Tagaktak ang pawis niya sa noo. Nanlalaki ang kanyang mga matang nakasilip. Nakakagat ng madiin ang labi habang taas-baba naman ang adam’s apple sa kanyang sunod-sunod na paglunok ng laway.
Malalim na ang gabi. Tahimik at madilim na ang paligid pero sapat na ang liwanag ng sinag ng buwan na nanggagaling sa labas at tumatagos sa bintana para makita ni Warson ang ginagawang kababalaghan na naman ng kanyang kakambal na si Warren sa ibabaw ng kama nitong bahagyang umiindayog.
Nagkukunwaring tulog si Warson at nasa ilalim ng kumot na itinalukbong niya mula paa hanggang ulo. Nakatagilid siya sa paghiga paharap sa kama ng kakambal kaya kitang-kita niya ang lahat. Sa bawat hagod, sa bawat paglalaro ng daliri, sa bawat pagdura ng laway sa kamay at ginagawang pampadulas sa tigas na tigas na alaga,
