บทที่ 33
มารหัวใจ
ที่ลานจอดรถ..
เฉินหลงเดินนำหน้าพาอ้ายเหรินมาถึงรถของตัวเอง เขาเปิดประตูรถด้านฝั่งตรงข้ามคนขับ แล้วพยักหน้าให้หญิงสาวขึ้นรถ
“ขึ้นรถสิ” เฉินหลงบอกเสียงเรียบ
“หมายความว่าไงคะ” อ้ายเหรินถามและทำหน้างง ซึ่งเธอไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา
“พี่จะไปส่ง” เขาบอกเพียงสั้นๆ
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันมาเองได้ ฉันก็กลับเองได้” อ้ายเหริน ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ และไม่ยอมขึ้นรถท่าเดียว
“อย่าดื้อสิ” เฉินหลงทำเสียงดุ และใช้สายตาขึงขังสั่งให้เธอขึ้นรถ
“ชิ” อ้ายเหรินจึงทำเสียงขึ้นจมูก โดยที่เธอขัดขืนเขาไม่ได้ จึงจำใจขึ้นรถ
และช่วงเวลาที่กำลังจะเข้าไปนั่งในรถนั้น อ้ายเหรินก็ต้องถอยออกจากรถ เมื่อได้ยินเสียงเรียกเธออยู่ข้างหลัง
“คุณหลิวอ้ายเหริน”
“คุณห่าวกั๋ว”
อ้ายเหรินยิ้มจนแก้มแทบแตก เธอดีใจมากเมื่อหันหลังไปเห็นห่าวกั๋วเดินมาหา เธอขยับออกจากรถแล้วก้มหัวทักทายห่าวกั๋ว
“มาทำอะไรที่นี่หรื
