ฟางซินเอ่ยถามและก้าวไปหยุดตรงหน้าหญิงผู้งดงามซึ่งนางเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือนด้วยแววตาสงบนิ่ง
“ข้าคือเทพพยากรณ์”
“เทพพยากรณ์!”
ฟางซินมีสีหน้าตกใจแต่แล้วนางกลับนิ่วหน้าเพราะความเคลือบแคลงและไม่เชื่อถือในตัวเจ้าสำนักเฟิงอี้ทำให้ไม่อาจไว้ใจใครได้ง่าย ๆ หญิงสาวเลิกมุมปากขึ้น
“ข้าเคยได้ยินเสียงร่ำลือเกี่ยวกับเรื่องของเทพพยากรณ์แต่ก็ไม่เคยพบพานหรือได้เห็นจริงสักครั้ง มีแต่คำกล่าวอ้างว่านางเป็นหญิงสาวหน้าตางดงามยิ่งนักและยังรู้ชะตาฟ้าดินเสียอีกด้วย แต่เรื่องแบบนี้เป็นเพียงคำพูดที่ใคร ๆ ก็อาจกล่าวอ้างตัวเองได้ว่าเป็นเทพพยากรณ์ เจ้าคิดอย่างข้าหรือไม่”
“ข้ามิได้คาดคั้นให้เจ้าเชื่อ”
หญิงผู้งดงามลุกขึ้นยืนและหันหลังกลับไปยังประตูห้องที่ค่อย ๆ ปิดลงเองอย่างช้า ๆ ก่อนหันกลับมายังฟางซินที่มองนางอย่างไม่ไว้วางใจ รอยยิ้มจางผุดพรายขึ้นบนริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นก่อนที่นางจะโรยกลีบดอกไม้สีแดงสดลงในหม้อเหล็กบ
