บทที่ 3 ทะนุถนอมไม่เก่ง 2
861 Words
ตัวเขาหอมมาก…
นั่นคือสิ่งแรกที่รสรินทร์จำได้เมื่อถูกหนุ่มลูกเสี้ยวโถมร่างสูงใหญ่ทับลงบนตัวเธอ มัดกล้ามของเขาสวยไร้ที่ติ แข็งแรงไปทุกส่วน และพอริมฝีปากหยักทาบลงบนกลีบปากนุ่ม เธอก็แทบไม่หลงเหลือสติ ทั่วร่างร้อนรุ่มเพราะสัมผัสร้อนแรง เขาแตะต้องตรงไหนก็รู้สึกเร่าร้อน ทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำจนน่ากลัวว่าจะเป็นไข้
“ผมไม่เคยชอบผู้หญิงผิวขาวเลย” เขาดูดคอและหัวไหล่เธอสลับกับงับเล่นเบาๆ อย่างมีชั้นเชิง จากที่เจ็บนิดๆ กลับเรียกร้องอยากให้เขาโรมรันมากขึ้นเรื่อยๆ
“แต่พอเห็นคุณตัวแดงแบบนี้ ผมชอบมากเลยนะ” ปราชญ์บีบหน้าอกขนาดล้นมือแรงๆ และพอเห็นว่าเธอนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บ เขาก็พึงพอใจ แต่ยังใจดียอมลดน้ำหนักมือให้ ก่อนเปลี่ยนไปตวัดชิมจุกเล็กสีหวานอย่างเมามัน
“คุณปราชญ์คะ อ๊ะ!” เธอกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เพราะกลัวว่าเสียงน่าอายจะหลุดรอดออกมาอีก ทว่าเขากลับกระซิบเสียงต่ำว่าให้ครางดังๆ เพราะมันกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
รสรินทร์ส่ายหน้าไม่ยินยอม เขาจึงครอบปากลงบนป้านสีกุหลาบเพื่อลงโทษเธออย่างใจร้าย จนในที่สุดเสียงครางหวานก็หลุดออกมาให้เขาได้ฟัง
“แค่นี้เสียวแล้วเหรอรินทร์ ผมยังไม่ทันได้ชิมคุณทั้งตัวเลยนะ” ปราชญ์ถามขณะบีบบั้นท้ายกลมกลึงของเธอเล่น มองผิวขาวกลายเป็นสีชมพู และพอมันสีจางลงอีกครั้งเขาก็ขยำเล่นอย่างเอาแต่ใจ
“ก็คุณทำให้รินทร์รู้สึกดีนี่คะ”
“แค่นี้ยังน้อยไป ผมทำได้ดีมากกว่านี้อีกนะรินทร์” เขางับใบหูเล็กเบาๆ ปรนเปรอความเสียวสะท้านจนรสรินทร์ต้องย่นคอหนี แต่เธอไปไหนได้ไม่ไกล เขาก็รั้งตัวเข้ามาจูบอีกครั้ง จนสมองของเธอว่างเปล่างงงวย คิดไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรต่อ
ดูหนังมาทั้งคืนแท้ๆ…
“ผมอยากกินคุณจัง อ้าขาให้ผมหน่อยสิรินทร์”
รสรินทร์ไม่เข้าใจตัวเอง เธอควรอิดออดที่เขาขอให้ทำเรื่องน่าอาย แต่สายตาทอประกายวาววับคู่นั้นกลับล่อหลอกให้เธอแยกขาออกอย่างยินดี ทั้งยังยกสะโพกเล็กน้อยเพื่ออำนวยความสะดวกให้เขารูดแพนตี้ออกไป
“สวยจริงๆ คุณสวยไปทั้งตัว”
“แต่คุณปราชญ์ไม่ชอบผู้หญิงผิวขาวนี่คะ...”
“ใช่ ผมไม่ชอบ แต่… ผมชอบคุณมากนะ” เขาจูบไล่บริเวณต้นขาด้านใน มือข้างหนึ่งตรึงข้อเท้าเล็กไว้เพื่อไม่ให้เข่าที่กำลังชันอยู่ขยับลง ส่วนอีกข้างจับต้นขาเรียวแยกออกกว้าง เพื่อให้ตวัดลิ้นโลมเลียได้อย่างถนัดถนี่
“คุณปราชญ์ ตรงนั้นค่ะ อ๊ะ!”
ปราชญ์เกร็งลิ้นจ้วงแทงตามคำขอของคนสวยที่กำลังเสียวแทบขาดใจ เขาระรัวลิ้นลงบนติ่งเล็ก สลับกับงับกลีบดอกไม้งามจนสุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว สอดมือเข้ากลุ่มผมหนา กดหน้าของเขาลงแนบชิดและทำทุกอย่างให้เสร็จเสียที
“ทำให้รินทร์นะคะ รินทร์ไม่ไหวแล้ว” เธอสะดุ้งเบาๆ เพราะสัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างแทรกเข้ามายังช่องทางคับแคบ เมื่อมองจึงพบว่าเป็นนิ้วเรียวของเขา มันไม่เจ็บมากนัก แต่พอเขาสอดนิ้วที่สองเข้ามารสรินทร์ก็กระถดตัวหนีทันที
เขาตามติดไม่ลดละ ขยับเชื่องช้าจนได้ยินเสียงครางหวานออดอ้อนดังขึ้นอีกครั้ง จึงเปลี่ยนจังหวะจ้วงแทงเข้าออกอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมระรัวลิ้นลงบนปุ่มกระสันที่เริ่มบวมเพราะถูกรังแกเนิ่นนาน
“เสร็จให้ผมนะรินทร์ ร้องดังๆ นะ ผมชอบ”
“คุณปราชญ์คะ รินทร์ไม่ไหวแล้ว อื๊อ!” รสรินทร์ถูกเขาจูบอีกครั้ง ในขณะที่ท่อนขาเรียวสั่นสะท้านเบาๆ ปลายเท้าจิกเกร็งบนผ้าปูที่นอนยับย่น เขายังคงขยับนิ้วสากหยอกเย้าเธออย่างต่อเนื่อง จนอาการไหวสะท้านเพราะความสุขสมอย่างแรงเริ่มบรรเทาลง
“รินทร์ คุณตอบคำถามผมสักข้อได้ไหม”
“ค่ะ” เธอรับคำสั่น ยังคงมัวเมาในรสสวาทที่เขามอบจนแทบกระอักมันออกมา
“ระหว่างช่วยตัวเองกับผมทำให้ คุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน ห้ามโกหกนะ ผมไม่ชอบ”
“รินทร์ชอบ…”
รสรินทร์กระซิบเสียงเบา จนปราชญ์มันเขี้ยวสอดนิ้วกระทุ้งกลับเข้าไปแรงๆ เธอจึงเสียวจัดจนเผลอเฉลยคำตอบออกมาเสียงดัง “รินทร์ชอบให้คุณทำให้ค่ะ อ๊ะ!”
ปราชญ์ยิ้มกริ่มก่อนเคลื่อนตัวจูบคนสวยของเขาอีกครั้ง โดยไม่ลืมขยับโยกนิ้วเข้าออกอย่างชำนาญ วันนี้เขามีเวลาว่างทั้งวันก็จริง แต่เห็นทีคงไม่ได้ออกไปไหนง่ายๆ แน่
รสรินทร์หวานทั้งตัวขนาดนี้ เขาขอกินเธออิ่มแทนข้าวก็แล้วกัน
- Writer
