บทที่ 3 ทะนุถนอมไม่เก่ง 1
1214 Words
ปราชญ์สั่งกาแฟและอาหารเช้าชุดใหญ่ระหว่างรอลูกหนี้สาว เขาไม่มีข้อมูลที่เกี่ยวกับเธอมากไปกว่าผลการเรียนและประวัติการทำงาน ที่ยังไม่ถึงสองปีก็ถูกไล่ออกเพราะเรื่องชู้สาว เขารู้ว่าเธอไม่ผิด เพราะประธานบริษัทที่รสรินทร์เคยทำงานให้นั้นมีชื่อเสียงในทางที่แย่อยู่แล้ว และที่รอดมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะการจัดการของภรรยาล้วนๆ
เขาจิบกาแฟอยู่ครู่เดียว อาหารยังไม่ทันมาเสิร์ฟ สาวสวยผิวขาวจัดก็ปรากฏตัวอยู่หน้าร้าน เธอกวาดตามองไม่นานก็ชะงักและเดินตรงมาหาเขาอย่างไม่มั่นใจนัก
“สวัสดีค่ะ คุณปราชญ์” เธอไหว้อย่างสุภาพไม่ต่างจากเมื่อวาน แต่ที่ต่างออกไปคือวันนี้เขารับไหว้เธอและลุกขึ้นดึงเก้าอี้ให้นั่งอย่างมีมารยาท
“คุณอยากกินอะไรหรือเปล่า อาหารที่นี่อร่อยนะ” ปราชญ์จ้องเธอไม่วางตา แต่พอเห็นแก้มเนียนน่าสัมผัสเริ่มมีสีแดงระเรื่อ เขาก็เสมองไปทางอื่นเพราะไม่อยากให้บรรยากาศอึดอัดมากจนเกินไป
“ไม่ดีกว่าค่ะ รินทร์เรียบร้อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว” ทว่าเขาก็บังคับให้เธอสั่งน้ำผลไม้มาดื่มเป็นเพื่อนอยู่ดี โดยอ้างว่านั่งกินข้าวคนเดียวแล้วรู้สึกแปลกๆ
“พูดตามตรงเลยนะ ผมไม่นึกว่าคุณจะยอมรับงานที่เสนอไปเมื่อวาน มันค่อนข้างจะขัดกับบุคลิกเรียบร้อยของคุณสักหน่อย”
“รินทร์แค่อยากช่วยที่บ้านค่ะ” รสรินทร์ตอบเสียงเรียบและเมื่อนึกได้ว่าน้ำเสียงของตนฟังดูไม่น่ารัก เธอจึงยิ้มจางๆ ให้เขาแทนคำขอโทษ ทำเอาหัวใจของหนุ่มวัยสามสิบสามปีกระตุกวาบ ราวกับถูกกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านเบาๆ
“คุณตัวเล็กนิดเดียว จะทำงานหนักไหวหรือเปล่า” ปราชญ์ชวนคุยขณะรับประทานมื้อสายอย่างเป็นธรรมชาติ เขาบอกลักษณะงานว่าต้องเดินทางบ่อย โดยเฉพาะภูเก็ตและเชียงใหม่ที่ต้องดูงานอย่างละเอียด นอกจากนั้นยังต้องพบปะสังสรรค์ลูกค้าตามคลับหากจำเป็น
“รินทร์ทำได้ค่ะ ขอแค่คุณออกคำสั่งมา รินทร์จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ความจริงถ้ารินทร์ไม่ได้ถูกไล่ออกจากบริษัท ทางนั้นก็น่าจะบอกได้ว่ารินทร์ทำงานเป็นยังไงบ้าง”
“ผมบอกแล้วไงว่าสืบมาหมดแล้ว คุณเป็นคนฉลาด หัวไว ทำงานเก่ง ไม่บ่นเวลาเหนื่อย ผิดอย่างเดียวคือที่คุณสวยเกินไปจนตาแก่นั่นห้ามใจตัวเองไม่อยู่” ปราชญ์พูดออกมาด้วยท่าทางผ่อนคลาย ทั้งๆ ที่หัวใจเต้นโครมคราม อยากจะทดลองงานผู้ช่วยคนใหม่เต็มทีแล้ว
หลังจากจ่ายค่าอาหารมื้อสายเรียบร้อย ปราชญ์ก็พาสาวสวยไปยังรถหรูสีเทาควันบุหรี่ เขาขอให้เธอลองขับดูเพราะอยากรู้ว่าจะใช้งานได้มากน้อยเพียงใด
“ขับรถนิ่มดีนี่คุณ” เขาเอ่ยชมหลังจากที่รสรินทร์ขับรถไปได้สักพัก
“ค่ะ รินทร์ขับรถให้คุณพ่อบ่อยๆ เวลาท่านไปงานเลี้ยง แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ไปแล้ว คือท่านสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงน่ะค่ะ” รสรินทร์โกหก เพราะสถานะทางการเงินไม่ค่อยคล่องตัว เพื่อนฝูงที่คบหากันมานานก็เริ่มมีทีท่าเมินเฉย ไม่ชักชวนบิดาและมารดากันไปสังสรรค์อย่างที่เป็นมา
“เอาละ อย่างน้อยคุณก็ขับรถได้ดี แต่ไม่ต่องห่วงนะ ผมไม่ให้คุณขับตลอดหรอก แค่เอาไว้ผลัดกันเวลาที่ผมเหนื่อยมากๆ คุณรินทร์ ความจริงผมไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน งานค่อนข้างหนัก ต้องบินไปมาระหว่างสิงคโปร์กับที่กรุงเทพ และที่ผมเสนองานอีกอย่างให้คุณก็เพราะต้องการความสะดวกทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง แต่บอกตรงๆ ก่อนนะว่าคุณไม่ใช่สเปกของผมเลย”
ปราชญ์ไม่ชอบผู้หญิงผิวขาวท่าทางนุ่มนิ่ม เขาชอบสไตล์สปอร์ตเกิร์ล ผิวแทนสวยเซ็กซี่เร้าใจ ร่างกายแข็งแรงพอฟัดพอเหวี่ยงกันบนเตียงได้ ส่วนรสรินทร์นั้นดูบอบบาง ราวกับว่าถ้าจับแรงๆ เธอจะชอกช้ำไปทั้งตัว
“ถึงคอนโดแล้วค่ะ คุณปราชญ์จะทดลองงานรินทร์เลยไหมคะ”
“เอาอย่างงั้นก็ได้” ปราชญ์มองเธออย่างอึ้งๆ นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงหน้าหวานจะเป็นฝ่ายชวนเขาขึ้นห้องเพื่อทดลองเรื่องบนเตียงเสียเอง
“เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน” เขากล่าวทันทีที่ถึงห้องชุดหรูหรา พยักพเยิดบอกเธอว่าให้ใช้ห้องน้ำในห้องรับแขก แล้วค่อยไปเจอกันในห้องนอน และในระหว่างอาบน้ำก็คิดไปว่าตัวเองกำลังทำบ้าอะไรอยู่
“แค่นอนด้วยกันสองสามวันจะคิดมากทำไมวะ ยังไงเขาก็ได้มากกว่าเสียอยู่แล้ว ดอกเบี้ยที่เว้นให้ก็ไม่ใช่น้อยๆ” หลังจากล้างตัวเรียบร้อย ปราชญ์ก็สวมกางเกงตัวยาวและเอนหลังรอบนเตียงกว้าง รอไม่นานสาวสวยในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำก็ตามเข้ามา
“คุณปิดม่านได้ไหมคะ”
“ได้สิ” ปราชญ์ขยับตัวนิดเดียวห้องก็กลับมามืดทึบ เหลือเพียงแสงสว่างเล็กน้อยที่ลอดเข้ามาตามรอยแยกของผ้าม่าน เขาจึงตั้งใจว่าจะเปิดโคมไฟแทน แต่ประโยคเด็ดของรสรินทร์ทำให้เขาต้องชะงักไป
“คุณไม่เปิดไฟได้ไหมคะ รินทร์ยังไม่ค่อยกล้า...”
“ทำไมไม่กล้าล่ะ” เขาถามทั้งๆ ที่ยังไม่หันไปหาเธอ กลัวว่าจะได้คำตอบที่ไม่อยากได้ยิน
“รินทร์ไม่เคยค่ะ แต่รินทร์เรียนรู้เก่งนะคะ เมื่อคืนก็อ่าน… ดูมาเยอะ”
“คุณรินทร์ ผมไม่ชอบผู้หญิงไม่มีประสบการณ์ ผมไม่ถนัด…” ปราชญ์ผละจากการเปิดสวิตช์ไฟที่ทำให้ห้องสว่างจ้า พบว่าเรือนร่างของรสรินทร์ไม่มีเสื้อคลุมอาบน้ำปิดบังความงามแล้ว เธอสวมบราเซียสีชมพูหวานและแพนตี้สีเดียวกัน ทำให้ผิวขาวๆ น่าขย้ำเสียยิ่งกว่าเดิม
“เปิดไฟก็ได้ค่ะ รินทร์ไม่อายคุณแล้วก็ได้…”
“รินทร์ ผมไม่ถนัดมีเซ็กซ์กับสาวบริสุทธิ์”
“ถ้าคุณไม่ชอบที่รินทร์ยังไม่เก่ง งั้นให้รินทร์ไปลองฝึกกับคนอื่นก่อนได้ไหมคะ”
“ผมไม่ได้พูดว่าไม่ชอบ ผมแค่บอกว่าไม่ถนัด รินทร์ ผมถนอมพวกมือใหม่ไม่ค่อยเก่ง” ปราชญ์กลืนน้ำลาย มองเธอค่อยๆ ขยับร่างขึ้นมาบนเตียง และในเสี้ยววินาทีนั้นเองที่รสรินทร์เอื้อมมือไปด้านหลัง ปลดตะขอบราเซีย ปล่อยสองเต้าอวบอัด อวดโฉมท้าทายสายตาของคนที่กำลังลังเลว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
“ถ้าถนอมไม่เก่งก็ไม่ต้องถนอมค่ะ รินทร์ไม่ได้เรียกร้องให้คุณมาใจดีกับรินทร์ ขอแค่คุณพอใจ ให้รินทร์ผ่านการทดลองงาน รินทร์ทำได้ทุกอย่างที่คุณต้องการค่ะ”
ปราชญ์ลืมทุกอย่าง รีบพลิกตัวคร่อมร่างบอบบางของลูกหนี้สาวทันที
- Writer
