Chapter 2
925 Words
"ไอ้น้ำแกเอาการบ้านมาให้ฉันลอกหน่อย"
ฉันถอนหายใจรอบที่แปดร้อยสิบเก้า ไอ้บ้าเอ้ยมีดีแค่หล่อกับรวยจริงๆ อย่างอื่นห่วยแตกมาก
"สมองก็มี มือก็มี ทำไมไม่หัดคิดเองบ้าง"
มันยักไหล่แบบกวนตีนก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงข้างๆฉัน
"ไม่เอาน่าไอ้น้ำเพื่อนรัก เมื่อคืนทำไม่ทันนี่นา นะๆ เร็วๆอาจารย์จะมาแล้ว"
ทำหน้าออดอ้อนฉันกระพริบตาปริบๆ ฉันเบ้ปากใส่มันก่อนจะหยิบสมุดออกมาจากกระเป๋า
"มัวแต่ไปเที่ยวแล้วก็มั่วผู้หญิงสงสารพ่อแม่นายจริงๆมีลูกเกเรไม่ได้เรื่อง"
ฉันบ่นออกไปแล้วก็วางสมุดกระแทกตรงหน้ามัน มันหยิบไปเปิดก่อนจะจัดการคัดลอกคำตอบ ฉันก็ไม่เข้าใจนะว่าแม่งลอกงานฉันทุกอย่างไม่เคยคิดเองแต่ทำไมเวลาสอบมาคะแนนพอๆกับฉันเลย ดวงแม่งจะดีไปไหน ฉันนี่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยนะเฟ้ยคะแนนดีมาก
" แกไม่เข้าใจการใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นไง หัดไปเที่ยวซะบ้างนะคืนนี้เป็นไง"
ฉันเอามือทุบหัวมันทีหนึ่งตนมันร้องครางออกมา ลูบหัวป้อยๆ
"โอ๊ย ไอ้น้ำเจ็บนะโว๊ยยย"
ฉันเท้าสะเอวมองหน้ามันอย่างโมโห
"ในหัวมีแต่เรื่องเที่ยว งานกลุ่มทิ้งให้ฉันทำคนเดียว คอยดูนะถ้าคืนนี้นาย นาย นาย แล้วก็นาย ไม่มาช่วยฉัน ก็เตรียมหากลุ่มใหม่อยู่ได้เลย"
ไอ้สี่ตัวร้องออกมาพร้อมกัน
"เห้ยยย ยะ อย่าทำแบบนี้สิจ๊ะน้ำจ๋า"
ไอ้ตาต้าเดินเข้ามากอดแขนฉัน
"น้ำสุดสวยคืนนี้ทิวลิปจะไปหาที่คอนโดนะจ๊ะ"
ไอ้ทิวลิปเดินเข้ามากอดแขนฉันอีกข้าง
" อยากได้อะไรอยากทานอะไรบอกมาเลยจ๊ะ คืนนี้ตาต้าจัดให้น้าน้ำจ๋า"
ไอ้ตาต้ามาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันเหลือบมองไปทางไอ้พัชชาที่ตอนนี้เบ้ปากมองพวกฉัน
"แค่นี้ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอวะ กูทำคนเดียวยังได้เลยแค่นี้อ่ะ"
ฉันยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนสะบัดมือออกจากไอ้พวกนั้น
" ก็ดีงั้นนายออกจากกลุ่มฉันไป บายจ๊ะ"
พูดจบฉันก็นั่งลงแล้วก็หยิบหนังสือมาอ่านไม่สนใจมันอีก สักพักรู้สึกว่าใครมากอดคอฉันแถมยังโน้มตัวลงมาหอมแก้มฉันอีก ฉันทำหน้าตกใจก่อนจะเงยหน้าสบตาเข้ากับไอ้พัช
"อะ ไอ้บ้าพัชแกมาหอมแก้มฉันทำไมเล่า"
ฉันสะบัดแขนมันออกจากไหล่ฉันก่อนจะเอามือมาลูบแก้มป้อยๆ มองหน้ามันที่ยิ้มแป้นมองมาทางฉัน
"แกจะทิ้งฉันได้ลงคอเหรอน้ำ"
พูดพร้อมกับกระพริบตาปริบๆอมยิ้มมองฉันด้วยสายตายั่วยวน ฉันผลักหน้ามันเบาๆ
"อย่ามาใช้มารยาตอแหลใส่ฉัน ไม่ได้ผลโว๊ยยย"
ฉันบ่นออกไปพร้อมกับเอามือปิดหน้าเพราะรู้สึกว่ามันร้อนยังไงไม่รู้ ไอ้พัชยกยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นมือมาเชยคางฉันไปสบตากับมัน
" ไม่ได้ผลแล้วทำไมแกต้องเขิน"
ฉันรีบปฏิเสธพัลวัน
"บะ บ้า ใครเขินเล่า"
ฉันเอาสมุดไปตีหัวมันหลายที มันหัวเราะแล้วเบี่ยงตัวหลบฉันก่อนจะยื่นมือมาจับมือฉันไว้ทั้งสองข้าง
"แต่หน้าแกแดงอ่ะ"
ฉันยกขากำลังจะถีบมัน มันรีบกระโดดหนีทันที
"ไอ้น้ำแกนี่มันไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย ชาตินี้จะได้ผัวมั้ย"
ฉันมองหน้ามันอย่างเคืองๆก่อนจะชี้หน้ามัน
"แกอยากให้ฉันมีแฟนมากนักเหรอ"
ฉันถามมันออกไป ดูมันจะชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะกระแอมออกมาเบาๆ
"เอ่อ คือหมายถึงอนาคตไง ตอนนี้ยังไม่ต้องมีหรอก เนาะ"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะนั่งลงแล้วมองหน้ามันนิ่ง
"ถ้าแกอยากให้ฉันมี ฉันมีก็ได้นะ พี่แม็กคณะแพทย์ปีห้าก็จีบฉันอยู่ พี่ซันคณะวิศวะก็เพิ่งจะมาขอไลน์ฉันเมื่อวาน พี่ออฟรุ่นพี่ปีสี่ก็เพิ่งจะขอไลน์ฉันเมื่อวันก่อน แล้วก็ .. "
" พอ เป็นเด็กเป็นเล็กจะรีบมีไปทำไมห๊ะ"
ฉันยักไหล่แบบไม่แคร์สายตาที่มันมองฉันมาเหมือนจะไม่พอใจ
" ก็แกชอบบอกว่าฉันไม่มีใครเอาอ่ะ ฉันว่าจะลองมีก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร นายว่ามั้ย"
" หึ /หึ /หึ"
ไอ้ตาต้า ทิวลิป แล้วก็ ทิปโก้ยิ้มกริ่มยืนอยู่หลังฉันแล้วกอดอกมองหน้าไอ้พัชที่ตอนนี้ทำหน้าบูดเรียบร้อยแล้ว
"โอเคยอมๆ แกห้ามมีแฟนเข้าใจไหม"
ฉันมองมันอย่างไม่เข้าใจ
" เพราะ"
" นั้นสิทำไม"
ไอ้เตโชกล่าว
" หวง"
ไอ้ทิปลิปกล่าว
"หึง"
ไอ้ทิปโก้ยิ้มกริ่มมองไปทางไอ้พัช มันรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
"หึงบ้าหึงบอไอ้สัส ไอ้น้ำมันเพิ่งจะอายุยี่สิบเอ็ดจะรีบมีไปทำไมเล่า"
" แล้วแกยี่สิบเอ็ดได้เมียกี่คนแล้ว"
"มันไม่เหมือนกันโว๊ย แม่งพวกมึงอยากตายมากใช่ไหมห๊ะ"
- Writer
