รถม้าคันหรูเคลื่อนตัวออกจากเมืองหลวงพร้อมด้วยกำลังพลส่วนหนึ่ง แม้จะยังเสียใจกระนั้นคุณหนูตระกูลหลี่ก็พอเดาได้บ้างว่าบุรุษเบื้องหน้ากำลังไปที่ไหน
“เหตุใดไม่พาข้ากลับไปส่งที่จวนเจ้าคะ”
“ข้าคงมั่นใจได้ยากว่าเจ้าจะไม่หนีไปอีก” คนตรงข้ามตอบคำถาม
“ต่อให้พาข้าไปกับท่าน หากคิดจะหนีข้าก็ไปได้อยู่ดี สู้กักข้าไว้ในจวนยังดีเสียกว่า”
“หลี่รั่วหลาน ที่เดียวที่เจ้าจะอยู่ได้หลังจากนี้มีเพียงข้างกายข้าเท่านั้น ข้ายังมีวิธีอีกมากที่จะทำให้เจ้าหนีไปไหนไม่ได้ อย่างเช่น...” สายตาคมตวัดมองไปยังหน้าต่างด้านหนึ่ง ภาพด้านข้างปรากฏรถม้าที่ลั่วจงผินนั่งกำลังแล่นไปคนละทางกับคันที่พวกเขานั่งอยู่
“นั่นคุณชายจะพานางไปไหน”
“ที่ปลอดภัยซึ่งมิใช่จวนสกุลเซี่ย สถานที่ที่เจ้าไม่มีทางรู้ได้เลยว่าอยู่แห่งหนใด ข้าจะได้มั่นใจว่าเจ้าจะไม่หนีไปไหนอีก” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมาโดยไม่สะทกสะท้าน เขารู้ว่านางให้ความสำคัญกับบ่าวผู้นั้นม
