งานแต่งงานไม่ได้จัดขึ้นตามความต้องการของท่านผู้ว่าฯ เพราะคู่บ่าวสาวต้องการเพียงแค่จดทะเบียนสมรสเท่านั้น ถึงแม้เจ้าสาวจะแปลกใจมากเหมือนทุกอย่างเหมือนถูกเตรียมการมาอย่างดี แต่เธอก็ไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะได้คิด
“นายต้องรับปากกับฉัน ว่านายจะปกป้องลูกสาวฉันเป็นอย่างดี ห้ามให้เธอห่างตัว… หรือไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด”
“ครับ… ผมรับปากท่าน ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ทำอะไรผิดและไม่พอใจ แต่ก็จะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปเด็ดขาด”
“ใจนักเลงดี… ฉันชอบ” ผู้ว่าฯ ตบบ่าลูกเขยก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน เป็นคำพูดประโยคสุดท้ายของพ่อตาที่พูดกับเขา ก่อนที่จะย้ายของเพลินวานเข้ามาอยู่ที่คอนโดฯ ของเขา
ชายหนุ่มไม่เข้าใจการกระทำของสองพ่อลูกเลยสักนิด คนเป็นพ่อ… ต่อหน้าลูกสาวก็แสดงออกว่าเกลียด ไม่พอใจ เฉยชามึนตึง แต่ทว่าสายตาของคนเป็นพ่อกลับซ่อนความรักและความห่วงใยเอาไว้ไม่มิด
ส่วนลูกสาวก็ทำทุกอย่างเพื่อพ่อ… เหมือนเธอมีอะไรติดค้
