พลอยรัมภาตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของแมนเมือง เธอมองดูใบหน้าอันหล่อเหลานั้นไม่วางตา แล้วยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนที่จะหุบยิ้มแล้วคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ กำลังใจอ่อนกับเขาอย่างนั้นเหรอ
แต่เมื่อความรู้สึกและการเต้นของหัวใจมันไม่สามารถหลอกตัวเองได้ พลอยรัมภาก็ต้องยอมรับว่าเธอมีใจให้กับคนที่นอนข้างๆ นี้ไปแล้วตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมาแล้วดูข้าวสวยในหม้อหุงข้าวที่ตักได้แค่จานเดียว เธอเลยคิดว่าจะทำข้าวต้มทานเพราะไม่อยากหุงข้าวอีกรอบ
พลอยรัมภาเทน้ำใส่ลงในหม้อหุงข้าวต้มในนั้นเลย เพื่อความสะดวกสบาย แล้วจัดการปรุงรสด้วยผงปรุงรสและซีอิ๊วขาว ปิดฝาหม้อหุงข้าวแล้วเดินไปล้างหน้าแปรงฟัน พอกลับออกมาก็ตอกไข่ไก่ลงไปแล้วถอดปลั๊กออก ปล่อยให้ไข่กลายเป็นไข่ลวก
แมนเมืองงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียจากงานเมื่อวานนี้ เขาได้กลิ่นหอมของข้าวต้มก็ยิ้มออกมา
“คุณทำอะไรหอมจังเลย” แมนเมืองถามเธอ ตอนนี้เขาสบ
