บทที่ 48
ก่อนวันประมูล
ที่โรงงานพ่อหลิว..ในห้องทำงานของอ้ายเหริน..
อ้ายเหรินคุมพนักงานให้ตัดเย็บชุดใหม่ที่เธอออกแบบมา เพื่อจะเอาไปวางขายในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านี้
“พี่ผิงเย็บได้สวยมาก” อ้ายเหรินพูด เมื่อลูกน้องคนสุดท้ายที่ เก็บงาน เอาชุดมาให้เธอดู
“ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกค่ะ ทุกคนช่วยกัน” ผิงบอก
“ใช่ๆ ฉันขอโทษที่ชมพี่ผิงคนเดียว ทุกคนฝีมือการเย็บดีมากค่ะ”
อ้ายเหรินยิ้มให้ทุกคน แล้วยกมือลูบเบาๆ บนเนื้อผ้าที่ตอนนี้เป็นรูปร่างชุดกระโปรง ซึ่งตัวเสื้อเป็นเสื้อคอจีน ส่วนกระโปรงบานยาวคุมน่อง
เพราะอ้ายเหรินออกแบบให้เข้ายุคกับยุคนี้ เธอดึงแบบยุค 2023 มาผสมผสานกับยุคนี้ ก็ถือว่าสวยลงตัว และไม่มีใครทำได้เหมือนเธอ
“เป็นเพราะคุณอ้ายเหรินออกแบบไงคะ ชุดถึงออกมาสวย”
เยว่เทียนที่นั่งอยู่หน้าจักรก็เอ่ยชื่นชมนายหญิงที่มีอายุน้อยกว่าเธอ
“วันนี้ฉันจะเอาชุดนี้ไปให้ทางร้านดูนะ” อ้ายเหรินยิ้มให้คนง
