BAD STATUS หวง(รัก)เพื่อน 20+

3 จุดเริ่มต้น

สองเดือนต่อมา...

'งานอาจารย์ซาร่าจะเอายังไง จะแบ่งแบบไหน' เสียงขวัญข้าวเอ่ยปรึกษาถามเพื่อนทั้งสี่ของตัวเอง หลังจากที่ได้รับงานกลุ่มมาใหม่ให้แบ่งหน้าที่ทำกันเป็นคู่ๆ แต่ด้วยความที่พวกเขามีกันอยู่ห้าคน มันจึงไม่ลงตัวเท่าที่ควร

'เอ่อ เดี๋ยวเราทำแยกคนเดียวก็ได้นะ' ใบบัวพูดขึ้นอย่างรู้สึกเกรงใจ ยังไงเธอก็เป็นคนที่เข้ามาทีหลังในกลุ่ม

'เฮ้ย ไม่เอางั้นดิ จะทำแบบนั้นได้ยังไง' ขวัญข้าวเอ่ยออกมาอย่างไม่เห็นด้วย เช่นเดียวกับกิตและเซอร์เวย์ที่พยักหน้าตอบเห็นด้วยในคำพูดของเพื่อน พวกเขาก็ไม่อยากให้ใบบัวต้องคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินเช่นกัน

'เดี๋ยวทำคนเดียวเอง' เสียงทุ้มของร่างสูงที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่งทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่หันไปมองยังคนตัวสูง

'เอ่อ จะดีเหรอ' ใบบัวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ แม้ว่าเธอจะเข้าเรียนกับกลุ่มนี้มาตลอดเกือบสองเดือนเต็มแล้วแต่ทว่าความเกร็งของเธอที่มีต่อแทนไทก็ยังไม่หายไปเลยสักนิด เขาเป็นคนที่เงียบและดูดุมากสำหรับเธอ ใบบัวจึงไม่ค่อยกล้าที่จะคุยกับเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งสักเท่าไหร่

'...' แทนไทก็เงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะใช้สายตาคมเลื่อนเข้าไปมองหน้าร่างบางที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขานิ่ง ดวงตากลมที่เห็นแบบนั้นก็ชะงักก้มลงมองไปยังมือเล็กของตัวเองที่วางอยู่บนตัก

'ถ้ากลัวไม่ดี เธอก็มาช่วยฉันสิ'

'ห หะ' ใบหน้าเล็กเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคนตัวสูงทันทีแววตางุนงง

'ถ้าอยากช่วย ก็มา' พูดจบ คนตัวสูงก็ลุกขึ้นเดินออกไปทิ้งให้ใบบัวนั่งนิ่งอย่างตัดสินใจว่าควรจะตามร่างสูงไปไหม แต่สุดท้ายหญิงสาวปีหนึ่งก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่

'จะไปไหน จะช่วยหมอนั่นเหรอ' ขวัญข้าวหันถามเพื่อนตัวเล็กขึ้น

'อืม เกรงใจอะ'

'โอ๊ย! จะไปเกรงใจอะไร หมอนั่นเรียนเก่งจะตาย' ขวัญข้าวเอ่ยบอกด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ได้ดูสนใจอะไรมากนัก ให้แทนไททำงานคนเดียวทั้งหมด ยังทำได้เลย เพราะเขาเป็นเด็กหัวดี คะแนนสอบได้ท็อปทุกวิชา

'ใช่ เธอไม่ต้องไปช่วยมันหรอก' เซอร์เวย์พูดเสริมขึ้นมาท่าทีไม่ต่างจากขวัญข้าวแม้แต่น้อย แต่ถึงแบบนั้นก็เถอะ ใบบัวก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดีที่เหมือนตัวเองเป็นตัวต้นเหตุให้แทนไทต้องทำงานคนเดียว

'ไม่ได้อะ เรารู้สึกไม่ดีเลย เราต้องไปช่วยแทนไท' ทันทีที่พูดจบ สองเท้าเล็กก็ก้าวเดินตามคนตัวสูงที่เพิ่งเดินออกไปทันที

'แทนไท' เสียงหวานเอ่ยเรียกเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังยืนทำท่าจะหยิบม้วนบุหรี่ออกมาจากซองชะงักหันมองตามเสียง

'^^' ใบบัวก็ยิ้มหวานค่อยๆ เดินตรงไปยังเพื่อนตัวหนากว่าเธอหลายเท่าที่ยืนอยู่ แต่ยังไม่ทันที่จะถึงตัวแทนไท อยู่ๆ หญิงสาวที่ไม่ทันได้มองอะไรก็สะดุดเข้ากับพื้นที่ไม่เสมอกันตรงหน้า คนตัวเล็กเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจล้มลงไปบนพื้นปูนอย่างแรง

'อ๊ะ!...' ปากเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บบริเวณขาตัวเองที่ล้มลงบนพื้น แทนไทที่เห็นแบบนั้นก็เก็บซองบุหรี่ไว้ที่เดิมเดินตรงยังร่างบางที่นั่งอยู่กับพื้น

'เซ่อซ่า' เจ้าของใบหน้าหล่อนั่งยองพูดใส่หญิงสาวตัวเล็กออกไปเสียงนิ่ง ใบบัวก็ก้มหน้างุดไปกับคำพูดของเพื่อนตัวเองก่อนที่ดวงตากลมจะชะงักเบิกกว้างออกมาเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเลือดสีแดงสดที่เริ่มซึมไหลออกมา

'ละ เลือด...' ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้นน้ำเสียงราวกับคนจะร้องไห้

'จะร้องทำไม'

'เลือด...'

'เออ ก็เธอซุ่มซ่ามเองไหม'

'ฮ ฮึก เราไม่ชอบเลือด'

'...' ดวงตาคมก็จ้องมองท่าทีของคนตัวเล็กตรงหน้าไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่แววตากลับมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่

พรึบ แขนแกร่งจัดการเลื่อนเข้าไปโอบตัวใบบัวที่นั่งร้องไห้อยู่ขึ้น โดยการกระทำของเขาทำเอาร่างเล็กที่นั่งอยู่ชะงักตัวแข็งไปแทบลืมหายใจ

'จะ จะทำอะไรเหรอ'

'อุ้มเธอไปห้องพยาบาลไง...'

'...อยากติดเชื้อตายหรือไง'

'...' ใบบัวที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปไม่กล้าพูดอะไรออกมาต่อ

'เซ่อซ่าเกินคน' ปากหนาของคนตัวสูงเอ่ยออกมาอีกครั้งน้ำเสียงไม่จริงจังก่อนจะลุกขึ้นอุ้มร่างบางของหญิงสาวตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนแกร่งของเขาพาเดินตรงไปยังห้องพยาบาลที่อยู่ไม่ไกล ซึ่งตลอดทางการเดินไปยังห้องพยาบาลนั้นก็มีเสียงหัวใจของใบบัวที่เต้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งไปกับความใกล้ชิดของเธอกับเพื่อนตัวสูง

ตึกตัก ตึกตัก

แล้วนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกทุกอย่าง...