เขาสั่งความและเดินตรงไปยังอีกด้านของสำนักที่มีอาณาบริเวณกว้างขวางเพียงลำพัง กระทั่งถึงหอขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางหมู่ไม้พันธุ์แปลกตา ที่นี่ถูกเรียกว่า หอตะวันตก เป็นสถานที่หวงห้ามของเจ้าสำนักเฟิงอี้ที่มิมีผู้ใดเข้ามาได้หากมิได้รับอนุญาต เขามักบอกใคร ๆ ว่ามันเป็นที่ฝึกสมาธิ กำหนดลมปราณเพื่อฝึกวรยุทธ์ ไป๋เจี้ยนหยุดยืนที่ด้านหน้าหอสูงตกแต่งด้วยลวดลายแกะสลักงดงามแต่บรรยากาศรอบด้านนั้นกลับมืดทะมึน สักครู่บานประตูก็เปิดออก เขาก้าวเข้าไปด้านใน ภายในหอตะวันตกมีห้องหับมากมายและดูลึกลับอย่างยิ่ง มีแสงสว่างจากโคมไฟ กลิ่นควันหอมลอยคลุ้งอบอวลภายในนั้น เขาก้าวเข้าไปถึงห้องชั้นในสุดและหยุดยืนตรงหน้ารูปปั้นมังกรขนาดใหญ่ล้อมรอบด้วยวังน้ำสีน้ำเงินเข้ม ตรงหน้ารูปมังกรมีหญิงสาวในชุดยาวสีทองนั่งอยู่ นางกำลังโรยกลีบดอกไม้ลงในอ่างเหล็กและมีไฟลุกโพลงขึ้นมา ไป๋เจี้ยนยืนมองดูสักครู่ก่อนกล่าวขึ้น
“เทพพยากรณ์...ข้าต้อง
