7 หวั่นไหวกับคนเดิม
1569 Words
"พี่แทนไท~" เสียงหวานสดใสของหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ยิ้มเอ่ยออกมาพร้อมกับวิ่งเข้ามาคล้องแขนหนาด้วยท่าทีสนิทสนม ก่อนจะชะงักไป
"อ้าว พี่บัวก็อยู่ด้วยเหรอ" ไลลาพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งร่างบางที่ยืนคล้องแขนคนตัวสูงอยู่ก็คือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา
"จ้ะ" ใบบัวก็ยิ้มตอบคนตัวเล็กไป ก็ไม่เชิงว่าเล็กหรอก ไลลาก็ดูสูงและขนาดตัวพอๆกับเธอนั่นแหละ
"ทำไมยังไม่กลับ" เสียงทุ้มของแทนไทก้มลงไปมองหน้าถามน้องตัวเองแววตาเข้ม
"อย่ามองแบบนั้นเส้ ไลลาแค่แวะมาซื้อของเอง" ริมฝีปากบางตอบกลับทำหน้ายู่น่าเอ็นดู ภายนอกของหญิงสาวดูหวานสดใสก็จริง แต่ทว่าความจริงแล้วนั้น ไลลาค่อนข้างที่จะแสบซ่าเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย
"ซื้ออะไร" ใบหน้าหล่อมองหน้าถามน้อง
"น้ำหอมค่าคุณพี่ชาย..." ทันทีที่ตอบกลับคนเป็นพี่ไปจบ อยู่ๆใบหน้าเรียวเล็กก็ชะงักลอบยิ้มร้ายออกมาราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"...เฮ้อ แต่ว่าวันนี้ไลลาลืมเอากระเป๋าตังค์มาอะ"
"..." แทนไทก็นิ่งไปอย่างรู้ทันในคำพูดและท่าทีของร่างบางที่ยืนคล้องแขนเขาอยู่
"จะมีใครใจดีไหมน้าา~"
"..." ร่างสูงที่ยืนอยู่ก็นิ่งเอื้อมมือลงไปหยิบการ์ดบัตรเครดิตสีดำยื่นไปให้น้องสาวตัวเอง
"โอ๊ะ! พี่ชายใครเนี่ย ใจดีจางเยยยย ใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีมากแน่ๆ..."
"...ใช่ไหมพี่บัว"
"ห หะ..." คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ก็เผลอสะดุ้งไปกับคำถามของน้องสาวเพื่อนตัวสูงที่หันมาเอ่ยถามเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
"...อ่อ จ้ะ ใช่ๆ" ริมฝีปากบางตอบกลับเมื่อได้สติ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบสายตาเข้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยืนนิ่งมองหน้าเธออยู่ แล้วก็ต้องเป็นใบบัวที่หายใจติดขัดขึ้นมากับสายตาคมคู่นั้น ดวงตากลมโตรีบเบือนสายตาหนีคนตรงหน้าไปอีกทางทันทีพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวขึ้นมาไม่หยุด
"งั้นไลลาไปก่อนนะ" เสียงหวานสดใสพูดขึ้นหันไปเอ่ยบอกพี่ชาย
"เดี๋ยว แล้วนี่มาคนเดียว?" แทนไทมองหน้าถามน้อง
"เปล่า นัดยัยเบลไว้"
"แน่นะ ไม่ใช่โกหก"
"โอ๊ย จะเดินไปดูด้วยกันไหมล่ะ" ริมฝีปากบางอมชมพูพูดใส่หน้าคนเป็นพี่ด้วยท่าทีโวยวายไม่จริงจัง
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง
"ไปแล้วนะ เจอกันที่บ้าน"
"วันนี้พี่ไม่ได้กลับ" ทันทีที่แทนไทพูดจบ ไลลาที่ทำท่าจะเดินออกไปก็ชะงักหันไปมองหน้าพี่ชายตัวเองทันที
"อ้าว ไหนว่าสอบเสร็จจะกลับบ้านไง"
"ก็กลับ แต่ยังไม่ใช่วันนี้"
"หม่ามิ๊รอพี่อยู่นะ ปะป๊าด้วย"
"คุยกันแล้ว ว่าจะไปวันพุธ"
"ตลอดแหละ ติดผู้หญิงน่ะสิ" ไลลาพูดพร้อมกับเบ้ปากใส่คนเป็นพี่ไปด้วยความหมั่นไส้รู้ทันในความร้ายของพี่ชาย โดยที่คำพูดของเธอทำเอาหญิงสาวตัวเล็กอีกคนที่ยืนอยู่ชะงักไป
"เงียบไป" ร่างสูงที่ยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างก็นิ่งเอ่ยบอกน้องสาวตัวเองเสียงเรียบผลักหัวเล็กเบาๆ
"ชิ..." ร่างบางที่อายุห่างจากพี่ชายตัวสูงเพียงปีกว่าก็ทำเสียงออกมา ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เดินตรงเข้าไปยังเพื่อนคนเป็นพี่ที่ยืนเงียบอยู่
"...เออพี่บัว ไปบ้านด้วยกันสิ"
"หะ?"
"หม่ามิ๊บ่นถึงพี่บัวใหญ่เลย วันพุธไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันสิพี่บัว" หญิงสาวในชุดนักศึกษาน่ารักเอ่ยชวนเพื่อนพี่ชายไปด้วยความสนิทสนมในระดับหนึ่ง เพราะแทนไทมักจะพาเพื่อนๆไปทำรายงานที่บ้านเขาอยู่เป็นประจำสมัยเรียนปีหนึ่งปีสอง แน่นอนว่าใบบัวเองก็ไปบ้านหลังใหญ่ของอีกคนมาค่อนข้างหลายครั้งจนทำให้แม่ของร่างสูงเอ็นดูความน่ารักสดใสของเธอเป็นอย่างมาก
"เอ่อ..." คนตัวเล็กที่ถูกเชิญชวนก็นิ่งอึกอักอย่างไม่รู้จะตอบยังไง จนกระทั่ง...
"ไปสิ เดี๋ยวชวนพวกมัน" แทนไทที่ยืนอยู่พูดขึ้นทำให้ดวงตากลมโตของร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูง
"นะนะ พี่บัว ไปด้วยกันเถอะ ไลลามีอะไรจะอวดด้วยนะ" ไลลายิ้มเอ่ยบอกเพื่อนพี่ด้วยท่าทีอารมณ์ดี
"อะ อืม ก็ได้จ้ะ" สุดท้ายใบบัวก็ต้องยิ้มตอบกลับหญิงสาวอีกคนไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดูในความน่ารักของน้องสาวเพื่อน
"เย้!..."
"...โอ๊ะ ยัยเบลส่งข้อความมาตามแล้ว เดี๋ยวไลลาไปก่อนนะ" ใบหน้าเรียวเล็กเจ้าของรอยยิ้มสดใสหันไปเอ่ยบอกพี่ชายตัวเองขึ้น
"อืม" แทนไทก็พยักหน้ารับรู้
"แล้วเจอกันวันพุธนะพี่บัว เดี๋ยวไลลาจะบอกหม่ามิ๊ไว้ หม่ามิ๊ต้องดีใจแน่ๆ"
"ฮ่าๆ จ้า"
"กิกิ~" แล้วคนตัวเล็กก็สาวเท้าเดินออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามประสา โดยมีดวงตาคมของคนเป็นพี่ที่มองตามน้องสาวตัวเองไปจนสุดสายตาทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ด้วยเอ่ยขึ้น
"ถ้าห่วงขนาดนั้น ตามไปดูน้องดีไหม" ปากเล็กยิ้มบอก เธอไม่ได้พูดประชดหรืออะไรเลย แม้ว่าภายนอกแทนไทจะดูนิ่งไม่สนใจอะไร แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าคนตัวสูงค่อนข้างที่จะห่วงและหวงน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาเป็นอย่างมาก
"ไม่เป็นไร" ริมฝีปากหนาตอบกลับพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองยังใบหน้าเล็กของเพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"จะกลับเลยไหม"
"หะ"
"เธอ...จะกลับเลยหรือเปล่า"
"อะ...อ่อ อืม เดี๋ยวเรากลับเลย แยกกันตรงนี้เลยก็ดะ..." ยังไม่ทันที่ใบบัวจะพูดจบ
"เดี๋ยวไปส่ง" ว่าแล้ว มือหนาก็เอื้อมเข้าไปคว้าแขนเล็กให้เดินไปยังรถหรูของเขาที่จอดอยู่บริเวณลานจอดรถในห้างทันที สองเท้าเล็กก็เดินตามเพื่อนตัวสูงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้โดยที่ดวงตากลมก็ลอบมองไปยังมือแกร่งที่จับแขนตัวเองอยู่ด้วยใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาอีกครั้ง
เธอ...หวั่นไหวกับเขาอีกแล้ว กับผู้ชายที่ชื่อแทนไท เขามักจะทำให้หัวใจเธอทำงานหนักอยู่เสมอ...
@หอพัก
เอี๊ยด! ไม่นานรถสปอร์ตราคาแพงก็ถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าหอพักราคาไม่แรงที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยสักเท่าไหร่ ซึ่งเป็นหอพักธรรมดาที่มีคนทั้งคนที่เรียนอยู่แล้วก็วัยทำงานพักอาศัยอยู่ โดยใบบัวได้ตัดสินใจเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่มหาลัยปีสองเทอมสอง เนื่องจากราคาหอไม่ค่อยแตกต่างจากหอพักในที่เธอเคยอาศัยอยู่ แต่ว่ามันมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าแม้ว่าห้องจะไม่ได้ใหญ่มากแต่มันก็กว้างมากพอสำหรับคนที่อยู่คนเดียว ไม่เพียงแค่นั้นมันก็มีเหตุผลอะไรหลายอย่างที่เธอตัดสินใจออกมาจากหอพักในนั่น
ครืดดด ~
เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงเจ้าของรถดังขึ้น ดวงตาคมก็ก้มลงไปมองยังชื่อที่ฉายขึ้นบนหน้าจอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่สนใจ
โมเม
"..." ดวงตากลมโตก็ลอบมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์หรูของอีกคนไปนิ่ง ก่อนจะฝืนยิ้มเอ่ยออกมา
"เดี๋ยวเราไปก่อนนะ ไว้เจอกัน" ทันทีที่พูดจบ คนตัวเล็กก็ทำท่าจะเดินลงจากรถไป ทว่า...มือหนาของแทนไทเอื้อมเข้าไปคว้าแขนเล็กไว้ทำให้ใบหน้าเรียวใสหันไปมองหน้าเพื่อนตัวสูงแววตางุนงง
"พวกมันจะไปRMวันนี้"
"หื้อ?"
"ฉลองเรียนจบ มันส่งข้อความบอกในกลุ่ม"
"อะ อ่อเหรอ พอดีเราไม่ได้ดูเลย"
"อือ จะไปไหม" ดวงตาคมมองหน้าถามร่างบางนิ่ง
"เอ่อ ยังไม่รู้เลย..."
"เดี๋ยวยัยขวัญข้าวก็มาบังคับเธอไป"
"..." ใบบัวก็นิ่งอย่างเห็นด้วยในคำพูดของอีกคน ถ้านัดกันไปที่แบบนี้แล้วขวัญข้าวเป็นตัวตั้งตัวตี ยังไง...ขวัญข้าวก็ต้องมาลากเธอไปจนได้
"ถ้าไปก็แต่งตัวดีๆ พวกมือไวมันเยอะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนตัวเล็กขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"อะ อ่อ อืม" ใบบัวก็พยักหน้ารับรู้ตอบกลับก่อนที่มือหนาของร่างสูงที่จับแขนเรียวไว้อยู่จะค่อยๆผละออกทำให้ร่างบางเดินลงจากรถสปอร์ตไปตามปกติ แต่แล้วก็ต้องชะงักไปกับคำพูดประโยคต่อไปที่ดังออกมาจากปากหนา
"แล้วก็อย่าแต่งหน้าเหมือนตูดลิงด้วย มันตลก" พูดจบ เท้าหนาก็เหยียบคันเร่งรถราคาแพงขับออกไปทันทีโดยมีสายตาของใบบัวที่มองตามรถคันใหญ่ที่ขับออกไปด้วยสีหน้างุนงงพึมพำออกมา
"ตูดลิงงั้นเหรอ..."
"...เราไม่เคยแต่งจัดอะไรขนาดนั้นซะหน่อย"
- Writer
