จิวพยักหน้า “เขาพาข้ามาจากบ้านที่อยู่ในหุบลึกที่สุดของหวงซาน ที่ซึ่งพ่อแม่ของข้าสร้างขึ้นเพื่อให้ข้าหลบเร้นกายจากคนในยุทธภพด้วยเกรงอันตรายแต่ไป๋เจี้ยนสืบเสาะหาข้าจนพบ เขาพาข้ามาที่นี่”
“ทำไมเจ้าจึงยอมมากับเขา แล้วพ่อแม่เจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่”
“ไป๋เจี้ยนขู่ว่าหากข้ามิช่วยเหลือเขาก็จะฆ่าพ่อแม่ของข้าให้ตาย ข้าจึงต้องยอมมาอยู่ที่นี่นับเวลาเกือบสิบปีแล้ว”
“เจ้าได้พบพ่อกับแม่ของเจ้าบ้างหรือไม่”
“ข้ารู้เพียงว่าพวกเขายังอยู่และมิเป็นอะไร”
“นี่หมายความว่าเจ้าถูกบังคับให้มาอยู่ที่นี่สินะ เขาให้เจ้าทำอะไรบ้าง”
“เขาให้ข้าดูเวลาอันเหมาะสมเพื่อที่เขาจะออกไปปล้นสะดมพ่อค้าและเศรษฐี ให้ข้าดูอนาคตของเขาในทุกเจ็ดวัน”
“ไป๋เจี้ยน...ไอ้คนใจชั่ว!...จิว...เอาอย่างนี้เถิด หากเจ้าอยากออกไปจากที่นี่ข้าจะช่วยเจ้า”
จิวส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มและนัยน์ตาปราศจากความตื่นเต้นอันใด
“ยังมิถึงเวลาที่ข้าจะออกไป”
“เจ้าม
