Hiding the Billionaire's Twins

Simula "R-Rihav!" hindi ko mapigilang hindi mapa-ungol sa ginagawa sa akin ni Rihav. Mabilis ang kanyang galaw na nasa aking ibabaw. Ang huling naaalala ko ay nag-away kami ni Rihav dahil sa pagkikita namin ni Amer, ang kababata ko sa Isla Fera. Hindi ko alam kong ano ang sumunod na nangyari, ito ako ngayon nasa ibaba ni Rihav.  "Don't you dare to cheat on me, Fayre." Matigas nitong sabi, sabay sunggab ng halik sa akin. Hindi na ako nakatugon pa sa kanyang mga sinabi dahil mas bumilis ang ritmo nito sa aking ibabaw. Ibang sensasyon naman ang nararamdaman ko kaya tinggap ko ang bawat ulos ni Rihav sa akin. Alam kong mali ang ginagawa namin, hindi ako pumunta rito para lumandi. Narito ako dahil may pangarap ako sa aking sariili at sa aking pamilya. Ngunit mukhang hindi ko kayang tangihan si Rihav. Siya nag pinaka-unang naging karelasyon ko, unang humalik sa akin, at unang nagpadama ng ganitong init sa aking katawan. Bente anyos lang ako, kong nakakapag-aral ako baka nasa kolehoyo na ako ngayon. Ngunit hindi umaayon ang tadhana sa akin, kahit gustong gusto kong mag-aral hindi ko magawa dahil magugutom kami at malulunod sa utang. "Ah!" sabi ko, at bumalik ulit sa aking isipan ang ginagawa namin ni Rihav. "This is your punishment because you break our rule." Paos na sabi niya. Ilang segundo pa sa pagtaas-baba ni Rihav ay naramdaman ko parang may mainit sa loob ko. Natigil naman si Rihav na nasa taas ko parin, hinalikan niya ang aking labi bago tuluyang umalis sa pagkaibabaw. Kinuha ko ang kumot sa tabi at tinakpan ang aking buong katawan. "Explain yourself, why did you two f*****g met again? Don't you dare to lie on me, Fayre. You didn't know me when I'm angry." Sabi niya habang tinititigan ako gamit ang matulis niyang mata. Kahit kailan hindi ko nakitang ganito ni si Rihav. Palagi siyang sweet, caring at malambing kong magsalita. Pero ngayon ibang iba ang ugali niya, hindi ito ang Rihav na nagustuhan at nakilala ko. Parang may kong anong sumanib sa kanya at umiba ang kanyang ugali. Hindi na din niya ako tinatawag sa nakasanayan kong tinatawag niya sa akin, ngayon Fayre nalang. "May ibinalita lang siya sa akin tungkol sa kalagayan ni tatay at nanay sa probinsya, wala naman siyang ginawang masama, Rihav." Sabi ko sabay abot ng kanyang kamay ngunit hinawi niya iyon. Anong nangyayari sa kanya? Bakit siya ganito? Hindi na ba niya ako mahal? "Liar! Sabi ko huwag kang magsinungaling sa akin, Fayre!" sumbat nito sa akin. "Iyon ang totoo, Rihav." Sabi ko, iyon naman talaga ang totoo. Kahit kailan hindi pumasok sa isip ko na magsinungalng sa kanya, masyado ko siyang mahal para lang magsinungaling. Isa pa hindi ko ugali ang magsinugaling dahil iyon rin ang pinaka-ayaw ko sa lahat. Tinuro din sa akin iyon ni tatay at nanay na bawal mag sinungaling. "f**k you!" mura niya sa akin na kinagulat ko. Si Rihav ba talaga ito? Hindi ito ang lalaking minahal ko, hindi siya... Hindi ako kayang sabihan ng masama ng Rihav na nakilala ko. Nangako siya sa akin na ipagtatangol ako at hindi sasaktan o pababayaan, bakit ngayon parang mapapako ang pangakong iyon. Walang kasiguraduhan kong totoo o kasinungalingan ang lahat ng iyon. "Rihav, anong nangyayari sayo? bakit ka ganyan? Wala naman akong ginawang masama sayo ah, bakit ganyan ka?" kusang tumulo ang luha ko sa aking mga mata. Tumayo sa pagkakaupo sa kanyang kama, "Stop your f*****g drama, Fayre. Hindi mo na ako madadala sa kadramahan mong iyan, kung nakaya mo akong mabilog noon dahil sa pera ko ngayon hindi na mangyayari iyon." Bakas ang galit sa kanyang boses. "A-Anong pinagsasabi m-mo Rihav?" tanong ko at pinunasan ang aking mga luha. Dinig ko ang sarkasmong niyang pagtawa bago siya nagsalita, "At talagang nagmamaang-maangan ka pa, ngayon hindi na ako magpapagamit sayo, Fayre. Ngayong natikaman na kita pwede na kitang itaboy sa pamamahay na ito. Suits for a b***h like you." Hawak hawak ko ang kumot na nakatakip sa akin katawan ay tumayo ako at sinamapal siya ng sobrang lakas. Ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko dahil sa sakit ng mga kanyng sinabi tungkol sa akin. Hindi ako ganong babae, kahit kailangan ay hindi ko siya pinagtaksila. Wala siyang karapatan para pagsabihan ako ng ganyan. "Hindi ako ganong babae, Rihav. Dahil kong isa akong b***h wala ang pula na iyan sa kubre ng kama mo!" galit kong sabi at sinampal ulit siya sa kabilang pisngi niya. Galit na galit ako. Galit ako sa kanya at galit ako sa saril ko dahil nagpauto ako sa mga matatamis na kanyang mga sinasabi dati. Hindi ko inakala na hahantong kami sa ganito. Sinagot ko siya hindi dahil gusto ko siya, sa pera at sa kapangyarihan niya, sinagot ko siya dahil kita ko ang pagpupursigi niya para makuha ang oo ko. Pero, Putang ina...sakit ang kapapalit ng isang oo na iyon. "Mabuti nga at lumabas ang tunay mo, Rihav. Hindi ko inakala na ikaw pa ang taong magsasabi ng ganon sa akin, Rihav. Buong puso kong binigay sayo ang pagmamahal ko, sinunod ko lahat ng gusto mo kahit na nasasakal na ako. Binigay ko sayo ang iningatan kong p********e, tapos ito ang lahat ng sasabihin mo sa akin?! Nasaan na ang taong minahal at kilalang kong Rihav?" sunod sunod kong sabi habang humihikbi. Umiba ang mukha niya pero may galit parin sa kanyang mga mata. Ano bang kinagagalit niya? Wala akong matandaan na may ginawa akong masama sa kanya. "Lies! Gusto mo talagang makahuthut ng pera sa akin ano?" "Hindi ako ganong klaseng babae, Rihav!" sigaw ko, wala na akong paki kong maririnig kami sa labas. "Alam mo naman iyon ah, bakit ganito ka ngayon? Bakit mo 'ko sinasaktan? Anong ginawa ko sayo para saktan mo ako ng ganito?" pinunasan ko ang aking luha. "You broke my trust for you, Fay. Lahat ng iyon ay sinira mo. Yeah, you changed me into a good man but you also changed me into beast. Mahirap ba ang sinasabi kong hindi makipagkita sa lalaking iyon?!" aniya na galit parin. "Rihav, pagkikita lang iyon dahil may sinabi siya tungkol sa pamilya ko! Mahirap din bang intindihin iyon?!" tumaas ulit ang boses ko. Hindi ko alam kong may tao ba sa labas na nakikinig sa amin o wala. Tumataas na ang boses naming dalawa ni Rihav. Halos lahat ng ato dito walang alam tungkol sa amin ni Rihav, pwera nalang sa dalawa niyang kapatid na kambal, sina Zavia at Zoena. "Nakipagkita kalang ba talaga? O may iba kayong ginawa? Wala ako doon, alam kong may ginawa kayong dalawa." madiin nitong sabi. "Wala kaming ginawa, Rihav! Ang kitid ng utak mo! Sige sabihin mo lahat ng gusto mong sabihin sa akin, pero ito ang tatandaan mo Rihav. Ang dugong iyan ang nagpapatunay na hindi ako ganoong babae." Sabay turo ko sa marka na nagpapahiwatig na hindi na ako birhen, "Ito rin ang tatandaan mo, hinding hindi na ako babalik sayo kahit kailan. Alam kong makikipaghiwalay ka rin naman sa akin kaya uunahan na kita, hiwalay na tayo!" kinuha ko ang singsing na binigay niya sa akin noong unang anibersayo namin kasama ng kwentas na may pangalan niya. Inabot ko iyon sa kanya. Ilang minuto niya iyong tinitigan kaya wala na akong nagawa pa kundi itapon iyon sa sahig at hindi ko alam kong saan napunta. Mabilis na hinanap ko ang aking mga kasuotan at nagbihis bago lumabas sa kanyang silid. Napahinga naman ako ng maluwag ng walang tao malapit sa kanyang silid. Nagmadali akong pumunta akin silid at doon binuhos ang lahat ng sakit na aking nararamdaman. Umiyak ako ng umiyak hanggang sa narinig ko ang pagkatok sa pinto. Inayos ko muna ang aking sarili bago ko binuksan ang pinto. Sina Zavia at Zoena ang nakita ng mga mata ko ng mabuksan ko ang pinto. Agaran silang pumasok at niyakap ako ng mahigpit. Hindi ako makayakap ng pabalik dahil hindi ko alam kong bakit nila ako niyakap. "We heard it, Fayre. Napadaan ako kanina tapos tinawag ko si Zoe, gago si Kuya!" si Zav ng mahiwalay ng pagkakayakap. Pareho pareho lang kami ng mga edad, apat na taon ang agwat naming tatlo ni Rihav. Hindi ko naman masyadong naisip iyon dahil hindi naman importante. "If you need help narito lang kaming dalawa, we are not going to abandon you. Ikaw lang kaibigan namin, alam mo naman maatittude itong si Zav kaya wala kaming friend. Sawa na ako sa pagmumukha niya pero wala talagang gustong makipgkaibigan sa amin." Natawa ako sa sinabi ni Zoe. Hinigit naman si Zav ang kanyang buhok. "Okay lang ako, hindi ako aalis dito kasi may sakit si nanay kailangan kong magtrabaho." Sabi ko. "I have money, fay. I can g—" Pinutol ko ang pagsasalita ni Zav, "Hindi na kaya ko na, baka mag-extra ulit ako sa dati kong pinagtatrabahuhan." Kita ko ang pag-ikot ng mata ni Zav, "Kasalanan ni Kuya talaga, diba malaki sahod mo doon? Edi sana may pera kana kong hindi ka niya pinahinto!" maktol pa niya. "Hayaan niyo na, pwede pa namang makabalik doon." A sabay ng pagngiti ko. BUSY ang lahat dito sa Mansion Madreal, maypagdiriwang daw ngayon kaya ito busy kaming mga katalung para sa kanilang party. Halos magagara din at magaganda ang lahat ng mga kasuotan ng mga tao dito. Alam ko naman kong saan ako lulugar kaya hindi na ako umalis sa pwesto ko. Dalawang linggo na simula noong pagtatalo namin ni Rihav, hindi kami nag-uusap ko nagkakatitigan man lang. Umiiwas ako sa kanya at ramdam ko ay ganon din siya, ang kambal lang ang nagpapalakas ng loob ko dito sa loob ng mansion nila. "Can I have a juice please?" sabi ng babae sa akin, kahit na nasa harapan na niya ang juice kong saan ako natuka. Ang iba ay kumukuha alng pero siya ay gustong ako pa ang mag-abot sa kanya. Hindi na ako nagreklamo dahil isa lang naman akong kasambahay dito. Inabot ko sa kanyang juice, ngunit hindi siya nakatingin noong kinukuha niya ito kaya natapon sa aking damit. Nabasa naman ang kulay itim niyan gloves. "Gosh! You're so clumsy!" sabi niya na ikinagulat ko. Bakit ako? siya ang hindi nakatingin sa kanayang ginagawa ah... "What happened here?" boses ni Rihav sa likod ng babae. Kita ko ang pagpulupot ng kamay nito sa bewyang ng babae. Iyon ang pinakapaboritokong ginagawa ni Rihav sa akin, ngayon sa ibang babae na niya ginagawa. Ano ulit ako? Katulong lang. "This clumsy girl poured the juice on my expensive gloves." Maarti nitong sabi kay Rihav. Tinignan ni Rihav ang mamahalin nitong gloves. Hindi man lang ako tinapunan ng tingin ni Rihav, tsaka siya nagsalita. "Don't mind here babe, let's go." Hawak hawak ang beywang ng babae, Sabay silang lumisan ng babae. Parang tinurok ng punyal ang puso ko dahil sa pangyayaring iyon. Ngayon isa na akong walang kwentang babae sa buhay niya. Ang gaga ko naman para magpauto kanya, kong sinunod ko lang ang sinabi ni Nanay hindi ako nasasaktan ng ganito. Sa susunod, titirhan ko ng pagmamahal ang sarili ko. Hindi na ulit ako magpapakatanga! "Ladies and Gentlemen, before this event started. May I asked Dyessie and Rihav to come here on stage. Rihav has a good news for tonight's event." Napalingon ako sa stage dahil doon. Kita ko ang pagpunta ng babaeng natapunan ko daw at ni Rihav sa stage. Hawak hawak parin ni Rihav ang beywang ng babae. Pareho silang nakangiting dalawa. Kumirot naman ang puso ko, ang sakit sakit. Dahil lang sa pagkikita naming iyon ni Amer pinarusahan ata ako ng tadhana. Bakit pa? wala na nga kaming pera, wala kaya buhay tapos pinaparusahan pa ng ganito? Pwede na bang mamatay sa sakit? Pasimple kong pinunasan ang aking mga luha na lumandas galing sa aking mg mata. Iniabot ng lalaki kay Rihav iyong mic. Ang babae sa gilid niya ay tudo sa pagkakapulapot sa kanya. Humiyaw ang mga tao sa loob nitong mansion bago si Rihav nagsalita. "Good evening everyone. I don't know where I should start..." huminto siya, "but today me and Dyessie are officially engaged!" sabi nito at pinakita ng babae ang kanyang singsing. Napsinghap ako sa sakit ng aking nararamdaman. Tangina naman! Harap harapan pa talaga! Hindi ako nakapaghanda na sasabihin niya iyon sa harap ng maraming tao at sa harap ko mismo. Ramdam ko ang pagsakit ng aking puso sa anunsyong iyon galing sa bibig ni Rihav. Ang relasyon namin ay tago dahil isa lang akong katulong at siya ay mayaman. Masakit! Pinatuloy ni Rihav ang kanyang mga sinabi ngunit hindi ko na iyon pa narinig dahil lumabas na ako sa loob ng mansion at pumunta akong garden. Umiyak ako doon. Dalawang linggo na akong iyak ng iyak dahil sa mga nangyari sa amin ni Rihav. Sabi niya dati hindi niya ako sasaktan, hindi niya ako papaiyakin at aalagaan niya ako hanggang sa pagtanda dahil dalawa kami ang magpapakasal sa huli. Pero ngayon! Sa ibang babae siya magpapakasal! Ano ng gagawin ko?! Pagkatapos paikutin ng isang mayamang lalaki ngayon ito isa akong luhaan. Mahirap na nga sasaktan pa! "Kung aalis ka ngayo, Fay. Itatakas ka namin." Napaangat ako ng tingin ng makita ko ang kambal sa narito ngayon. Tumayo ako at sabay ko silang niyakap, "A-Ang s-sakit... a-ang s-sakit sakit" sunod sunod ang hikbi ko sa dalawang taong hindi nagsasawang tumulong sa akin. "Nakita namin reaksyon mo kanina, maging kami nagulat. Hindi namin iyon alam, Fayre. Promise, kung alam namin matagal ka na naming pinaalis para hindi mo madinig at hindi ka masaktan ng ganito. Sorry..." masuyong sabi ni Zav. Siminghot ako bago nagsalita, "Hayaan niyo na, ngayon napatunayan ko na hindi bagay ang mahirap at mayaman." Umiiyak na sabi ko. "Don't say that! We know how Kuya loves you, may mali talaga sa nangyayari. Aalamin namin iyon para sa iyo." Si Zoe. Umiling ako, "Huwag na, aalis na siguro ako at babalik ng probinya kong saan ako nababagay." Kita kong paano nalungkot ang mukha ng dalawa. hindi katulong ang turing nila sa akin, tinuring nila akong pamilya. Malaki ang utang naloob ko sa kanila, hindi hindi ko makakalimutan na tinulungan nila ako ngayon. Hinding hindi ko rin makakalimutan kong gaano kasakit ang pinadanas ni Rihav sa akin. Hindi ako maghihiganti sa kanya, dahil ayaw ko na siyang makiita pa. "Pack your things, nasa garahe ang sasakyan ni Zoe. Dadalhin ka namin sa terminal." Si Zav at inalalayan ako sa paglakad. Kakalimutan na kita, Rihav. Sisiguraduhin kong hindi na tayo magkikita pang muli...