BAD NIGHT - คืนร้ายพ่ายรัก | 7
1854 Words
“แกมันชั่ว แกมันเลว” ฉันพ่นคำด่าใส่คนตรงหน้า
“เธอด่าฉันแล้วได้อะไร ในเมื่อเธอก็ต้องนอนถ่างขาให้ฉันเอาอยู่แบบนี้” เขาพูดขึ้นพร้อมกับลุกตัวออกจากฉันแล้วเดินหายเข้าไปในห้อง
ฉันเลยรีบจัดการแต่งตัวเพื่อหวังจะออกจากนรกขุมนี้เสียทีและฉันจะไม่มีวันกลับมาอีก ต่อให้เขาจะปล่อยคลิปฉัน ฉันก็ไม่สนแล้ว
ในเมื่อผู้ชายมันชั่วและฉันเป็นผู้ถูกกระทำฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว ดีกว่าต้องเอาชีวิตตัวเองมาตกนรกอยู่แบบนี้
แกร๊ก ! แกร๊ก !
ฉันเปิดประตูเท่าไหร่ก็ไม่ออก
“เธอออกไปไม่ได้หรอก” พี่คิมหันต์ที่เดินเข้ามาหาฉันพูดขึ้นทันที
“แกมันยังเป็นคนอยู่ไหม” ฉันถามขึ้นพร้อมดันเขาออกเพราะฉันจะโคตรจะขยะแขยงเขาเลย
“ฉันมีขอเสนอรับรองถ้าเธอตกลงเธอมีแต่จะสบาย” เขาพูดขึ้นพร้อมจับมือฉันเพื่อหวังพามานั่งที่โซฟา
ฉันสะบัดมือเขาออกอย่างเร็ว
“มานั่งอย่าขัดใจฉัน อย่าลืมนะว่าฉันมีคลิปเธอ” เขาพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเอาคลิปมาอ้าง
“ก็เอาสิ อยากปล่อยคลิปก็เอาเลยแล้วปล่อยฉันไปสักที”
“ฉันว่าเธอควรฟังข้อเสนอจากฉัน”
“ขอเสนอจากคนเลวๆอย่างนายนะหรอ” ฉันว่าขึ้นต่อพร้อมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่โคตรรังเกียจ
“ฉันจะให้เงินเธอทุกเดือนพร้อมใช้หนี้แทนพ่อเธอ ถ้าเธอยอม...”
“ขายตัวให้นายงั้นหรอ” ฉันชิงพูดขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบเพราะฉันเดาได้เลยแหละว่าเขาจะพูดอะไร
“ก็ดีกว่านอนให้ฉันเอาฟรีๆแบบนี้ไหม” แล้วฉันอยากนอนให้เขาเอามากมั้ง
“นายฝันอยู่หรอ” เพราะตอนนี้เขาอาจจะฝันอยู่จริงๆ ถึงกล้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ฉัน ฉันว่าฉันแสดงออกชัดเจนว่าฉันเกลียดเขามาก
“ถ้าเธอฉลาดเธอก็ควรรับข้อเสนอของฉัน”
“ฉันไม่ขายตัว”
“แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่มีทางปล่อยเธอไป”
“ตอนนี้ฉันก็ยอมให้นายปล่อยคลิปแล้วไง อยากปล่อยก็ปล่อยไปดิแล้วเลิกยุ่งกับฉันสักที รู้ไหมว่าฉันทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงนายเลย” ฉันตะโกนขึ้นเพราะสิ่งเหล่านี้อัดอั้นในใจฉันมาตลอด
“แล้วยังไงต่อให้เธอจะรู้สึกยังไง เธอก็ไปจากฉันไม่ได้ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอ”
“โอเคถ้านายต้องการแบบนั้น ฉันยอมก็ได้แต่ฉันมีกฎ” ฉันพูดขึ้นหลังจากเงียบอยู่นานเมื่อใช้เวลาอยู่กับความคิดตัวเองไปแล้ว
ในเมื่อฉันหนีเขาไม่พ้น
ฉันก็จะเล่นตามเกมส์ของเขา
และคนที่ต้องแพ้ในเกมส์นี้คือเขา
“กฎอะไรของเธอ”
“หนึ่ง ฉันต้องการอิสระ”
“สอง นายห้ามไปมีอะไรกับใครอื่นเพราะฉันกลัวติดโรค”
“สาม จะไม่มีการหึงหวง”
นี่คือกฎทั้งสามข้อของฉัน
“และฉันต้องการเงินเข้าบัญชีตอนนี้ร้อยล้านเพื่อเป็นการมั่นใจว่านายจะใช้หนี้ให้ครอบครัวของฉัน” เพื่อเป็นหลักประกันว่าเขาจะไม่โกง เงินต้องเข้าบัญชีฉันก่อนเป็นอันดับแรก
“ถ้าข้อมูลที่ฉันได้มาไม่ผิดพ่อของเธอติดหนี้การพนันแค่หกสิบล้าน”
“ร้อยล้านเข้าบัญชีของฉันตอนนี้ ทุกอย่างถือว่าตกลง” ในเมื่อเขาเป็นคนยัดเยียดเงินให้กับฉัน ฉันก็จะเป็นคนหน้าเงินผลาญเงินของเขา
“ร้อยล้านผูกขาดไม่มีเงินเดือน”
“ร้อยล้านไม่รวมกับเงินเดือนและฉันขอเดือนละแสน ถ้านายโอเคก็วินๆ ทั้งคู่” ตอนนี้แน่นอนผลประโยชน์ได้ฉันเต็มๆ
“ตรงไหนที่วินๆทั้งคู่”
“แล้วแต่นายนะ ถ้าไม่เอาตามนี้ก็ช่วยเปิดประตูให้ฉันเพราะฉันจะกลับ” ฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าทำท่าจะลุกขึ้นแต่เขากลับลุกจากโซฟาเบาะข้างๆ ตรงเข้าไปในห้องและออกมาพร้อมกระดาษใบหนึ่ง
“ร้อยล้านหนึ่งแสนบาท สำหรับเงินใช้หนี้และเงินเดือนเดือนแรก” เขาพูดขึ้นพร้อมส่งเช็คให้กับฉัน
ฉันรับเช็คเงินสดมาพร้อมกับดูจำนวนเงิน
“ถือว่าเราทำธุรกิจร่วมกัน” ต่อจากไม่มีทางที่ฉันจะให้เขาเอาฉันฟรีๆอีกแล้ว
“ตามนั้นและที่สำคัญอย่าขัดใจฉัน”
“หนึ่งแสนต่อเดือนไม่รวมของต่างๆที่ฉันต้องการ” ฉันพูดขึ้นต่อทันทีเพราะมันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ
“ของต่างๆที่ต้องการ” เขาพูดทวนคำพูดของฉันขึ้นทันที
“ก็อย่างเช่น กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า เครื่องสำอางงบไม่จำกัด”
“เธอจะเอาให้ฉันหมดตัวเลยหรือไง” ฉันจะเอาเงินของเขามาใช้ให้หมดตัวเลยคอยดูเถอะ
“ก็แล้วแต่นะไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร แต่เช็คนี่ฉันไม่คืน” ฉันพูดขึ้นพร้อมหยิบเช็คขึ้นมาสะบัดเบาๆ
แน่นอนว่าคนอย่างเขาต้องเจอคนหน้าเงินแบบฉัน
หลังจากโดนเอาเงินฟาดหัว
ก็เตรียมตัวหมดตัวได้เลย
“แล้วอีกอย่างห้องนายอีกห้องฉันขอละกัน ไหนๆ นายก็ไม่ให้ฉันไปไหนแล้ว” ฉันพูดขึ้นพร้อมตรงไปอีกห้องของคอนโดเพราะใช้สายตาสำรวจแล้วมั่นใจว่ามันน่าจะว่าง
หลังจากพูดจบฉันก็ถือวิสาสะเดินไปเปิดประตูห้องอีกห้อง
“อี๋” ฉันร้องขึ้นทันทีเมื่อเปิดประตูไปมีแต่ผ้าขาวๆ คลุมเตียงคลุมของเต็มไปหมดพร้อมกับฝุ่นคลุ้งเต็มห้อง
“พอดีที่นี่นอนได้ห้องเดียว” เขาพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเดินตรงไปที่ห้องตัวเองและเปิดประตูทิ้งไว้เป็นการเชื้อเชิญฉันเข้าไป
“พรุ่งนี้ฉันมีเรียนนายคงไม่ใจร้ายขังฉันไว้ที่นี่ใช่ไหม” ฉันถามขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในห้อง
ต่อให้ฉันเกลียดเขามากแค่ไหนต่อจากนี้ฉันต้องเก็บความเกลียดไว้เพื่อเดินตามเกมส์ที่เขาวางไว้และแน่นอนเกมส์ต้องมีคนเจ็บและคนคนนั้นคือ เขา
“ตอนไหน” เขาหันหน้ามาถามฉันอีกครั้งพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
“มีบ่าย”
“มานอนนี่มา” เขาว่าขึ้นพร้อมกับตบที่นอนข้างๆ
“มีอะไรกับฉัน” ฉันถามขึ้นพร้อมนั่งลงบนที่นอนตามการกระทำที่เชื้อเชิญของเขา
“เธอควรพูดดีๆกับฉัน ฉันเสียเงินให้เธอไปตั้งเท่าไหร่” ลำเลิกบุญคุณหรอวะ
“ฉันรับเงินนายแลกกับการที่ต้องฉันนอนกับนาย” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะฉันเสียตัวเขาเสียเงินมันก็แฟร์แล้ว
“ฉันเสียเงินให้เธอตั้งเยอะ เธอไม่คิดจะพูดดีๆกับฉันเลยหรือไง” เขาพูดขึ้นต่อพร้อมกับมือที่ลูบไปตามขาเรียวของฉัน
สัมผัสที่น่าขยะแขยงเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง
“ฉันต้องการกลับบ้าน” ฉันพูดขึ้นถึงความต้องการของตัวเองทันทีเพราะถ้าจะให้ฉันมาติดแง็กที่นี่ตลอดเวลาคงไม่ได้
“ฉันไม่ให้เธอกลับ”
“นายลืมไปหรือเปล่าว่าฉันต้องการอิสระ” เพราะกฎข้อที่หนึ่งของฉันคืออิสระ
“เธอได้มันแน่แต่ไม่ใช่วันนี้” เขาเหมือนคนบ้าที่อารมณ์แปรปรวน
“แต่พรุ่งนี้ฉันมีเรียน” ฉันพูดขึ้นพร้อมกับพยายามแกะมือของเขาที่จับข้อมือของฉันแน่นจนมันเจ็บไปหมด
“ฉันเจ็บนะไอ้บ้า”
“กฎของฉันคืออย่าขัดใจ” เขาว่าขึ้นอีกครั้งก่อนจะจับฉันให้นอนลงแล้วขึ้นคร่อมฉันทันที
“ปล่อยฉัน”
“รู้ไหมว่าที่ฉันดีกับเธอเมื่อกี้ ใช่ว่าฉันจะดีได้ตลอด เธอขัดใจฉันเมื่อไหร่เธอจะเจอฉันแบบที่เราเจอกันวันแรก” เขาพูดขึ้นต่อพร้อมกับก้มลงไปคลอเคลียที่ลำคอของฉันแรงๆ ก่อนจะลุกออกไปจากตัวของฉัน
ไอ้ผีบ้า
คิมหันต์
หลังจากผมเสียเงินร้อยล้านบาทให้คนที่พยศเธอก็มีท่าทีอ่อนลงกับผมอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็มีท่าทีที่จะเอาชนะอยู่บ้าง ผมเป็นคนดีกับยัยนี่ไม่ได้เพราะยัยนี่จ้องจะขัดใจผมอยู่ตลอด
“จะกลับก็กลับ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้อง
“ฉันคิดว่านายจะเป็นผีบ้าไม่ปล่อยฉันกลับบ้าน” คนตรงหน้าของผมบ่นขึ้นแต่มือก็หยิบของเตรียมตัวจะออกไป
“กลับไปเก็บเสื้อผ้าของเธอแล้วมาอยู่ที่นี่ซะ”
“หนึ่งแสนต่อเดือนที่ฉันให้เธอมันต้องคุ้ม ฉะนั้นไปเก็บของที่บ้านของเธอซะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเลี่ยงมาหยิบกุญแจรถเพราะผมจะพาเธอไป
“ฉันไปเองได้”
“อย่าขัดใจฉัน”
“เหอะ” เธอทำท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจแต่ก็ยอมให้ผมเป็นคนพาไปเพราะขัดอะไรไม่ได้
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้ว่าบ้านเธอมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะเจ้าหนี้ของพ่อเธอคือผม
แต่ไม่มีใครรู้หรอกนะเพราะผมไม่เคยเผยตัวตน ธุรกิจสีเทาของผมน้อยคนที่จะรู้
“ถ้าไปแล้วก็อย่าพูดอะไร”
“ฉันไม่ใช่คนไร้มารยาท” ผมตอบกลับทันทีเพราะผมกับพ่อของเธอก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ไม่สิ ต้องพูดว่าพ่อของเธอไม่รู้จักผมมาก่อน
“นายโคตรไร้มารยาทสุดๆ”
“ฉันไม่มีเวลาให้เธอเยอะ ครึ่งชั่วโมงเธอต้องเสร็จ” ผมว่าขึ้นต่อเพราะไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมารอเธอนานๆ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมอยากได้มาเป็นของเล่นแต่ของเล่นชิ้นนี้มันแค่ดันแพงกว่าชิ้นไหนๆ
“ถ้าให้ฉันเก็บของแค่ครึ่งชั่วโมง นายควรไปห้างพาฉันไปซื้อใหม่เลยดีกว่า”
“อย่างเธอเอามาแค่ชุดนักศึกษาก็พอ” เพราะชุดนักศึกษาเธอจะได้ใส่เวลาไปเรียนส่วนเวลาที่เธอไม่ได้ไปเรียนก็ไม่ต้องใส่อะไร
“นายจะให้ฉันใส่ชุดนักศึกษาอยู่ห้องนานทั้งวันเลยหรือไง” คนข้างๆผมพูดขึ้นต่ออีกครั้ง
“เวลาไหนที่เธออยู่ห้องฉันจะใช้งานเธอให้คุ้มเงินแสนของฉัน”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเสื้อผ้าฉัน”
“ใส่ไปก็ต้องถอดสู้ไม่มีไม่ใส่ไม่ดีกว่าหรอ”
“นายมันไอ้โรคจิตวิปริต”
“ด่าฉันแบบนี้ระวังเธอจะเจอเซ็กซ์ที่วิปริต”
❤️
เกมส์รักครั้งนี้เริ่มขึ้นแล้ว
- Writer
