หลักสูตรเร่งรัด
1278 Words
“ อะไรนะครับคุณแม่ ! ”
ธนภพตะโกนเสียงดังอย่างตกใจไปตามสายโทรศัพท์ที่กำลังคุยกับผู้เป็นมารดา
“ แกได้ยินไม่ผิดหรอกตาภพ คุณปู่วีดีโอคอลโดยตรงมาจากที่สวิตเซอร์แลนด์เมื่อเช้า บอกว่าจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ ”
“ ทำไมอยู่ ๆ ถึงจะมากะทันหัน ”
“ แม่รู้จักคุณปู่ของลูกดี แม้ว่าแม่จะเป็นแค่สะใภ้ ก็เถอะ แม้ว่าท่านจะวางมือให้ลูกหลานแต่ก็ยังเข้ามาดูงานเรื่อย ๆ และหากพบอะไรผิดปกติ ท่านก็จะลงมาดูด้วยตัวเอง อีหรอบนี้คุณปู่จะต้องระแคะระคายอะไรแน่ ๆ ”
“ แต่คุณปู่จะมาทำแบบนี้ก็ไม่ถูก ทำเหมือนไม่ให้เกียรติไม่ไว้ใจ ตั้งแค่คราวที่คุณพ่อเสียและคุณแม่จะขึ้นตำแหน่งแทนแล้ว คุณพ่อทุ่มเทให้บริษัทมาทั้งชีวิต คุณแม่ ก็ด้วย ”
“ ช่างมันเถอะภพ ตอนนี้มาคิดแก้ปัญหากันก่อนว่าจะถ่วงเวลาคุณปู่ยังไงไม่ให้มา หรือไม่ก็เคลียร์ปัญหาให้เร็วที่สุดก่อน ” ธนภพนิ่งไปชั่วครู่ก่อนดีดนิ้วเป๊าะ
“ เอาอย่างนี้สิครับ บอกว่าคุณแม่รู้สึกมีไข้และไปตรวจที่โรงพยาบาล คุณหมอเลยกักตัวไว้สิบสี่วันเพราะมีประวัติเดินทางไปต่างประเทศบ่อย บอกว่าเสี่ยงติดเชื้อไวรัสแล้วคุณแม่ก็หาโรงแรมสักที่เพื่อเก็บตัว ”
“ จะบ้าเหรอตาภพ พูดแบบนั้นมันก็เหมือนเป็นลางกับตัวเองนะ ”
“ โธ่ คุณแม่ ก็แค่เหตุการณ์สมมุติให้เอาตัวรอดได้ไปก่อน การถูกกักตัวคือห้ามพบใครทั้งสิ้น มันสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว เราจะได้มีเวลาเตรียมตัวเตรียมเอกสารมากขึ้น ”
“ เอาก็เอา แม่ก็คิดทางอื่นไม่ออกแล้วเหมือนกัน แต่แม่ก็ยังข้องใจว่าทำไมอยู่ ๆ คุณปู่ก็นึกอยากจะมาตอนนี้ ลูกคิดว่าศรินาจะไว้ใจได้ไหม ”
“ คุณแม่ครับ รินาน่ะเป็นคนจริงใจซื่อตรง ยิ่งมีเด็กด้วยแบบนี้ เธอคงไม่กล้าทำลายชีวิตครอบครัวตัวเองหรอก ”
“ แต่ลูกอย่าลืมว่ารินาเคยมีความหลังกับบางคน เธออาจจะหักหลัง ”
“ ไม่มีทางหรอกครับคุณแม่ แล้วอีกอย่างตอนนี้รินา ก็จะลาคลอดอยู่แล้ว ”
“ แล้วจัดการหาคนใหม่มาหรือยัง ยัยเด็กเจ้าขาอะไรของลูกน่ะ แม่ต้องการให้เป็นคนของเรา ไม่ต้องการให้ทางบริษัทจัดหามาให้ ”
“ แน่นอนครับ น้องเจ้าขามาทำงานแล้ววันนี้วันแรก ผมขอเวลาอีกนิดเท่านั้น ”
“ นานแล้วนะภพ จนป่านนี้ยังไม่จัดการรวบหัว รวบหางอีกเหรอ ”
“ ขอเวลาผมอีกหน่อยนะครับคุณแม่ ”
“ ยังไงก็เร็วหน่อยแล้วกัน เราไม่มีเวลามากนัก แล้วก็อย่าให้พลาดอีก ”
“ โอเคครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วง รักคุณแม่นะครับ ”
“ แม่ก็รักภพนะลูก ”
แล้วปลายสายก็กดตัดไป ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่เป็นนานก่อนจะยิ้มกว้างออกมาในที่สุด
“ เห็นทีต้องใช้หลักสูตรเร่งรัด ”
“ เห็นทีสัปดาห์นี้หรือไม่ก็น่าจะสองสัปดาห์ ผมจะต้องรบกวนให้เจ้าขาทำงานล่วงเวลา แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ต้องขับรถกลับดึก เพราะทางบริษัทมีห้องพักให้ในบริษัท เพราะคุณแม่จำเป็นต้องกักตัวสิบสี่วัน รินาเองก็ใกล้คลอด เจ้าขาคงต้องทำงานหนักหน่อยนะครับ ”
นั่นคือคำขอร้องของธนภพที่มาแจ้งข่าว เจ้าขาเองยินดีอย่างไม่อิดออด มันทำให้พนักงานใหม่อย่างเธอดูมีความสำคัญขึ้น ดูเป็นฟันเฟืองชิ้นหนึ่งของบริษัท
เธอกลับไปเก็บของที่บ้าน ขออนุญาตคุณป้าซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร เห็นดีเสียด้วยที่หลานสาวไม่ต้องขับรถกลับบ้านดึกดื่นในเวลาที่งานไม่เสร็จ ที่สำคัญเสาร์อาทิตย์เธอ ก็สามารถกลับบ้านได้
ห้องพักอยู่ที่ชั้นสี่สิบสองของบริษัท สำหรับเจ้าขาแล้วมันดูดีทีเดียว เป็นห้องชุดขนาดเล็ก มีห้องรับแขก ห้องนอน และครัวเล็ก ๆ พร้อมเฟอร์นิเจอร์อำนวยความสะดวกพร้อมสรรพ ห้องพักของเธอคือหมายเลข 4209 ฝั่งซ้าย รองสุดท้ายจาก 4210 ที่อยู่ริมสุด
ชีวิตการทำงานของเจ้าขาดำเนินไปได้ด้วยดี ศรินาเป็นคนเก่งและใจเย็น เจ้าขาก็หัวไวและกระตือรือร้น ตอนนี้เธอสามารถทำงานแทนศรินาได้หลายอย่างแล้ว แม้จะเพิ่งเข้าทำงานได้ไม่กี่วัน
ที่แปลกและน่าอึดอัดสำหรับเจ้าขาคือ ธนภพชอบ ซื้อของมาฝากในมื้อค่ำและพยายามที่จะเข้ามาในห้องซึ่งเธอ ไม่ชอบเลย ยอมรับว่ามีความรู้สึกดี ๆ ให้เขาอยู่บ้าง แต่มันก็ไม่มากมายพอที่จะก่อให้เกิดความเสน่หาอยากใกล้ชิด อีกอย่างความเป็นกุลสตรี ความถูกต้องเหมาะสมมันค้ำคอ ชายหญิงไม่สมควรที่จะอยู่กันสองต่อสองในสถานที่รโหฐาน
จวบจนถึงวันศุกร์
เจ้าขาเลิกงานราวสองทุ่มจึงไม่กลับบ้าน จะกลับในเวลารุ่งเช้าแทน โชคดีที่วันนี้ธนภพติดธุระเลยไม่มีเวลามาเกาะแกะ เธอเลือกที่จะขับรถไปรับประทานส้มตำและ ยำแซ่บ ๆ จากร้านอาหารที่ไม่ไกลจากที่ทำงานนัก ส่วนขนมและผลไม้นั้นยังอยู่เต็มตู้เย็นเพราะธนภพซื้อมาฝากทุกวัน
ราวสามทุ่ม หญิงสาวก็มาถึงและจอดรถไว้ที่ชั้นใต้ดินของบริษัท แม้ว่าจะมีแสงไฟส่องสว่างทว่าบริเวณรอบ ๆ ค่อนข้างเงียบ จึงรีบสาวเท้าไปกดลิฟท์ซึ่งมันก็เปิดรับทันที เธอก้าวเข้าไปด้านใน ขณะกดปิดมันก็ได้ยินเสียงเรียก
“ รอด้วยครับ ”
พร้อมมือใหญ่ที่สอดเข้ามาระหว่างระหว่างประตู ทำให้ลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่หน้ามาให้เห็น
รอยยิ้มนิด ๆ จากริมฝีปากอิ่มเต็มหยักโค้งรับกับจมูกโด่งยาวได้รูป ดวงตาเขาไม่ใช่สีดำอย่างคนเอเชียแต่หากออกไปทางสีน้ำตาลอ่อน ไม่ใช่สิ น่าจะเรียกว่าสีอำพันมากกว่าเพราะมันสุกสว่างเป็นประกายอย่างกับทอง มันอยู่ใต้แพขนตางอนเหมือนผู้หญิง คิ้วเข้มหนา ใบหน้าเล็กยาว แนวกรามเป็นสันเด่นชัด ดูออกไปทางชาวตะวันตกมากกว่าแต่ก็ยังมีความเป็นเอเชียจากสีผิวแทนเนียนละเอียด สีผมเข้มกว่าสีตา ลำคอแกร่งดูแข็งแรง ไหล่กว้าง แผงอกที่ ปกคลุมด้วยเสื้อยืดสีขาว ที่ไม่สามารถปกปิดกล้ามเนื้อกำยำได้มิดชิด ผ้าบาง ๆ แนบเนื้อไปทุกส่วนสัดทำให้เห็นสัดส่วนได้เด่นชัด ขายาวห่อหุ้มด้วยกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม มันแนบต้นขาแกร่งทำให้เห็นได้ว่าตรงนั้นมันก็คงมีกล้ามเนื้อไม่ต่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป้ากางเกง มันนูนตุงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้ดูดีเป็นบ้า เขาไม่ได้หล่อเนี้ยบ แต่หล่อแบบแบดบอย อย่างกับนายแบบที่หลุดออกมาจากแม็กกาซีน
ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในลิฟท์
“ หอม ”
เสียงเขาเอ่ยขึ้น ทำให้เจ้าขาหลุดจากอาการตกตะลึง
ใช่ เธอตกตะลึงในรูปลักษณ์ภายนอกของชายคนนี้เต็มเปา
“ ว่าไงนะคะ ” เธอทวนในสิ่งที่เขาพูด
“ หอมจัง ”
เขาว่า ก่อนสาวเท้าเข้ามาจนเกือบชิด เจ้าขาถอยหลังกรูดโดยอัตโนมัติ ทว่าความกว้างในลิฟท์ก็แค่เมตรครึ่ง คูณสองเมตร เธอไม่สามารถหนีเขาไปไหนได้เพราะติดอยู่ที่มุมแล้ว
- Writer
