ภารกิจเปลี่ยนตอนจบของตระกูลตัวร้าย

ตุบ! ท่ามกลางหอนอนใหญ่จวนสกุลเซี่ย กายแกร่งกำลังกดร่างของสตรีนางหนึ่งลงกับโต๊ะตัวยาว มือกร้านกระชากเสื้อตัวบางออกโดยไม่สนว่ามันจะขาดจนมิอาจนำมาใส่ซ้ำได้อีกหน เขาหลุบตามองเรือนกายเปลือยเปล่าเย้ายวนของอีกฝ่ายและเผยรอยยิ้มพึงใจ เรียวแขนเล็กเอื้อมมาโอบรอบคอแกร่งเอาไว้พร้อมกับดึงมาจูบโดยปราศจากอาการเคอะเขินตามประสาหญิงแรกแย้มแต่มันก็สร้างความพึงพอใจให้ชายหนุ่มได้อีกแบบ เขาคงหมดสนุกหากต้องมาเห็นผู้หญิงคนนี้แสดงสีหน้าไร้เดียงสาต่างจากภาพลักษณ์ปกติของนาง หญิงสาวที่งดงามพริ้มเพราราวบุปผาทั้งที่ข้างใต้มีหนามแหลมคมคอยทิ่มแทงคนอื่นไปทั่ว มันทำให้สามัญสำนึกอันต่ำเตี้ยของเขาลดน้อยลงไปหากต้องทำให้กลีบใบของดอกไม้ต้องชอกช้ำไปบ้าง มือกร้านกอบกุมอกอวบที่ใหญ่โตเกินตัวจนเนื้อนุ่มปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว เขาเคล้นคลึงมันอย่างย่ามใจพลางหยอกเอินยอดถันสีหวานทำเอาร่างบางส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างยั่วยวน “คุณชายเซี่ย…” น้ำเสียงเสนาะหูเพรียกหาด้วยใบหน้าเห่อร้อน ริมฝีปากที่ได้แนบชิดกันเมื่อครู่ส่งผลให้หัวใจด้วยน้อยเต้นร่ำไปหมด คนตรงหน้าคือบุรุษที่เห็นกันอยู่บ่อยครั้งแต่ก็มิได้สนิทสนมจนสามารถพูดคุยกันเป็นปกติ นางเพิ่งถูกชายที่เคยร่วมหอลงโรงทิ้งไปพร้อมสตรีอีกคนที่อ่อนด้อยกว่านางในทุกเรื่อง หัวใจที่บอบช้ำปรารถนาการปลอบประโลม อย่างไรเสียนางก็มิได้เป็นที่ต้องการของผู้ใดอยู่แล้ว ดังนั้นขอเพียงแค่ค่ำคืนนี้มีใครบางคนโอบกอดไว้ทำไมรั่วหลานจะไม่ยินดี หญิงสาวมีนามว่า หลี่รั่วหลาน นางคือสตรีในการดูแลของตระกูลเซี่ย บิดาของนางรับใช้อดีตเจ้าตระกูลอย่าง เซี่ยไป่หาน มาเนิ่นนาน เขาเป็นคนจงรักภักดีขนาดยอมตายในหน้าที่ นั่นทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวจำต้องกำพร้าทั้งพ่อและแม่ ด้วยความสงสารเซี่ยไป่หานจึงรับนางเข้ามาดูแลตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ เดิมทีหญิงสาวเป็นคู่หมั้นของ กู้หยุนฟ่าน บุตรชายแม่ทัพใหญ่ ทว่าชายหนุ่มมีสตรีที่พึงใจอยู่แล้วทำให้เขายอมผิดคำสัญญาของผู้ใหญ่เพื่อไปแต่งงานกับสตรีนางนั้น รั่วหลานที่ถูกถอนหมั้นหมดประโยชน์กระทั่งในท้ายที่สุดก็มีค่าเป็นเพียงสตรีอุ่นเตียงของ ซุนเหว่ย บุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูลเซี่ย เนตรงามล้ำมองบุรุษเบื้องหน้า เขาดึงอาภรณ์โปร่งบางของนางออกจนหมดและกำลังจัดการกับเสื้อคลุมมิดชิดที่ตนเองชอบสวมใส่ ทันทีที่อาภรณ์ตัวใหญ่เคลื่อนออกจากกายแกร่งหลี่รั่วหลานก็ทำได้เพียงจับจ้องเรือนร่างงดงามสมส่วนตาไม่กะพริบ ทั้งแผงอกแน่น ไหล่กว้าง หน้าท้องลอนคลื่นแล้วยังมีมัดกล้ามเนื้อกำยำ เขาเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นที่ไม่พกกระบี่ ไม่เคยออกแดดหรือฝึกการต่อสู้ เหตุใดจึงได้มีรูปร่างสมบุรุษได้เพียงนี้ ยังไม่ทันจะได้สงสัยอะไรไปมากกว่านั้นมือเย็นก็เคลื่อนมาดึงเอวบางเข้าหาทำให้ผิวเนื้อเปล่าเปลือยแนบชิดกัน “!!!” ร่างอ้อนแอ้นสะดุ้งเล็กน้อย บริเวณหน้าท้องแบนราบสัมผัสได้ถึงบางสิ่งร้อนลวก นางรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรจึงไม่กล้าแม้แต่จะก้มหน้าลงไปมอง ความยินดีเมื่อครู่ดูเหมือนจะลดน้อยลงหลายส่วน เซี่ยซุนเหว่ยเหยียดยิ้มพอใจก่อนจะแนบสัมผัสลงมาอีกครั้ง คราวนี้มันร้อนแรงราวกับจะแผดเผาร่างบางให้หลอมละลายเสียตรงนั้น ลิ้นร้อนลากเลียรอบริมฝีปากสีระเรื่อจากนั้นจึงแทรกเข้าไปด้านในโพรงปากอุ่น เขาตวัดเกาะเกี่ยวลิ้นนุ่มบดจูบซ้ำหลายครั้งจนเกิดเสียงเฉอะแฉะน่าละอาย ชายหนุ่มฝังศีรษะลงมาโลมเลียยอดอกสีทับทิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขากวาดลิ้นรอบถันจากนั้นหันไปขบเม้มและดูดดึงจนร่างบางต้องแอ่นอกรับ “อะ...อ๊า!” เต้าหู้นุ่มขาวถูกครอบครองสลับไปมาในขณะที่นิ้วยาวเลื่อนเข้าหาส่วนอ่อนไหวด้านล่าง “หึ” คนด้านบนแค่นเสียงหัวเราะในลำคอหลังจากสัมผัสถึงความชุ่มฉ่ำบริเวณปากทางเข้า ผนังเนื้ออ่อนดูดกลืนนิ้วยาวที่เขาแช่ค้างไว้ สักพักมือหยาบจึงค่อย ๆ ขยับล้วงเข้าไปด้านในเพื่อขยายช่องทางคับแคบ แม้รั่วหลานจะพร้อมอยู่ก่อนแล้วภายในของนางก็ยังคับแน่นเกินกว่าที่ความเป็นชายของเขาจะสอดใส่ ต่อให้ไม่สนใจทะนุถนอมอีกฝ่ายแต่หากเกิดบาดเจ็บขึ้นมาก็นับเป็นเรื่องยุ่งยากเช่นกัน คิดได้ดังนั้นเขาจึงเริ่มเคลื่อนนิ้วเข้าออกส่วนบอบบางระหว่างนั้นก็ควานหาบริเวณที่ไวต่อสัมผัสไปด้วย “อื้อ! คะ... คุณชาย” ร่างเล็กส่งเสียงประท้วง นางโดนจู่โจมทั้งบนล่างแบบนี้จึงรับมือไม่ถูก แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียงใดไปมากกว่านั้นริมฝีปากนุ่มก็ถูกปิดด้วยกลีบปากหยัก นิ้วยาวทั้งสองขยับเข้าออกอย่างไร้ปรานีจนในที่สุดก็เป็นนางที่ล่วงหน้าถึงปลายทางไปก่อน โฉมสะคราญหอบถี่จากความรู้สึกแปลกใหม่ที่ตนได้รับ อกอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ “คงไม่ต้องให้ข้าอธิบายนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้” มือหยาบแยกเรียวขาขาวออกจากกันก่อนที่จะสอดความเป็นชายเข้าหาโพรงแคบ “อ๊า!” แก่นกายขนาดไม่ธรรมดาเบียดเสียดเข้ามายังกึ่งกลางความเป็นหญิงที่ยังไม่เคยมีผู้ใดได้เชยชมทำเอาเจ้าของร่างบิดเร่าด้วยความเจ็บปวด ไม่เพียงนางเท่านั้นที่รู้สึกทรมาน ใบหน้าหล่อเหลาของคนด้านบนก็ฉายแววหวั่นไหวไม่แพ้กัน คนตัวโตกัดกรามแน่นก่อนจะแทรกกายเข้าไปด้านในลึกขึ้นเรื่อย ๆ แม้ซุนเหว่ยจะไม่ได้กล่าวสิ่งใดแต่สีหน้าของเขาก็แจ้งออกมาจนหมดสิ้นว่ารู้สึกดีโดยมิต้องบรรยายให้มากความ “คะ คุณชาย เข้ามาหมดหรือยัง... อื้อ!!” “ดูถูกกันอยู่รึไง ยังไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ” “อ๊า!” เมื่อได้ยินคำพูดไม่รู้ความที่ออกมาจากปากของหลี่รั่วหลาน ท่อนเอ็นหนาก็กระแทกกระทั้นสุดปลายทางไม่สนว่านางจะรับไหวหรือไม่ กายแกร่งสอบสะโพกเบียดลำเอ็นอวบเข้ามายังช่องชื้นแฉะ กระบองแท่งโตผลุบเข้าออกกลีบเนื้ออูม เขาลูบเน้นเคล้นคลึงผิวนุ่มทุกสัดส่วน ไม่ว่าจะเป็นทรวงอก หน้าท้องหรือกระทั่งเรียวขาขาว ทุกบริเวณถูกตีตรารอยรักไว้ราวกับจะทิ้งหลักฐานว่านางเป็นของใคร เสียงหวานครางระงมสลับกับเสียงเนื้อกระทบกันดังกังวานไปทั่วห้อง หลังจากผ่านไปเกือบสองเค่อ (สามสิบนาที) รั่วหลานก็รับรู้ถึงความรู้สึกอุ่นวาบบริเวณช่องทางรัก แท่งหยกร้อนค่อย ๆ ถอนออกจากกายบางหลังจากนั้นนางก็ถูกอุ้มไปวางบนเตียง หญิงสาวหอบหายใจถี่ นางไม่เคยเหนื่อยแบบนี้มาก่อนแต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้จบลงเพียงเท่านั้น ร่างอรชรถูกจับคว่ำหน้าลงบนหมอนหนุนโดยมีแก่นกายใหญ่โตสวนแทงเข้าช่องทางเดิมในรวดเดียว “อึก!” ท่อนเนื้อหนาของบุรุษเบื้องหลังสอดประสานเข้ามาไม่หยุดยั้ง คนงามโยกคลอนไปตามแรงปรารถนาและความร้อนรุ่มของเขา ทั้งสองเชื่อมต่อเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่เนิ่นนานราวกับวันคืนมิได้สำคัญอะไร เรียวแขนบอบบางโอบรอบลำคอแกร่งของชายหนุ่มเอาไว้ ต่อให้สุดท้ายต้องกลายมาเป็นสตรีอุ่นเตียงก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเวลานี้ก็มีใครสักคนที่นางสามารถสวมกอดเอาไว้เพื่อผ่านวันคืนอันสิ้นหวังไปได้อีกวันก็พอ ................................................................................ สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน วันนี้ไรท์มาเปิดเรื่องใหม่ค่ะ นิยายเรื่องนี้พระเอกของไรท์ก็ยังคงความคลั่งรักเช่นเคย ฝากทุกท่านกดติดตาม กดหัวใจ กดเข้าชั้น และคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ทั้งสองด้วยน๊า ขอบคุณมากเลยค่า~~ ଘ (੭^ᵕ^) ੭