ตอนที่ 23 : แมวข่วน
ช่วงค่ำของวัน
ภายในห้องนอนของอันดายังคงมีร่างเล็กนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศเริ่มทำให้คนที่หลับไปตั้งแต่บ่ายรู้สึกตัวตื่น เปลือกตาค่อยๆเปิดออกและมองไปรอบห้องที่มืดสลัว มีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟอันเล็กเปิดไว้เท่านั้น ร่างกายของเธอถูกผ้าห่มคลุมไว้ คิ้วเรียวสวยค่อนข้างแปลกใจเพราะมั่นใจว่าก่อนที่จะหลับยังเป็นช่วงที่สว่างไม่มีทางเปิดโคมไฟแน่
เมื่อความงัวเงียหายไปทำให้อันดาลุกออกจากเตียงนอนและเดินออกมาด้านนอก ภายในห้องถูกเปิดไฟไว้แต่ไร้เงาของคนที่ตามมาด้วย ดวงตากลมโตสะดุดกับกุญแจรถสปอร์ตของตัวเอง และหันมองรอบห้องอีกครั้งเพื่อให้มั่นใจ มือเรียวเล็กรีบหยิบมาเก็บไว้
"กลับไปได้ก็ดี รู้สึกดีขึ้นเยอะ"
ครืด ครืด...
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังทำให้อันดาหยุดคิดเรื่องอื่นและรีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นใครโทรเข้ามา
"ค่ะแม่"
(ทำไมไม่กลับบ้านเลย
