EP 1 : จุดเริ่มต้น
848 Words
บังเอิญรู้สึกรักตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้น
คฤหาสน์หลังใหญ่
ในช่วงเช้าของวันใหม่บรรดาลูกน้องเฝ้าประจำการพื้นที่โดยรอบและแม่บ้านต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โดยมีสาวสวยของบ้านที่ทุกคนให้ความเคารพคอยตรวจเช็คความเรียบร้อย โดยเฉพาะในครัวที่อลินดาจะต้องเข้าทำอาหารในทุกวันทุกมื้อเพื่อให้ลูก ๆ และสามีได้กินกัน เวลาผ่านไปจนลูกโตอลินดายังคงใส่ใจทุกคนเสมอ ความรักระหว่างชาร์ลกับอลินดาไม่มีจืดจางลงเลย
"จัดจานและเอาไปเสิร์ฟได้เลยนะ ทุกคนน่าจะรอกันที่โต๊ะอาหารแล้ว"
"ได้ค่ะคุณอลินดา"
อลินดาส่งยิ้มให้กับแม่บ้านและเดินออกมาจากห้องครัว ทันทีที่มาถึงโต๊ะอาหารเห็นสามีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หัวโต๊ะ เคียงข้างด้วยลูกสาวคนเล็กสวมชุดนักเรียนเครื่องแบบมัธยมปลายที่นั่งยิ้มแป้นรออยู่ก่อนแล้ว
"หิวหรือยังคะคนสวยของแม่" อลินดาเดินไปลูบหัวชิลินลูกสาวด้วยความเอ็นดู
"หิวแล้วค่ะ"
"ไม่เห็นถามพี่บ้าง" ชาร์ลวางไอแพดลงเป็นจังหวะเดียวกันกับอาหารเช้ามาเสิร์ฟตรงหน้า
"เมื่อคืนไม่อิ่มอีกเหรอคะ"
"ทั้งคืนพี่ก็ไม่อิ่ม ได้ทั้งวันทั้งคืน" ต่อให้ร่างกายจะเสื่อมไปตามอายุแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังเตร่งตรึมและพร้อมใช้งานเสมอ
"ลูกอยู่" อลินดาเขินหน้าแดงต่อให้แก่จนปูนนี้แต่เรื่องบนเตียงเธอกับสามีไม่เคยขาดตกบกพร่อง ดีที่ชาร์ลทำหมันแล้วไม่งั้นคงมีคนที่สามสี่ตามมาแน่นอน
ชิลินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำพูดของพ่อกับแม่
อลินดาเงยหน้ามองนาฬิกาบ่งบอกว่าตอนนี้สายมากแล้วสำหรับเด็ก ๆ ลูกสาวคนเล็กไม่น่าห่วง แต่ลูกชายคนโตมีเรื่องให้ปวดหัวทุกครั้งเวลามีเรียนเช้า
"รายนั้นตื่นเที่ยงค่ะคุณแม่" ชิลินรู้นิสัยพี่ชายตัวเองดี
"ตื่นเที่ยงแม่ไม่ว่า แต่วันนี้ตารางเรียนชาวินท์มีเรียนเช้า"
"ลูกอาจเหนื่อย ลินมานั่งกินข้าวกับพี่ดีกว่า"
"อย่าให้ท้ายลูกค่ะ ไม่ใช่เรื่องดี"
ชาร์ลหน้าซีดเมื่อเจอสายตาไม่พอใจของเมีย ได้แต่ยิ้มแหย ๆ ส่งตรงไปหาลูกสาว ไม่มีใครกล้ากับอลินดาเลยแม้แต่คนเดียว และรู้ชะตากรรมของคนที่ยังไม่ลงมาดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
"นิสัยไม่เคยเปลี่ยน อย่าให้รู้ว่ามีคนให้ท้าย"
เสียงของอลินดาทำเอาชาร์ลยกแก้วกาแฟมาดื่มด้วยมือที่สั่นเทา เมื่อเมียเดินห่างไปแล้วสายตาชายสูงวัยมองลูกสาวที่ยิ้มชอบใจที่ได้เห็นแม่ใช้น้ำเสียงดุพ่อ
"พ่อยังให้ท้ายพี่ชาวินท์อยู่อีกเหรอคะ"
"เปล่าสักหน่อย เมื่อก่อนใช่ แต่เดี๋ยวนี้ใครจะกล้า มันผิดที่พ่อเองเมื่อก่อนพ่อแอบให้ท้ายพี่ชายเราจนเสียคนกลายเป็นเด็กหัวรั้น พอแม่มาคุยกับพ่อและบอกเหตุผลตั้งแต่นั้นมาพ่อก็ไม่เคยให้ท้ายชาวินท์อีกเลย แต่กว่าจะรู้ตัวพี่ชาวินท์ของเราก็โตแล้ว"
"ถึงว่าพี่ชาวินท์ชอบใช้อำนาจพ่อแก้ปัญหา"
"อย่าได้พูดเรื่องนี้ให้แม่ได้ยิน พ่อโดนดุอีก"
ชาร์ลส่ายหัวเบาๆเมื่อนึกถึงนิสัยของตัวเองในสมัยก่อน พอมาถึงรุ่นลูกได้เห็นชาวินท์เหมือนส่องกระจกเห็นตัวเอง ความดื้อรั้น ใช้อำนาจในทางที่ผิด มันคือตัวเองทั้งหมด โชคดีที่ชิลินมีนิสัยเหมือนอลินดาเลยไม่ปวดหัวเท่าไอ้แสบข้างบนที่ตอนนี้คงนอนคลุมโปงไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่อีกไม่กี่นาทีคงได้หนาวแน่
คิกคิก...
ชิลินหัวเราะเบาๆ เธอรู้จักนิสัยพี่ชายตัวเองดี ถึงแม้จะแว้งกัดกันบ้างตามประสาพี่น้อง แต่เธอรักพี่ชาวินท์มาก เป็นพี่ชายที่เลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็ก คอยซื้อนั่นซื้อนี่ให้น้องจนถึงตอนนี้ เป็นพี่ชายสายเปย์สุดที่รักของชิลิน
ก๊อก ก๊อก...
"อื้อ..."
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มรู้สึกตัว เปลือกตายังคงปิดสนิทและแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาอย่างเปิดเผย มือหนาคว้าหมอนอุดหูเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงเรียก และหลับต่อไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
ห้องนอนหนุ่มโสดสุดแสบประจำบ้านถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาว สีเทา และสีดำ สลับกันอย่างลงตัว เตียงนอนสีดำขนาดคิงไซซ์มีเพียงชายหนุ่มร่างกายกำยำนอนเท่านั้น กระจกหน้าต่างทุกบานถูกปิดด้วยผ้าม่านชนิดพิเศษที่ไม่ให้แสงสว่างจากด้านนอกเข้ามารบกวน ของทุกชิ้นภายในห้องนอนมีแต่ของแบรนด์เนมราคาแพง ใกล้ ๆ กันเป็นห้องแต่งตัวสุดหรู เพียบพร้อมไปด้วยของราคาแพงรวมกันหลักร้อยล้าน
- Writer
