SECRETS MY DADDY NEVER TOLD ME SEASON 1 [COMPLETED]

CHAPTER 4

Nasa eskwelahan niya ngayon si Warson. Mag-isa siyang naglalakad sa hallway papunta sa banyo para umihi at ayusin na rin ang sarili.

Para itong modelo habang naglalakad at nakapamulsa kahit na naka-school uniform naman ito. Sa tangkad na five-ten, pwedeng-pwede siyang pumasa sa height requirement ng pagiging modelo dagdagan pa na ang kisig nitong maglakad. Hubog sa kasuotan nitong uniporme ang ganda ng pangangatawan na bunga ng minsanan niya ring page-ehersisyo sa gym nila sa mansyon.

Hindi naman alintana ni Warson na pinagtitinginan siya ng iba pang mga estudyante lalo na ng mga babae at binabae. Ang iba ay nakatayo sa magkabilang gilid ng hallway at sinusundan siya nang tingin at ang iba naman ay nasa loob ng classroom, sumisilip sa bintana at tinitingnan siya. Ang bagay na iyon ay hindi niya alam dahil kapag nasa eskwelahan siya, wala siyang pakiealam sa ibang tao. Tanging sa teacher, sa klase at sa aralin lamang siya naka-pokus. Tila may sarili siyang mundo kapag nasa eskwelahan.

Walang kaalam-alam si Warson na ang halos lahat ng estudyante sa school niya ay gwapong-gwapo sa kanya at isinasama siya sa kanilang mga pantasya.

Si Warson ang tipo ng isang estudyanteng loner at tahimik. Mas gusto nito na laging mag-isa at tahimik lang sa isang sulok. Mas gusto niya iyon dahil mas gusto niya ang isang peaceful na buhay. Marami siyang kakilala, mga nakakasama niya sa proyekto o partner sa group discussions pero ang matatawag na kaibigan, wala at choice niya rin naman iyon.

Sa wakas ay nakarating na si Warson sa banyo. Kaagad siyang pumasok at pinuntahan ang isang urinal para umihi. Tumayo siya at itinapat ang sarili doon, kinalas ang sinturon at tinanggal sa pagkakabutones ang kanyang suot na slacks na itim. Ibinaba ang zipper saka inilabas ang kanyang malambot na sandata. Hinayaang dumaloy palabas ng kanya ang masaganang ihi na kanina pa naipon at tiniis niyang hindi na muna ilabas dahil hindi pa tapos ang klase.

Hindi pa nakakatagal sa pag-ihi si Warson ay may mga yabag siyang narinig. May pumasok sa loob ng banyo. Nakita lamang niya ang mukha nang pumasok nang tumabi ito at sa kabilang urinal umihi, sa kanan ng urinal na iniihian niya.

Tiningnan ng estudyanteng lalaki si Warson. Ngumiti ito kaya nag-aalangang napangiti na lamang din si Warson sa lalaki saka umiwas nang tingin. Nagtataka siya kung bakit siya ningitian nito gayong hindi naman niya ito kilala. Hindi naman niya kaila na gwapo ang kapwa estudyante niya at malaki rin ang katawan dahil hubog iyon sa suot na uniporme at yumayakap sa magkabilang braso nito ang sleeves ng suot na polo. Mestiso at makinis ang balat na lalong nagpadagdag sa gandang lalaki nito pero wala naman siyang pakiealam sa itsura nito.

Narinig ni Warson ang pagkalas nito sa sinturon at ang marahang pagbaba ng zipper. Hindi na sana siya titingin pero hindi niya napigilan ang sarili. Nagtataka siya kung bakit nakatingin pa rin sa kanya ang lalaki. Nagtataka rin siya sa klase nang tingin nito. Ang mga mata ay may nais sabihin ngunit hindi maisatinig dagdagan pa na parang nag-aapoy ito kaya lalong nakakapagtaka sa kanya.

Napakagat-labi ang lalaki na ikinagulat pa ni Warson. Binasa ang sariling labi na hindi ganun kapula at kung iisipin niya, para siyang inaakit nito. Ewan ba ni Warson pero bigla siyang kinabahan.

Hindi sinasadya ay napababa ang tingin ni Warson at halos manlaki ang kanyang mga mata at kaagad na binawi ang tingin. Mas lalong siyang kinabahan at nakaramdam ng kakaiba. Iyong lalaki, hawak nito ang sariling pag-aari na sobrang tigas at tinataas-baba. Nangangalit na ang mga ugat at halos magkulay makopa na ang bilugang ulo dahil sa sobrang katigasan.

Mabilis na umiling-iling si Warson. Nagmamadaling ibinalik niya ang kanyang sandata sa loob ng brief at inayos iyon pakanan. Matapos ay isinara niya ang zipper ng suot na pantalon at ibinalik sa ayos ang sinturon.

Nagmamadaling umalis si Warson sa tapat ng urinal pero ang lalaki ay hindi at patuloy pa rin ito sa ginagawa. Pumunta siya sa sink at naghugas ng kamay. Matapos iyon ay naghilamos rin siya ng mukha. Matapos niyang basain ang mukha ay muling umangat ang kanyang mukha at napatingin sa salamin pero halos manlaki na naman ang kanyang mga mata dahil mula sa repleksyon, nakita niya ang lalaki na nakaharap na sa direksyon niya. Nakasandal ang likod nito sa gilid ng pintuan ng cubicle, hawak ang naninigas na sandata habang patuloy na tinataas-baba iyon.

Napalunok si Warson. Nanuyo ang lalamunan niya. Mas lalo siyang kinabahan lalo na sa mapang-akit nitong tingin at patuloy na pag-ungol nito.

Muling umiwas nang tingin si Warson. Sinigurado niya sa kanyang sarili na hindi na siya titingin sa lalaki na sa totoo lang, nagpapainit hindi lamang sa loob ng banyo kundi pati na rin sa nararamdaman niya. Kakaiba ito para sa kanya at kung bakit ganun ang epekto ng lalaki sa kanya. Naghilamos ulit siya at nagpunas ng mukha gamit ang panyo.

Nakatingin lamang siya sa salamin. Tinanggal sa pagkakatali ang buhok niyang hanggang chin niya ang haba at wavy ang pagkakakulot. Gamit ang mga daliri sa kamay ay inayos niya iyon pataas at inipon sa isang nakasalikop na kamay at muling itinali. Pinapayagan sa eskwelahan nila ang style ng buhok ni Warson. Sa totoo lang, kung hindi lang malaki ang pangangatawan niya, aakalain siyang babae dahil na rin sa buhok niya.

“Ahhh! Uhmmm!”

Hindi na naman naiwasan ni Warson na mapatingin ulit sa lalaki ng matapos niyang ipitan ang sarili dahil sa ungol nito. Nakita niyang patuloy pa rin ito sa ginagawa habang mapang-akit na nakatingin sa kanya. Ang polo, kung kanina ay sarado pero ngayon ay nakabukas na. Lumitaw ang maumbok nitong dibdib at ang nagtitigasang abs na kumikintab dahil sa pawis.

Gusto sana ni Warson itong tanungin kung bakit ito nagkakaganun pero wala naman siyang lakas ng loob magtanong. Isa pa, hindi naman niya ito kilala.

Napababa ang tingin ni Warson, nakita niya ang pagtaas-baba ng kamay nito sa katigasan na mahigpit nitong hinahawakan. Mas bumibilis ang ritmo. Sa isip-isip niya, ang lakas ng loob nitong gawin ang ganoong bagay na dapat lang ay sa pribadong lugar at walang dapat na nakakakita.

Hanggang sa nakita niyang napapatingkayad na ang lalaki. Mas lumalakas at humahaba ang ungol nito. Naninigas ang mga binti at napapakagat-labi.

Hindi nagtagal ay nanlaki ang mga mata ni Warson nang makitang nagtalsikan ang maraming katas ng lalaki na nanggaling sa naninigas nitong sandata. Bumalot iyon sa katawan ng sandata nitong sa tantya niya ay hindi nalalayo ng haba ng sa kanya pero mas mataba. Ang ibang katas ay napunta sa sahig, may tumalsik pa sa sapatos ni Warson.

Hindi makagalaw si Warson. Ewan ba niya pero napako na yata ang kanyang mga paa sa tiles. Napangisi sa kanya ang lalaki, ang kamay nito na may hawak sa sandata at may katas na naiwan ay ipinunta nito sa bibig at dinilaan habang nakatingin pa rin ito sa kanya nang nang-aakit.

Bumalik sa sarili si Warson. Mariin siyang umiling-iling at kaagad niya itong tinalikuran at nagmamadaling lumabas ng banyo para makalayo.

Nang masigurado ni Warson sa kanyang sarili na nakalayo na siya ay kaagad siyang nagtago sa isang pader at sumandal. Hinahabol niya ang kanyang paghinga.

“Ano ba iyon?” pagtatanong ni Warson sa hangin. Humugot siya ng malalim na hininga.

Hindi makapaniwala si Warson sa nakita. Sa halos apat na taon na pag-aaral niya sa eskwelahang ito, ngayon lamang may gumawa ng gaoon sa harapan niya. Mabuti na lang at walang ibang estudyanteng lalaki ang nagbanyo kanina dahil kung meron, tiyak na mahuhuli siya at kasama pa siya at ang matindi ay baka pag-iisipan sila nito ng hindi maganda at iyon ang ayaw niyang mangyari dahil sobrang kahihiyan ang idudulot nun sa kanya.

Kinalma ni Warson ang kanyang sarili. Hindi na dapat niyang isipin ang nakita niya dahil wala lang naman iyon sa kanya. Baka pinagtritripan lang siya ng estudyanteng iyon na sa tingin niya ay mas bata sa kanya at nasa mababang taon kaysa sa kanya.

Matapos mapakalma ang sarili ay nagpasya na lamang si Warson na pumunta sa library. Doon, alam niyang matatahimik ang buhay niya.

---

Sa kanang bahagi ng library, sa dulong mesa ay nakaupo si Warson. Hawak ang isang libro na abalang binabasa nito habang ang dalawa naman ay nakapatong sa mesang nasa tapat niya.

Dahil natapos na ni Warson ang kanyang thesis at nakapag-defense na rin siya dagdagan pa na apat na subjects na lamang ang kinukuha niya ngayong taon dahil nagdagdag siya ng mga subjects na kinuha niya nu’ng nakaraang taon ay kahit papaano ay relax-relax na muna siya. Bukod sa paghihintay niya sa huling klase ngayong araw na mamaya pa niya papasukan, ang final exams na lang din ang hinihintay niya dahil nalalapit na rin ang pagtatapos. Natapos na rin ang OJT niya kaya naman talagang hayahay na ang buhay niya.

Naka-dekwatrong nakaupo si Warson sa upuan. Napapangiti siya sa kanyang binabasa. Isa kasi iyong fiction romance-comedy novel. Sa ganitong babasahin lamang siya nakakaramdam ng kilig dahil sa totoong buhay, wala pang taong nagpakilig sa kanya maliban sa libro.

Bahagyang nagulat na lamang si Warson nang makarinig siya ng ingay sa gitna ng katahimikan sa lugar na ito. Napatingin siya sa harapan at bahagyang nagulat na lamang siya dahil ang upuan pala na nasa kabilang side ng mesang inookupa niya ang siyang gumalaw at isang matangkad na lalaki ang may gawa nun na kaagad lamang naupo sa harapan niya ng hindi man lamang nagpapaalam.

Napangisi ang lalaki sa kanya na masasabi niyang gwapo rin pero siyempre para sa sarili niya, mas lamang siya. Tama na siya lamang ang nakakaalam na gwapo siya at ‘yun ang alam niya. Moreno ang makinis nitong balat, hubog sa suot nitong uniform ang magandang katawan na bumagay sa buong tindig nito. Lalaking Pilipino ang dating ng binatang umupo na lamang bigla sa harapan niya.

Umiwas na lamang nang tingin si Warson at ipinagpatuloy ang pagbabasa. Hindi pinansin ang binata na hindi naman inaalis ang pagtitig sa kanya.

“Ikaw si Warson, ‘di ba? Graduating and taking Business Ad,” malamig at parang namamaos ang boses na sabi nito. Ganun ba talaga ang boses nito?

Muling napatingin si Warson sa lalaki. Kumunot ang noo niya dahil sa pagtataka kung bakit siya nito kilala.

“Kilala mo ako?” nagtatakang tanong ni Warson. ‘Hindi ko naman siya kilala kaya bakit niya ako kilala?’ sa isip-isip pa niya.

Napangisi ang lalaki. Nilahad nito ang kanang kamay sa harapan ni Warson.

“I’m Jeric, third year taking BSHRM,” pagpapakilala ni Jeric.

Napatingin lamang si Warson sa nakalahad na kamay ni Jeric. Malaki iyon kumpara sa kamay niya. Kung titingnan niya ito, hindi ito mukhang third year lang dahil malaking bulas dagdagan pa na mukhang matured na ang itsura. Siguro nahuli ito ng pagpasok sa kolehiyo at hindi niya ito ka-edad.

Sa huli ay tinanggap na lamang ni Warson ang pakikipag-kamay ni Jeric pero nagulat siya dahil may kasamang pisil ang ginawa nitong pakikipag-kamay dagdagan pa na parang ayaw nitong bitawan kaya siya na ang nagpumilit na bitawan siya nito at nagtagumpay naman siya dahil nabawi niya ang kanyang kamay sa may kagaspangan nitong kamay.

‘Ano bang problema nito?’ sa isip-isip pa rin ni Warson habang tinitingnan si Jeric.

Natawa lang si Jeric sa inasta ni Warson.

“Masarap ako... este... masarap akong magluto.”

Kumunot ang noo at nagsalubong ang kilay ni Warson. Nagtataka siya sa mga kilos nito.

‘Eh ano namang pakiealam ko? Istorbo ka sa pagbabasa ko,’ naiinis na sabi nito sa isipan. Hindi niya pinansin ang unang linya ni Jeric.

“Nagtataka ka siguro kung bakit kita kilala. Actually, hindi lang ako kundi ang halos lahat ng estudyante dito sa eskwelahan,” wika ni Jeric na ikinalaki ng mga mata ni Warson.

“Ha? Ako? Kilala ng lahat?” nagtataka nitong tanong. Hindi kasi niya alam iyon.

Tumango-tango si Jeric. “Dahil may sarili kang mundo, hindi mo alam kung ano ang nangyayari sa paligid mo,” aniya.

Nagbaba naman nang tingin si Warson.

“Simula yata nang pumasok ka dito at hanggang ngayon, marami ka ng tagahanga ‘yun nga lang hindi pinapahalata. ‘Yung iba naman nangangahas magpahalata pero mukhang wala sila sa mundo mo.”

Muling nag-angat nang tingin si Warson. Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito.

‘Talaga ba?’ sa isip-isip niya.

“Hindi mo ba alam na gwapo ka?” diretsahang tanong ni Jeric. Mataman siyang tiningnan ni Warson.

Alam naman ni Warson gwapo siya. Alam nga niyang sarili lang niya ang may alam tungkol sa bagay na iyon.

“Maraming humahanga sayo dahil sa kagwapuhan mo pero bukod doon... matalino ka pa. Ang downside nga lang sayo, isa kang introvert,” nangingiting sabi ni Jeric.

Hindi nagsalita si Warson. Nanatili lamang siyang nakatingin kay Jeric.

“Mas gwapo ka pa pala sa malapitan,” pagpuri pa nito saka ngumiti na parang... nang-aakit. Kunsabagay, nakaka-akit nga naman ang ngiti nito dahil lumabas pa ang pantay at puti nitong ngipin.

Nakaramdam nang hiya si Warson sa sinabi ni Jeric kaya kung saan-saan siya tumingin. Napakamot pa siya sa batok niya.

Pero halos magulantang si Warson at muntikan na siyang mahulog sa kanyang kinauupuan. Nahulog naman ang libro sa lapag. Nagulat siya dahil mula sa ilalim ng mesa, bigla niyang naramdaman na may lumapat na matigas na kung ano sa binti niya at tumataas iyon. Ramdam na ramdam niya kahit na nasa loob pa ng suot niyang slacks ang bahaging iyon.

Napatingin siya kay Jeric na nakatingin din sa kanya at nakangisi. Ito lang naman ang nasa harapan niya.

Sinilip ni Warson ang ilalim ng mesa. Nakita niya ang suot na sapatos pala iyon ni Jeric na parang bulateng gumagapang papunta sa hita niya.

Mabilis na tumayo si Warson. Nanlalaki ang mga mata niya kay Jeric.

“Ano ka ba?!!!” Hindi napigilang isigaw ni Warson kay Jeric. Namumula siya sa galit habang matalim ang titig sa huli.

Huli na para bawiin ni Warson ang pagsigaw dahil napatingin sa kanya ang iba pang estudyanteng naroon na biglang kinilig ng lihim nang makitang nandoon pala siya ng hindi nila kaagad napansin. Karamihan sa kanila ay babae at binabae.

“Psssst!” saway naman sa kanya ng librarian na mula sa lamesa nito at nakatingin nang masama sa kanya.

Napayuko naman si Warson. Bigla siyang nahiya. Muling siyang naupo.

Sinamaan niya ulit nang tingin si Jeric na hindi naman natinag sa kanya. Nakangisi pa rin ito. Sa nakikita ni Warson, parang gustong-gusto nito ang nangyayari.

Napailing-iling na lamang si Warson. Pinulot nito ang librong nahulog sa lapag at kinuha ang dalawa pang librong nakapatong sa mesa at walang paalam na tumayo at umalis. Iniwan niyang nag-iisa si Jeric na napapangisi na lang habang nakasunod ang tingin sa kanya.

Ibinalik ni Warson ang mga libro sa pinagkuhanan niya at nagmamadali ng lumabas ng library.

Inis na inis si Warson habang madiin na naglalakad. Kitang-kita sa kanyang mukha ang labis na pagkainis.

“Ano bang nangyayari sa mundo? Magugunaw na ba? Kung ano-ano kasing kalokohan ang nangyayari,” naiinis na sambit ni Warson na patuloy sa paglalakad sa hallway.