Arabaya bindiğim zaman Oylum'un başını cama yaslamış bir şekilde titrediğini gördüm.
Bu görüntü paramparça etti içimi, yanına yaklaştım yavaşça, elimi omzuna koyduğumda korkuyla gözlerini açıp bir anda benden uzaklaşmaya çalıştı.
Bu olay yüreğinde derin bir yara bırakmıştı, ve ben nasıl geçireceğimi bile bilmiyordum.
"Sakin ol, ben geldim! O adam bir daha sana zarar vermeyecek, hiç kimseye zarar veremeyecek!"
Başını olumlu anlamda sallarken gözlerinden yaşlar akıyordu, sarılıp yanında olduğumu göstermek istiyordum, ama buna cesaret edemiyordum bir türlü.
"Az önce çığlıklarını duydum zaten, anladım öldüğünü," derken yüzüme bile bakmıyordu.
Onun bu halini suçlusu bendim, benim geçmişim yine ona zarar vermişti.
"Sana sarılıp şu an yanında olmayı çok isterdim Oylum, ama bunu yapamam!
