ตอนที่ 17 : หงุดหงิด
"ไอ้วินท์" เสียงของเรนดังมาแต่ไกล ชายหนุ่มรีบสาวเท้าเดินมาหาเพื่อนที่กำลังนั่งสูบบุหรี่ในที่ประจำ
ชาวินท์ปรายตามองเพื่อนสนิททั้งสองคนด้วยสายตาเรียบเฉย อัดบุหรี่เข้าปอดและพ่นควันขาวคลุ้งไม่ได้ตกใจกับสีหน้าตื่นตระหนกของเพื่อน
"มึงพูดที่ลานจอดรถเรื่องจริงเหรอวะ" ต้นกล้านั่งข้างชาวินท์ทันทีและถามด้วยความอยากรู้
"กูมั่นใจว่าตอนที่กูพูดพวกมึงไม่ได้อยู่ตรงนั้น" ชาวินท์ไม่ได้ตอบคำถามเพื่อน แต่คำพูดของเขาก็เหมือนเป็นการยอมรับกลายๆ
"ก็มึงเล่นประกาศขนาดนั้น มันก็ต้องมีคนมาพูดต่อดิวะ ตอนนี้เรื่องมึงกับอันดากำลังถูกพูดถึงอยู่นะ แต่มึงไม่ต้องห่วง มึงลอยเหนือน้ำอยู่แล้ว แต่อันดาเละเป็นโจ๊ก"
อันดาภูมิต้านทานเรื่องพวกนี้สูงจะตายไป ไม่มีทางที่ยัยนั่นจะรู้สึกด้วยซ้ำ
"มึงไปหลงอีท่าไหนวะ ทำไมถึงไปเอาคนที่มึงไม่ชอบหน้าได้ ไหนมึงบอกไม่ชอบ"
"ยัยนั่นมาหากูเอง"
ต้นกล้ากับเรนอ้าปากเห
