"Napakamahal nito, Ninong. Hindi rin siya tamang ipang-araw-araw." Mahinang anas ko habang hinahaplos ang alahas na nasa isang magandang lalagyan.
"I know. Kaya naman ito ang palagi mong isusuot." Sa isang mabilis na kilos ay may isinuot siya sa akin na kwintas. Agad kong kinapa iyon saka sinubukan tignan. Pero ng hindi ko makita ay tumayo ako't agad lumapit sa salamin. It's a locket necklace.
"W-ow, akin din ito?" hindi makapaniwalang tanong ko.
"Saka mo lang bubuksan iyan kapag sobrang lungkot mo. Ipangako mo iyan sa akin." Agad naman akong tumango rito.
"Of course. Bubuksan ko lang kapag sobrang lungkot ko." Bumalik ako sa kama at humalik sa pisngi nito.
"Thank you so much, Ninong." Sabay higa at yakap dito. Bumuntonghininga ang lalaki. Marahang hinaplos ang pisngi ko.
Warin
