มลงมองดูการ์ดที่ติดมาด้วย มือเล็กคลี่การ์ดออกมาอ่าน

' พี่ไม่เคยลืมเบลินได้แม้แต่วินาทีเดียวเลยนะ ' เบลินดาก้มหน้าลงอ่าน พร้อมแดงหน้าเขินอาย ประโยคที่เธอได้ยินเมื่อเช้านี้มันอยู่ที่การ์ดและคนส่งคือ ' วิลแฮม '

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม พลางก้มอ่านข้อความในการ์ดหลายต่อหลายรอบ เพราะคิดว่าตัวเองฝันไป พนักงานในร้านต่างมองหน้าเบลินดาแล้วยิ้มเอ็นดู เพราะเบลินดาไม่เคยยิ้มแบบนี้เลยสักครั้ง ทุกครั้งจะยิ้มแค่มารยาทเท่านั้น

" ขอบคุณค่ะ" เบลินดากล่าวขอบคุณพนักงานส่งดอกไม้ ใบหน้าสวยก้มลงมองดอกกุหลาบสีแดงห้าดอก พลางกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ ' พี่วิล '

เบลินดาเดินตรงไปไปที่ทางเข้าห้างที่ลาดจอดรถ เธอให้แด๊ดแคทมาส่งที่ห้างนี่ เพราะวิลแฮมติดธุระไปรับเธอที่ร้านไม่ได้ แด๊ดแคทพอส่งลูกสาวสุดที่รักเสร็จก็เลี้ยวรถออกไปทันที เบลินดาเดินข้ามทางเพื่อเข้าไปด้านในห้าง

ตุบ! เบลินดาหันมามองแต่เธอโดนรถเฉียวและได้ลุกลงไปข้างๆทาง

" อุ๊บ ! " เบลินดาร้องออกมาแบบจุกๆ เพราะก้นจ้ำเบ้าที่พื้น ชุดเดรสกระโปรงสีขาวที่ใส่เลยเข่าเปรอะเปื้อนเลือด เพราะเข่าเล็กถลอกเป็นแผล

" เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับคุณ?" เสียงผู้ชายที่ขับรถรีบเปิดประตูออกมาดูคนเจ็บ เบลินดาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าด้วยความโมโห เพราะเธอก็ดูอยู่ก่อนข้ามถนนแต่ทำไมมีรถโผ่ลก็ไม่รู้ แถมที่นี่ลาดจอดรถ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงขับรถเร็วจังก็ไม่รู้ ผู้ชายที่ขัับรถชนเบลินดายืนมองหน้าเบลินดาอึ้งๆ เพราะเธอสวยมากๆ ขนาดโกรธเธอยังสวยเลย แล้วถ้าเธอยิ้มล่ะ

" ขับรถยังไง ไม่ดูหรือไงว่ามีคนเดินข้ามถนนอยู่ " เบลินดาพยายามดันตัวลุกขึ้น ผู้ชายคนนั้นเดินไปด้านข้างพร้อมช่วยพยุงเบลินดาให้ลุกขึ้น

" สำออยไม่ว่า ทริสต์อย่าไปสนใจเลยค่ะ เราไปด้านในกันดีกว่านะคะ " เสียงพูดผู้หญิงอีกหนึ่งที่เปิดประตูรถลงมา ริมฝีปากที่แดงด้วยลิปสติกเปรอะเปื้อนขอบปากของเธอ เบลินดากำหมดแน่นๆ เธอกัดฟันคม พร้อมเดินกระเพกตรงเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที เพราะเธอรู้ว่าทำไมรถถึงเฉียวชนเธอ นี้ทั้งสองคนคงจะนัวเนียกันในรถขณะขับแน่นๆเลย

เพียะ! เพียะ! ผัวะ! มือเล็กตบลงไปที่ใบหน้าสวยของผู้หญิงคนนั้น พร้อมกำปั้นเล็กลอยไปที่ขอบตาทันที

" สำออยเหรอ" เบลินดาเค้นเสียงรอดด้วยความโมโห เธอเจ็บหัวเข่าก็จริง แต่ขอตบปากคนปากดีก่อนแล้วกัน

" อ๊ายยยยย อีบ้า อีผู้หญิงชั้นต่ำ อ๊ายยย" ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องออกมาเสียงดัง พร้อมปรี่เข้ามาจะตบเบลินดา

หมับ! มือหนาคนใครบางคนจับเอาไว้ก่อน เบลินดาหันไปมองพร้อมยิ้มที่มุมปาก เธอหันกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกรอบ

เพียะ!เพียะ! มือเล็กของเบลินดาตบลงที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นอีกสองทีด้วยความหมั่นไส้ วิลแฮมปล่อยมือหนาออกจากข้อมือเล็กของผู้หญิงคนนั้น

" ไอ้ทริสต์ มึงนี้เหี้ยยังไงก็เหี้ยยังไงนะ " วิลแฮมหันหน้าไปด่าทริสต์ศัตรูของเขา ทริสต์จะไม่เข้าไปยุ่งหรือแยกเวลาผู้หญิงตบกัน เพราะเขาชอบดูมันเพลินดี เขาอยากรู้ว่าใครจะชนะ และเขาก็รู้แล้วว่าใครเจ๋ง สาวสวยที่เขาขับรถเฉียวนี้เอง ทริสต์ยิ้มที่มุมปากให้เบลินดา ผู้หญิงคนนั้นวิ่งมาควงแขนของทริสต์แน่นๆ พร้อมจ้องมองเบลินดาด้วยความโกรธแค้น

" พี่ชื่อทริสต์นะครับ น้องชื่ออะไรหรือครับ" ทริสต์แนะนำตัวเองพลางจ้องมองหน้าวิลแฮมด้วยความท้าทาย วิลแฮมกำมือหนาแน่นๆ เบลินดายื่นมือเล็กไปกอดเอวหนาของวิลแฮม

" พี่วิล เบลินเจ็บหัวเข่ามากๆเลยค่ะ" เบลินดาเงยหน้าขึ้นไปมองสบตาคนตัวโต ที่ก้มลงมามองเธออยู่ก่อนแล้ว วิลแฮมขบกรามแน่นๆ เขานั่งลงตรงหน้าของเบลินดาพร้อมมือหนาจับชายกระโปรงเลิกขึ้นมาดู วิลแฮมถึงกับเลือดขึ้นหน้า เพราะรอยแผลที่หัวเข่าของเบลินดา เลือดไหลลงไปที่หน้าแข้งใส่รองเท้าส้นสูง วิลแฮมพยายามสูดลมหายใจเขาปอดลึกๆ

" แผลแค่นั้นเจ็บ เมื่อกี้ยังมาหาเรื่องฉันอยู่เลย สำออยล่ะไม่ว่า" ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาอีกรอบ วิลแฮมดันตัวลุกขึ้นด้วยความโมโห เขาเดินตรงไปหาทริสต์ อกแกร่งชนอกแกร่งของทริสต์ ใบหน้าหล่อของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันแค่คืบ ทั้งสองหนุ่มสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

" ผู้หญิงเฮงซวยของมึง ปากดีเหมือนมึงเลย จิ๊...... กูไม่ติดว่าเธอเป็นผู้หญิงหรอกนะ ถ้ากูจะบดขยี้พวกปากดี เพราะเมียกูเจ็บ" วิลแฮมเค้นเสียงพูดออกมาใส่หน้าทริสต์พลางปลายตามองหน้าผู้หญิงปากคนเก่งคนนั้น เขาอยากจะตบปาก มีดเล็กกรีดปากให้ฉีดไม่มีโอกาสให้ปากหมาอีกเลย แล้วเอาไปปล่อยในกรงสุนัขพิทบูลให้พวกมันขย้ำให้สาสม หรือไม่ก็บ่อจระเข้ที่พึ่งซื้อมาใหม่ เพราะจระเข้ยักษ์พวกเก่าๆได้ เอาเข้าโรงงานทำกระเป๋าหนังแบรนด์ดัง ของแบรนด์ ' ซีฟาน่า ' ไปแล้ว

" หึหึ ก็แค่ผู้หญิงตบแย้งกู มึงจะคิดอะไรมาก อีกอย่างเด็กมึงก็ชนะไง " ทริสต์พูดออกมาแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว เบลินดากำมืิเล็กแน่นๆ

" พี่วิลค่ะ อย่าไปสนใจผู้หญิงเส็งเคร็งกับผู้ชายเฮงซวยเลยค่ะ " เบลินดาได้ยินคำพูดของทริสต์เธอ ก็ปรี้ดแตกไม่ต่างกัน ' ไอ้เวรเอ๊ย ใครแย้งมึง มึงขับรถเฉียวกู ไอ้สารเลว' เบลินดาพลางด่าทริสต์ทางสายตา ทริสต์ขบกรามแน่นๆ เพราะเขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเบลินดามาก่อนเลย

" เมียกูไม่เด็ก จำใส่หัวมึงเอาไว้" วิลแฮมเค้นเสียงพูดออกมา พร้อมยกมือหนาขึ้นมาผลักอกแกร่งทริสต์ให้ออกห่างๆ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างทริสต์ถึงกับกลัววิลแฮม เพราะวิลแฮมหันมามองหน้าเธอพลางยิ้มเหี้ยมๆ วิลแฮมเดินหมุนตัวตรงไปพร้อมอุ้มเบลินดาขึ้นมาในอ้อมกอดเเละเดินตรงไปที่รถทันทีเพื่อไป รพ. วันนี้วิลแฮมและเบลินดาว่าจะมาดูแหวนแต่งงานแต่กลับแห้ว เพราะเจอศัตรูและคู่แข่งของเขาทุกด้านที่นี่ แถมเบลินดาเจ็บตัวอีก