“นายไม่ผิดหรอกค่ะนายหญิง เพราะปกติแล้วคฤหาสน์หลังนี้นายไม่ยอมพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาอยู่เลยนะคะ เพราะนายท่านส่งเอาไว้นะคะ ว่าคฤหาสน์ของตระกูลอัมฟาม อัล ราเฟลทุกแห่งห้ามพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาอยู่ นอกเสียจากผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสะใภ้ของนายท่าน”
“ก็ฉันนี่ไง มายา ที่ไม่ใช่ลูกสะใภ้ของตระกูลอัมฟาล อัล ราเฟลนะ”
“ก็ไม่แน่หรอกค่ะนายหญิง หากนายพานายหญิงมาพักอยู่ที่นี่ นั่นก็หมายความว่านายหญิงต้องเป็นคนสำคัญของนายสิคะ”
ปากยังพูดแต่มือของมายายังคงนวดตรงบริเวณบั้นเอวของผู้เป็นนายอย่างนึกกังวล ก็จะอะไรเสียอีก ตรงบริเวณด้านหลังของนายสาวมีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด ดูสิผิวสวยๆ ขาวๆ กลับต้องมามีรอยฟกซ้ำ หากเจ้านายหนุ่มของเธอมาเห็นเข้าแล้วเธอจะตอบว่าอย่างไรดี
“โอ๊ย! เบาๆ หน่อยสิ มีร่า มายา ฉันเจ็บนะ” น้ำเสียงหวานบ่นพึมพำออกมาอย่างเหยเก สงสัยตรงบริเวณหลังเธอคงมีรอยฟกซ้ำเอามากๆ แน่เลย เพราะเธอรู้สึกปวดร้าวไปหมดทั้งตั
