ตอนที่ 9 ความสูญเสียที่ไม่อาจหวนคืน (2)

1035 Words

‘ทำไมตัวร้อนขนาดนี้…เช็ดตัวก่อนดีกว่า’ ด้วยความที่เห็นว่าเด็กน้อยหนาวสั่นมาก จึงไม่อยากให้เธอโดนน้ำอีก แต่เมื่อตัวเธอร้อนไม่มีท่าทีว่าไข้จะลดแบบนี้ ก็คงเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะ ว่าแล้วจึงค่อยๆ บรรจงปล่อยร่างเล็กๆ ให้นอนลงบนที่นอนอย่างนุ่มนวล จากนั้นจึงผละเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเอาผ้าขนหนูผืนเล็กไปชุบน้ำสำหรับเช็ดตัวให้เด็กหญิง ‘เริ่มจากตรงไหนก่อนเนี่ย เฮ้อ เกิดมายังไม่เคยเช็ดตัวให้ใครเลย’ เขายืนอย่างละล้าละลังว่าควรจะทำอย่างไรก่อนหลัง ก่อนจะนึกบางอย่างออก แล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาทันที “ไอ้เอก ทำไรอยู่วะ” รีบถามปลายสายทันทีอย่างร้อนรนเมื่อได้ยินเสียงตอบรับ “กูถูบ้านอยู่มั้งไอ้หอก! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เอ็งจะโทรมาเพื่อ?” เสียงอีกคนงัวเงียตวาดกลับมาอย่างหัวเสียเมื่อถูกรบกวนเวลาพักผ่อน “เออ โทษทีกูมีเรื่องร้อนใจ ถามหน่อยดิ ถ้าคนเป็นไข้ เค้าต้องเช็ดตัวยังไงวะเพื่อน” “ไอ้นี่ หน้าตาดีซะเปล่า เรื่องแค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD