Guarding the Rich Bad Boy (Tagalog)

Chapter 10

More than years ago.

3rd Person's POV

    NAKAKUNOT ang noo ni Denise habang titig na titig sa papel na nasa harapan niya. Nasa may field siya ngayon ng university nila para mag-aral dahil may exam siya mamayang hapon. May 2 hours pa siya para mag-review kaya naman naisipan niyang dito na lamang sa labas magaral. Bukod kasi sa maginhawa na dala ng sariwang hangin ay tahimik pa.

    She's a fine art student major in painting at graduating na siya, isang sem na lang ang kailangan niyang ipasa. At ngayon nga ay final exam na nila kaya naman doble ang ginagawa niyang pagaaral. Ayaw niya ding biguin ang magulang niya lalo na ang kaniyang ama.

    Since bata pa kasi siya ay mahilig na siyang gumuhit ng kung anong anong nakikita niya sa paligid. Once kasi na may maka-caught ng attention niya ay kailangan na agad niya iyong maiguhit kasi hindi siya patatahimikin ng sarili. Doon nagsimula ang pagkahilig niya sa pagguhit.

    Marahan niyang binubuklat ang libro na nasa harap niya at matamang binabasa ang nakasulat doon. Method of arts ang kasalukuyang binabasa niya ng maramdamang parang may nakatitig sakaniya. Kaya naman agad siyang nagangat ng tingin at nandon nga ang lalaking nakaupo sa katabing bench niya at matamang nakatingin sakaniya.

    The guy looks very familiar to her pero hindi niya lang maalala kung saan niya ito nakita.

    Nagbaba agad siya ng tingin ng biglang ngitian siya ng lalaki. Usually, kapag may hindi magandang mangyayari ay agad na mararamdaman ni Denise iyon pero wala siyang naramdaman na takot sa lalaking mataman pa ding nakatingin sakaniya hanggang ngayon.

    Naramdaman na lang ni Denise ang pagupo ng binata sa harap niya na siyang nakapagpakunot sa noo niya.

    "Bakit? May kailangan ka?" Matapang na sinalubong niya ng tingin ang lalaki na titig na titig pa din sakaniya hanggang ngayon. "Hey, you creep." Kunot noong sabi niya dito na siyang nakapag-pakurap dito.

    "Ay sorry. I was just fascinated at your beauty again." He whispered the last sentence. Pero dahil likas na malakas ang pandinig niya kaya narinig niya ang sinabi ng binata pero hindi na lang siya nagkomento pa at inantay na lamang ang gustong sabihin pa nito sakaniya. "Hindi mo na ba ako kilala? I'm Edison. We met at the bar a week ago. Sa par-"

    She cut him. "Sa party? Wow. Ikaw pala yon. Sorry ha if I can't remember you. Medyo naging busy na kasi ako at hindi ko din naman kasi akalain na makikita ulit kita." Iling iling na sabi niya sa binata. Kasi naman sa bar lang sila nagkakilala ni Ed. Birthday party ng kaibigan niya at doon ginanap sa Yu's haven while si Edison naman ang vocalist ng banda na inihire ni Queenie. At isang linggo na ang nakakalipas at wala na siyang naging balita pa sa lalaki. But look at them now, muli silang pinagkita ng tadhana.

    Napailing na lang siya. Naalala niya kasi ang sinabi ni Laiza na isa din sa kaibigan niya na umattend ng party nung isang araw.

    "If it's God's will, you will meet again in unexpected time."

    Looks like she will agreed to that matter now.

    Tinignan niya si Edison na titig na titig sakaniya. He smiled and she smiled back. At hindi akalain ni Denise na dahil lang sa ngitian na iyon ay may magiging malaking parte ng puso niya ang binatang hindi niya pa ganong kakilala.

    "Oh my gosh!" Napahawak na lamang si Denise sa parihabang bagay na nasa harap niya.

    Magkahalo ang saya, takot at kaba ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. Saya dahil nagbunga ang pagmamahalan nila ni Edison. Takot dahil hindi pa siya handang maging isang ina. Nagaaral pa siya at baka hindi niya magawa ng tama ang responsibilidad bilang isang magulang. At kaba dahil sa sasabihin ng mga magulang niya sakaniya lalo na ang ama.

    Napasandal na lamang siya sa dingding ng CR sa kwarto niya at napahagulhol na lamang.

    Hinawakan niya ang maliit pang umbok ng tyan habang patuloy pa din sa pagiyak. "Sorry baby. Wag mong isipin na ayaw sayo ni Mommy kasi gustong gusto kita pero natatakot kasi si Mommy e." Buong tapang na pagamin niya dito.

    Isa pa hindi pa niya alam kung anong magiging reaksyon ni Edison once na malaman nito ang kalagayan niya. Nagaaral pa silang pareho at hindi tulad niya si Ed na lang ang inaasahan ng Nanay at mga kapatid nito.

    Pero hindi pwedeng hindi malaman to ni Ed. Bulong ng atribidang bahagi ng utak niya.

    Kaya naman sa nanginginig na kamay ay kinuha niya ang cellphone para i-text ang kasintahan. She wants to call him and tell him personally pero alam niyang busy ito sa trabaho at ayaw niyang abalahin pa ang kasintahan.

    "Edison I have a good news for you. I wanted to tell you personally pero alam kong busy ka at ayaw kong ipagpaliban ito. Hmm, Edison I'm pregnant."

    She send the message right away bago pa magbago ang isip niya. She took a deep breath bago nagayos ng sarili at lumabas ng CR. Humiga siya sa kama niya at nagtalukbong ng kumot. And she silently cry while holding her tummy.

    "Alam kong pananagutan tayo ng Daddy mo." She whispered before she doze to sleep.

    Pero hindi pala mangyayari ang nasa isip niya. Kasi nagising na lamang siya ng wala man lang text or tawag mula kay Edison.

    Kaya agad siyang bumangon at kaagad itong tinawagan. Pero ring lang ito ng ring at hindi nito sinasagot ang tawag niya. She started to tremble and get panic.

    "I need you Ed. Please don't do this to me." Basang basa na ng luha ang pisngi niya habang pilit tinatawagan si Edison.

    She tries to call him again and again pero wala siyang nakuhang sagot mula sa kasintahan.

    "Edison, please love. Pick up the phone. I need you." Wala pa din siyang tigil sa pagtawag sa nobyo habang patuloy pa din siya sa pagiyak. Hanggang sa hindi na niya ito makontak pa kahit kailan.

    The sweet and lovely art student was gone. Denise Mariano was gone because of that asshole who broke her heart into pieces.

    Nagkulong lang siya sa kwarto niya at hindi na pumasok sa school. She didn't eat or sleep. Nakatulala lang siya at kahit gusto niyang umiyak ay wala na siyang mailuha pa. Well, she guess namanhid na ang buong pagkatao niya sa sobrang sakit ng naranasan niya.

    "Denise baby, what's happening to you?" Hindi na mapigilang magtanong ng Mommy niya. She didn't answer at para siyang isang bato na hindi man lang gumagalaw. "Oh my God! Denise!" Her Mom shouted.

    "August! Oh my God." Nanginginig na sigaw ng ina kaya agad pumasok ang Daddy niya at kahit ito ay nakaramdam ng kaba ng makitang may dugong umaagos sa ilalim ng hita niya.

    Kaagad siyang binuhat ng ama at mabilis na isinugod sa hospital.

    Madaming test ang ginawa sakaniya pero parang wala lang kay Denise ang nangyayari. Manhid na siya e. Kaya wala na siyang pakiramdam pa. And her parents were worried to her. Ang ina niya ay umiiyak habang ang ama ay hindi makapagisip ng ayos pero may ideya na ito sa nangyari sa nagiisang anak.

    Dahil na rin siguro sa pinaghalong puyat, pagod at ng kung ano-anong turok na pangpatulog ay nakatulog si Denise ng mahimbing. Nagising na lang siya kinabukasan ng maramdamang may marahang humahaplos sa buhok niya.

    Nagmulat siya ng mga mata at nakita niya ang Mommy niya na halata ang lungkot sa maamong muka nito.

    "M-om."

    "Denise! Baby, I'm glad you're finally awake!" Her mom said. "How are you? What do you want baby? Are you hungry? Or-"

    "Mom. Relax." Kahit nanghihina ay nagawa niya pa ding ngumiti sa inang nagmamalasakit sakaniya. Tumango na lamang ang ina. Iginala niya ang mga mata at nakita niyang nasa hospital pala siya. Naalala niyang isinugod pala siya sa hospital dahil sa spotting.

    Nanlaki ang mga mata niya at otomatic na hinawakan ang impit pang tiyan. "Ang baby ko. Mommy, kamusta ang baby ko?" She asked. She has no idea. Sana okay lang ang baby niya. Kahit naman kasi hindi siya pinanagutan ni Edison ay baby niya pa din iyon. Mahal niya ang baby niya.

    Nagangat ng tingin si Denise ng mapansing hindi sinagot ng ina ang tanong niya. Nangunot ang noo niya at inulit ang tanong. "Mommy ang anak ko?" She's starting to get panic. Bakit ayaw sumagot ng Mommy niya? Bakit ayaw nitong magsalita? "Mom?"

    "I'm sorry Denise. But the baby didn't make it." Her mother cried and holds her hands.

    Hindi siya makapaniwala. Walang salitang gustong lumabas sa bibig niya. Hindi siya makapagisip ng tama. At wala na siyang nagawa kundi ang umiyak ng umiyak.

    Her mother cried with her.

    She lost her baby because of her. Kung hindi sana siya nagmukmok at walang ginawa kundi ang iyakan si Edison ay hindi mangyayari to. If she just took care of her baby, hindi sana ito mawawala sakaniya.

    Tama nga sila. Nasa huli ang pagsisisi. At alam niyang hindi mawawala ang sakit sa pagkawala ng baby niya sa dibdib niya at kahit kailan ay hindi niya mapapatawad ang dating kasintahan na naging dahilan ng lahat.

    She hates Edison so much. And she will never forgive him. Never.

-