ตอนที่ 30 : จบลงแค่นี้
ตกดึกวันเดียวกัน
หญิงสาวร่างเล็กนั่งมองจานอาหารที่ใส่ผัดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสลับกับมองนาฬิกาบ่งบอกว่าเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว แต่ไร้ซึ่งคนที่บอกว่าจะมากิน อันดาได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่รู้ว่าตัวเองทำแบบนี้ทำไมทั้งที่ปากพูดด้วยเสียงหนักแน่นว่าจะไม่ทำตามตำพูดของเขา
"ทำไมต้องทำไว้รอเขา แล้วทำไมฉันต้องมานั่งรอเขาแบบนี้ ประสาทกลับหรือเปล่าอันดา ฉันเกลียดเขาไม่ควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรก"
อันดาโมโหตัวเองที่ทำตามคำร้องขอพล่อยๆของผู้ชายคนนั้น ภาพเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะออกไปลอยเข้ามาในหัว
จุ๊บ
ริมฝีปากหนาโผลเข้าจูบริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้อง สายตาคมกริบประสานกับดวงตากลมโตอยู่สักพัก การกระทำของชาวินท์ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ
"ห้ามเธอกินก่อนฉัน"
"ทำไมฉันต้องเชื่อคำพูดของนาย ภาระคนอื่น และที่นี่ไม่ต้อนรับนายรู้ไว้ด้วย"
"นั่นมันเรื่องของเธอ"
"เมื่อไหร่จะเลิกกวนประสาทฉ
