“ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะคนดี ดึกแล้วนะ” ชายหนุ่มที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เดินเข้ามาในห้องของหญิงสาว พลางเอ่ยถามอย่างแปลกใจที่เห็นเธอยังนั่งยิ้มอยู่ที่ปลายเตียง
“ก็ตาหวานรออานพนี่คะ”
“เรานี่นะ…” เขาชะงักพลางหันหลังจะเดินกลับไปเปิดประตูอีกรอบ
“อานพ! ทำไมอานพจะต้องเปลี่ยนใจด้วยล่ะคะ” เธอผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเขากำลังจะเดินออกไปอีกแล้ว เพิ่งเข้ามาเองนะ
“อาลืมเอาหมอนกับผ้าห่มมา ขอไปเอาแป๊บเดียวนะ”
“อ้อ ได้ค่ะ” เธอบอกเขาเสียงหวาน ก่อนจะผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที่รู้ว่าเขาไม่ได้จะผิดคำพูด
ชั่วครู่ชายหนุ่มก็กลับมาพร้อมกับหมอนและผ้าห่มผืนหนา ชายหนุ่มดันให้ร่างบางนอนลงไปบนที่นอน พลางห่มผ้าให้อย่างเอาใจใส่ ร่างหนากำลังจะเดินอ้อมไปนอนอีกด้าน ก่อนจะหันหลังทำท่าเหมือนจะเดินไปไหนอีกแล้ว
“อานพ!...อานพจะไปอีกแล้วเหรอคะ” เธอผวาลุกนั่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเขากำลังจะไปไหนอีกเนี่ย
“เปล่าจ้ะ อาอยากเข
