9.1 คนที่ถูกปองร้าย

1388 Words

ตอนที่ 9 : คนที่ถูกปองร้าย ฉันไม่ควรจะกังวล...ใช่ ฉันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น เพราะมันคือสิ่งที่พี่คิมต้องการ แต่ทำไมฉันถึงนึกถึงใบหน้าของหมอนั่นตลอดเวลาที่นั่งอ่านบทเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะขึ้นแสดงบนเวทีแบบนี้ล่ะเนี่ย ปาหนังสือบทลงบนพื้นอย่างหัวเสียเพราะหงุดหงิดในตัวเอง ซึ่งนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พี่กุ้งเปิดประตูเข้ามาเห็นเข้าพอดี “น้องอัณจ๊ะ พร้อมหรือยังเอ่ย ^^;;” พี่แกถามฉันอย่างกล้าๆ กลัวๆ เหงื่อแตกพลั่กๆ เพราะแววตาฉันตอนนี้สามารถฆ่าคนได้ถ้าหากว่าจ้องมองนานกว่า 3 วินาที “ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแหละค่ะพี่ ว่าแต่พี่คิมล่ะ?” “แหมๆ เป็นห่วงกันถึงขนาดต้องถามหากันเลยเหรอ เด็กสมัยนี้นี่ไฟแรงกันจริงๆ เลยนะ” ได้ข่าวว่าพี่แก่กว่าฉันสองปีเองนะ ที่ฉันถามหาพี่คิมก็ไม่ใช่เพราะอารมณ์พิศวาสแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะระแวงต่างหาก! “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ แค่อยากรู้ว่าเขาซ้อมบทบ้างหรือเปล่า หนูอยากให้ล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD