The Prodigy Twin

Azure's Dirty Little Secret

Azure pov

Gusto kong saktan ang sarili ko kanina.  Damn. Muntik na akong mabuko sa aking lihim na tinatago. Bakit ba kasi nandito siya? I'm living happily now without him. We can live happily without him.

"Hey, Sis are you okay?"

Napatingin ako kay Kuya Shawn na kasalukuyang nakabuntot sa akin patungo sa dorm namin. Magkatabi lang kasi ang dorm na tinutuluyan namin because he's my brother. My over-protective brother.

"I'm fine, Kuya"

Time Check: 5:30 P.M

Parang isang kisap mata lang na natapos ang araw ng ito. I'm tired and exhausted at this moment because of our very hectic schedule. Bakit ba naman kasi walang vacant time tuwing afternoon class?

"Hey are you listening to me?!!" napapitlag naman ako ng bigla na lang magsalita.

"Kuya naman. Huwag mo naman akong gulatin" sabi ko kay kuya.

"Kasalanan ko bang tulala ka diyan. What are you thinking? Is it Baby Alex and Alexa?" he asked.

He knew already about me being a mom- a single mom. Only my family knows it and i feel bad for myself because i didn't tell it to my friends. I'm just afraid to be judged by them and i don't want also to lose them as well.

"Ahmm yes. Sa katunayan uuwi ako sa atin. I miss them already" i said.

Baby Alex and Alexa is my twin babies. They already four years old right now. Yes, i already a mom right now. And about their father. He don't know that he got me pregnant and he's a father right now.

I'm just fifteen years old when i got pregnant. And it was so difficult for me taking care of my baby before and after pregnancy. Muntik na akong itakwil ng aking pamilya dahil sa kahihiyang nagawa ko pero nanaig pa rin sa kanila ang pagmamahal at awa sa akin at sa baby na nasa aking sinapupunan.

"Kuya" tawag ko kay Kuya Shawn na kasalukuyang papasok na ng kanyang dorm.

Lumingon ito sa akin at..

"What?" he asked.

"What if the father of my twin are here, what should i do? Should i tell him or not?"

Kumunot naman ang noo nito sa tanong ko.

"Is he now in this place Sis?" bigla naman akong kinabahan sa sinabi nito. Damn. Dapat hindi na ako nagtanong. Mukhang malalaman pa nito na si Blaze ang ama ng mga anak ko.

Ooops. my bad.

"Ofcourse not. Anong klaseng tanong iyan kuya?" palusot ko pero wala pa ring pinagbago ang ekspresyon sa mukha nito.

"Siguraduhin mo lang na hindi ka nagsisinungaling Sis. Hindi mo alam kong ano ang gagawin sa oras na malaman ko kung sino ang tunay na ama ng mga pamangkin ko" mariing sabi ni kuya kaya naman napalunok ako. If that time comes, i'm so dead. Hindi nagtagal ay pumasok na si kuya sa dorm nito at tuluyang pumasok sa loob.

Nang sinara niya ang pinto ay nakahinga ako ng malalim.

"That was close" i said

Napagdesisyunan ko na pumasok na rin sa dorm ko. Gusto kong mabilis akong makapag-bihis para maka-uwi ako sa amin.

Fastforward..

"Manong. Sa sss Kingdom po" sabi ko sa driver ng flying taxi.

Agad namang tumalima ang driver at sinunod ang utos ko. Mabilis ang pagmamaneho nito na para bang ang lahat ng nakikita sa labas ng taxi ay hindi ko na maaninag. Everything that i see outside is just blurred image.

"Where here Madame"

Oh. so fast.

"Here Manong. Keep the change" Nagbayad ako ng sobra because of his service and effort as well.

"Thank you Madame" nakangiting wika ni Manong driver.

Nginitian ko ito bago ako lumabas ng taxi. Pagkalabas na pagkalabas ko ay bumungad sa akin harapang ang aking alaga.

Si Red. Red is a male eight-tailed fox. He is a gift from my mom and Dad in my 18th birthday and that is last year. I don't know what kind of creature he is. Ang laki na nga nito dahil noong una ko itong nakita ay itlog pa lang ito.

Napangiti ako ng dinilaan nito ang akong mukha. He's sweet and caring for me. Parang may sarili itong isip na tulad ng sa amin.

"Let's go" aya ko rito.

"Awwooooohhhhhh" umalulong ito bilang tugon.

Sumampa ako kaagad sa likuran nito na nakasanayan ko ng gawin. Sa laki nito ay kaya nitong mag-sakay ng dalawang pasahero. Mabilis na tinahak ni Red ang daan patungo sa sss Palace. Ang sentro ng sss kingdom.

"Maligayang pagbabalik, Mahal na Prinsesa" iyan kaagad ang bumungad sa akin ng marating namin ang palasyo.

Bumaba kaagad ako kay Red at dagling naglakad papasok ng palasyo. Bawat nadadaanan kong sss soldier ay binabati ako. They're kinda annoying but i have no choice but to deal with it.

"Mom!!"

Natagpuan ko ang aking sarili na nakaluhod at nakangiting hinihintay ang paglapit ng aking mga anak.

"Mom. Huhuhu. You're back" umiiyak na sabi ni Alexa habang yakap-yakap niya ako.

"I miss you mom" sabi naman ni Alex.

They're my happy pill, stress reliever, and my energy booster. Just seeing them and hugging them makes me happy and take away my negativity.

"I miss you the both of you" i sweetly replied. Humigpit pa lalo ang pagkakayakap nito sa akin. They really miss me a lot. Well the feeling is mutual.

"Mom, Where's Dad?"

Natigilan naman ako sa tanong ni Alexa. Parang may kung anong kumurot sa puso ko ng makita ko sa mata nito ang pangungulila sa ama nito.

"You're Dad is busy right now. And i don't know if he will come home" i said. I don't want to lie towards their father but it is necessary. I don't want them to know that me and their father is not in good term. Hindi nga niya ako kilala.

"He don't love us then" napatingin naman ako kay Alex ng sabihin niya iyon.

Hinaplos ko ang pisngi nito at nginitian ito.

"Baby that's not true. You're Dad loves you very much" i said

"It's a lie. If he love us, he must be here mom" pagkatapos sabihin iyon ni Alex ay tumakbo ito paalis na sinundan naman ni Alexa.

And after that, tears continously fall in my eyes. It's very painful seeing them hurt right now.

Masama ba akong ina dahil ipinagkait ko sila sa kanilang ama? Masama bang ingatan kong masaktan ang mga anak ko tungkol sa tunay na relasyon namin ng ama nila? Masama bang maging practical?

Pinahid ko ang luha ko nang mapagdesisyunan ko na kausapin ang mga anak ko. Ayokong magtampo sila sa akin dahil hindi ko kakayanin. Without them, my life is incomplete.

Pagdating ko sa pinto ng kwarto nila ay huminga ako ng malalim. I need to do this for my babies. Pagbukas ko ng pintuan ay tumambad sa akin ang aking kambal na naka-upo sa kanilang kama habang magkayakap ang mga ito sa isa't-isa.

Mabibigat ang aking mga hakbang papalapit sa aking mga anak. I want to cry but i choose not to because i don't want them to see me weak and vulnerable. I want them to see me as a strong woman and their best mom like i usually show to them.

Umupo ako sa tabi nila at niyakap sila ng mahigpit.

"I'm sorry if i lied about your dad. I don't want you both to be hurt by the truth but don't worry, gagawin ko ang lahat para gawing buo ang ating pamilya. But don't expect a lot because we don't know if he really want us too" sabi ko sa kanila.

I know they understand what i said to them. They're four years old but their mind is already matured enough to understand our situation. This seems to be impossible for them but its good thing though because it lessen the burden i am carrying in my shoulder.

"Thank you mom. Kung ayaw talaga ni Dad sa atin okay lang po. Nandyan naman po kayo para alagaan kami"  Napangiti naman ako sa sinabi ni Alex. See, they understand what i said earlier.

"Give me 1 month and if i failed be strong okay. Don't be sad when that happen. Can you both promise to me that?" i said.

"Promise" Alex and Alexa said in chorus.

"God help me" piping dasal ko.

I know it will be hard but still i will try. I'll try even without assurance if i succeed.

TO BE CONTINUED.