Chapter 6
1288 Words
@Condo D
Alice Talk
เลิกเรียนก็กลับมาที่คอนโดของพี่โด ว่าแต่ทำไมพี่เขายังไม่กลับ ฉันหยิบโทรศัพท์กดเบอร์พี่เขาแล้วกดโทรออกทันที
ตู๊ดดดดดดดดดดด
ทำไมไม่รับน้า ฉันเริ่มจิตใจร้อนรนปกติถึงเขาจะรำคาญฉันแต่ว่าเขาก็จะรับตลอด หรือว่าเขาจะเป็นอะไร ฉันกดโทรศัพท์อีกรอบแต่คราวนี้โทรไปหาเพื่อนของเขา พี่ปอร์เช่
ตู้ดดดดดดดดดด
(สวัสดีครับปอร์เช่ครับ)
"พี่ปอร์เช่ อลิสเองค่ะ อยู่กับพี่โดไหมคะ"
(อยู่สิ อยู่ซีซั่นผับค่ะมันชวนมาไม่พูดอะไรเอาแต่ดื่มๆอย่างเดียวเนี้ย)
"ขอบคุณนะคะที่บอก สวัสดีค่ะ"
ฉันกดวางสายแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยหยิบกุญแจรถแล้วไปหาพี่โดทันทีตาบ้าเอ้ยไปไหนไม่ยอมบอกชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อย
@Season Pup
Domino Talk
ผมชวนเพื่อนๆมาดื่มที่ผับตั้งแต่6โมงเย็นแล้วละ อารมณ์ไม่ค่อยดีแล้วก็ไม่ได้บอกอลิสด้วยแต่เชื่อเถอะเดี๋ยวก็ตามหาผมจนเจอนั้นแหละ พวกเพื่อนๆผมก็เป็นใจเชียร์อลิสออกนอกหน้าขนาดนั้น ผมอยู่ไหนทำอะไรพวกมันรายงานคู่หมั้นผมตลอดแหละ ผมมันตัวคนเดียวนิ
"มึงเป็นไรไอ้โดมาถึงดื่มเอาๆ"
ไอ้ปอร์เช่ถามผมขึ้น
"ไม่นิแค่เบื่อๆ อยากดื่มแค่นั้นเอง"
ผมยักไหล่เหมือนมันไม่มีอะไร
"เมื่อตอนเที่ยงกูเห็นชมพู่แฟนเก่ามึง"
ไอ้แบร์รี่พูดขึ้น ผมหันไปมองหน้ามันนิ่ง
"อือ กูเจออยู่"
"มิน่าล่ะมานั่งเครียดอยู่ที่นี่"
ไอ้คอปเตอร์เอ่ยขึ้น ผมส่ายหน้าเบาๆ
"กกูเฉยๆไปแล้วล่ะ ไม่ได้รู้สึกแบบเมื่อก่อนแล้ว"
ไอ้ไทเกอร์มองหน้าผมแปลกๆก่อนจะถามออกมา
"แล้วมึงมานั่งดื่มทำเหี้ยอะไรอย่างกับคนอกหัก"
"อกหักเหี้ยอะไรล่ะ กูแค่เหนื่อยๆ อีกอย่างกูแค่รู้สึกว่าทำไมต้องมาคุยกับกูเหมือนปกติด้วย ทำเหมือนยังรักกูอ่ะ"
ผมอธิบายพวกมันไป พวกมันพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจสถานการณ์ดี
"อ๋อ คือมึงคิดว่าทำไมต้องมาทำเหมือนยังรักมึงงี้เหรอ ก็ถ้ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรก็ไม่เห็นต้องมีอะไรนิ"
ผมส่ายหน้าเบาๆ
"กูมีลางสังหรณ์เหมือนชมพู่จะไม่จบแค่นี้ แล้วอีกอย่างอลิสไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น"
พวกมันมองหน้าผมพร้อมกันแล้วหัวเราะขำๆ
"ทำไมวะ กลัวชมพู่โดนอลิสตบล้างน้ำหรือไง ฮ่าๆๆ"
ไอ้ไอเกอร์หัวเราะขำๆ ผมเขม่นตาใส่มันหมั่นไส้คนรู้ทันจริงๆ
" กูว่ามึงไม่ต้องไปสนใจหรอกน่า ตอนนี้มึงก็มีคู่หมั้นแล้ว อย่าไปสนเรื่องอดีตเลย ว่าแต่กูถามจริงๆ มึงรักอลิสขึ้นมาบ้างหรือยัง"
ผมนั่งนิ่งๆอย่างใช้ความคิด เมื่อก่อนนี่พูดเต็มปากเลยนะว่าไม่ได้ชอบ แต่ตอนนี้พออยู่ด้วยกันทุกวันมันก็มีความรู้สึกแปลกๆกับตัวเองนะ ก็ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่าอ่ะ แต่ก็ไม่ได้รำคาญมากเหมือนเมื่อก่อน
" ไม่รู้สิ "
ผมตอบพวกมันไปแค่นั้นก่อนที่ไอ้ปอร์เช่จะถามออกมาอีกครั้ง
"แต่ก็ไม่รำคาญเหมือนเมื่อก่อน"
ผมพยักหน้าเบาๆ
"อือ"
จากนั้นไอ้ปอร์เช่ก็ยกยิ้มมุมปากไม่พูดอะไร ผมมองหน้ามันเหมือนจะถามว่ามึงคิดอะไร มันยักไหล่อมยิ้มไม่พูดอะไรอีก
"บังเอิญจังเลย สวัสดีนะทุกคน"
พวกผมเงยหน้าขึ้นไปพร้อมกันก่อนจะเจอกับชมพู่ อีกแล้วเหรอวะเนี้ย
" อ่ะ/หวัดดี/อืม/ดี/อือ"
พวกผมทักทายพร้อมกันแต่คนละอารมณ์
"ขอนั่งด้วยได้ไหม พอดีนัดเพื่อนไว้นะแต่ยังไม่มาเลย"
พวกมันทั้งสี่คนมองหน้าผมด้วนสีหน้าลำบากใจสุดๆ ผมพยักหน้าเบาๆไม่ได้ว่าอะไร
"นั่งสิ"
พูดจบเธอก็ยิ้มดีใจแล้วเดินมานั่งข้างๆผม ไอ้ปอร์เช่ทำหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
"มีอะไรรึเปล่าไอ้ปอร์เช่"
ผมมองหน้ามันอย่างสงสัยดูมันทำหน้าแปลกๆ มันส่ายหน้าเบาๆยิ้มแห้งๆไม่พูดอะไรอีก
"โดชมพู่กลับมาอยู่ที่นี่แล้วนะ"
"อือ"
เธอพยายามชวนผมคุยแต่ว่าผมไม่อยากคุยไง ผมก็ได้แค่ตอบไปแค่นั้นแหละ
"โดเหลืออีกเทอมหนึ่งจะจบแล้วนี่เนาะ"
"อืม"
พูดจบก็ยกแก้วเหล้าดื่มต่อไม่สนใจอะไรอีก สักพักก็ได้ยินเสียงโวยวายดังมาใกล้ๆ
"พี่โด ไปไหนทำไมไม่บอกอลิส "
ผมเงยหน้าขึ้นไปหาอลิสเหล้าในปากแทบพุ่ง เจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอวดิ้นร่าวๆอยู่อีกฝั่ง
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครมานั่งใกล้แฟนฉันทำไม"
พูดจบก็มาดึงชมพู่ให้ลุกขึ้นจากโซฟา แต่เธอไม่ยอมลุกแถมมาจับแขนผมไว้อีก งานเข้ากูอีกแล้วไง
" อร๊ายยย ปล่อยนะ ปล่อยมือจากพี่โดเดี๋ยวนี้"
นอกจากไม่ปล่อยมือผมแล้วยังไปยั่วอลิสอีก
"แล้วเธอเป็นใครแล้วทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย"
อลิสเดินเข้ามาจะตบชมพู่ ผมเลยเข้าไปห้ามไว้ก่อน
"อลิสพอแล้ว กลับเถอะ"
ผมพยายามลากอลิสออกมาแต่เธอไม่ยอมกลับไปกับผมดีๆ
" ฉันเป็นเมียพี่โด จำหน้าฉันไว้ด้วยถ้ายังมายุ่งกับผัวฉันอีก ฉันเอาเธอตายแน่"
"ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอกด้วย อีกอย่างฉันมาก่อนแล้วโดเขาก็รักฉันมากด้วย อีกอย่างเธอก็แค่คู่หมั้นที่เขาไม่ได้รักหนิ ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า"
คำพูดคำจาของชมพู่ทำเอาพวกผมทั้งห้าคนอึ้งไปเลย เมื่อก่อนเธออ่อนหวานไม่ว่าใคร ทำไมคนเราถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
"แก ฉันจะฆ่าแก"
อลิสสะบัดออกจากตัวผมแล้วเดินไปจิกผมชมพู่พวกผมรีบห้ามสองคนนั้นก่อนจะเกิดเรื่องไปมากกว่านี้ ผมดึงอลิสมาแต่เธอดิ้นออกจากการเกาะกุมผม ผมหงุดหงิดเลยเผลอผลักอลิสล้มลงกับพื้น อลิสมองหน้าผมอย่างตัดพ้อเล่นเอาผมรู้สึกผิดทำอะไรไม่ถูกเลยทันที
Alice Talk
"พี่ขอโทษอลิส คือพี่ไม่ได้ตั้งใจ"
ฉันมองหน้าเขาอย่างตัดพ้อ ทำไมเขาถึงเลือกที่จะผลักฉันให้ล้ม นี่เขาปกป้องผู้หญิงคนนั้นเหรอ ยัยนั้นมองฉันแอบยิ้มเยาะแล้วก็เสแสร้งทำเหมือนว่าเจ็บตัวต่อหน้าพี่โด
"พี่โดผลักอลิส"
ฉันถามออกไป เขาพยายามเดินเข้ามาประคองฉัน ฉันสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของเขา มองเขาด้วยแววตาผิดหวัง
"ที่ผู้หญิงคนนี้พูดเป็นความจริงเหรอคะพี่โด พี่รักเขามากเพราะอย่างนี้ใช่ไหมคะ พี่ถึงไม่รักอลิส"
ฉันพูดตัดพ้อต่อว่าเขาน้ำตาไหลออกมา ฉันปาดน้ำตามองเขาที่ดวงตาสั่นไหว
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะอลิสพี่กับเขาเรื่องมันก็นานมาแล้วนะมันไม่มีอะไรแล้ว กลับกันเถอะนะพี่ขอร้อง"
พูดจบเขาก็เดินมาจับมือฉันแล้วพาออกไปจากตรงนั้นทันที ฉันหันหน้ากลับไปหาผู้หญิงคนนั้นก่อนจะชี้หน้าหล่อน
"อย่ามายุ่งกับคนของฉันอีก ฉันเตือนเธอแล้วนะ"
- Writer
