ใบหน้าหวานซีดเผือด ลนลานวิ่งกลับไปที่เตียงนอน แต่ทว่าสองขาดันพันกันจนหกล้มไปเสียก่อน
ตุบ!
เฮือก!
อัญชิสามองไปที่ประตูด้วยสายตาที่หวาดหวั่น ตาย! เธอรีบจัดจนกระทั่งลืมปิดประตูห้องนอนไว้เหมือนเดิม
“เสียงอะไร!” เสียงโวยวายดังขึ้นพร้อมฝีเท้าหนัก ๆ จากห้องรับแขกตรงเข้ามาเปิดประตูห้อง อัญชิสารีบหยัดตัวลุกขึ้นยืนแต่ไม่ทัน!
ภาพมาเฟียที่เดินย่างสุขุมเข้ามา พร้อมกับชายชุดดำอีกสองคนที่ถือปืนตามมาด้วย!!
“ได้ยินทั้งหมดแล้ว?” เขาหยุดยืนตรงหน้าเธอ ก่อนจะนั่งยอง ๆ แล้วเอามือบีบคางของเธอขึ้น
“ตอบ!”
“ฉะ ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่ได้ยินจริงๆ ฉันไม่ได้สนใจฟังสักนิดว่าพวกคุณจะฆ่าใคร เพราะงั้นปล่อยฉันไป!”
อัญชิสาส่ายหน้าด้วยความกลัว สองมือพยายามดึงข้อมือของมาเฟียคริสที่บีบคางเธอไว้ให้คลายออก!
“เธอน่าจะรู้ความลับของพวกเราแล้วครับนาย” ชายชุดดำอีกคนพูด อีกคนก็เสริมต่อรับเป็นทอด
“ให้จัดการยังไงดีครับนาย”
