ลวงร้ายลวงรัก

พลอยรัมภา หญิงสาววัยยี่สิบสองปี  เธอได้เริ่มทำงานที่บริษัททัวร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง  ในตำแหน่งผู้ช่วยมัคคุเทศก์หรือไกด์ฝึกหัด ในวันแรกที่เธอทำงานก็ได้พบกับธนัช  รุ่นพี่ที่เคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน  และเขาก็เข้ามาตีสนิทกับเธอจนดูเหมือนว่าเขากำลังจะจีบเธออยู่ ธนัชเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี  เขาเป็นที่ชื่นชอบตั้งแต่สมัยเรียนอยู่แล้ว  จึงไม่แปลกถ้าหากพลอยรัมภาจะดีใจที่เขาเข้ามาให้ความหวังกับเธอแบบนั้น เพียงเดือนเดียวพลอยรัมภาก็ใจอ่อนและยอมคบกับเขาแบบเงียบๆ  เพราะว่าธนัชบอกว่ายังไม่อยากให้ใครรู้  เพราะพลอยรัมภายังไม่ผ่านช่วงทดลองงาน  กลัวเธอจะโดนมองไม่ดี  เธอเชื่อเขาและไม่ได้บอกใครถึงเรื่องที่คบกัน “พรุ่งนี้วันหยุด  พี่อยากทานกับข้าวฝีมือพลอยจัง” ธนัชบอกเธอตอนที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง “พี่ธนัชอยากไปเจอพ่อแม่ของพลอยเหรอคะ” พลอยรัมภาถามเขาแล้วยิ้มอย่างดีใจ  คิดว่าเขาอยากไปเปิดตัวกับพวกท่าน “พี่อยากให้พลอยไปทำกับข้าวให้พี่ทานที่ห้องมากกว่า” ธนัชบอกแล้วยิ้มให้เธอ พลอยรัมภาบิดมือด้วยความเขิน เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วที่จะไม่เข้าใจว่าการชวนไปที่ห้องของเขาครั้งนี้ มันต้องมีอะไรมากกว่าการทำอาหารให้เขาทานอย่างแน่นอน “ได้หรือเปล่า” ธนัชจี้ถามขอคำตอบ พลอยรัมภาพยักหน้าตอบตกลงอย่างเขินอาย  ธนัชยิ้มอย่างพอใจแล้วก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำงานต่อ เย็นวันนั้น พลอยรัมภากลับบ้านไปด้วยความตื่นเต้น  ที่พรุ่งนี้จะไปหาเขาที่ห้อง  บ้านของพลอยรัมภามีฐานะปานกลาง  พ่อแม่เลี้ยงเธออย่างอิสระ  ให้เธอใช้ชีวิตในแบบที่เธอเลือกโดยไม่ได้บังคับ  โดยยึดการเลี้ยงดูแบบตะวันตก  เพื่อให้เธอเติบโตได้ด้วยตนเองอย่างเข้มแข็งและรู้จักแก้ไขปัญหาได้ด้วยตนเอง แต่ก็ยังคอยเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ด้วยความเป็นห่วงอยู่เสมอ “ยิ้มอารมณ์ดีแบบนี้  มีอะไรดีๆ รึเปล่า” วรรณาถามลูกสาวคนเล็กด้วยความเป็นห่วง “จะมีอะไรล่ะแม่  พ่อว่าลูกสาวเรากำลังมีความรักแน่ๆ” ธีรวัฒน์พูดแล้วก็หันไปยิ้มแซวพลอยรัมภา “วันนี้มีอะไรทานคะ  พลอยหิวแล้ว” พลอยรัมภาไม่ตอบ แต่ถามเรื่องอาหารเย็นเพื่อเปลี่ยนประเด็นแทน พ่อแม่ของเธอมองหน้ากันแล้วยิ้มแบบรู้กันว่าพลอยรัมภาคงยังไม่พร้อมที่จะเล่าเรื่องนี้  พวกเขาจึงไม่ได้พูดอะไรต่อเกี่ยวกับเรื่องนั้น “มีแกงส้มชะอมกุ้ง  ผัดดอกกะหล่ำ  แล้วก็ปลาเนื้ออ่อนทอดกระเทียม” วรรณาบอกลูกสาว “โอ้โห น่าทานทั้งนั้นเลยค่ะ” “ไปอาบน้ำก่อนก็ได้  อาบน้ำเสร็จ พี่ชายเราก็คงมาถึงพอดี” วรรณาบอก “พี่เพชรจะมาทานข้าวเย็นกับเราด้วยเหรอคะ” พลอยรัมภาถามอย่างตื่นเต้น   เพชรฤกษ์พี่ชายของเธอแยกไปอยู่อะพาร์ตเมนต์ตั้งแต่หลังเรียนจบ  เพราะอยู่ใกล้ที่ทำงาน    นานๆ เขาจะกลับมาทานอาหารเย็นที่บ้าน  เพราะงานเขียนโปรแกรมของเขาค่อนข้างหนักและต้องใช้เวลาทำอย่างละเอียดและรอบคอบ “อืม รีบไปอาบน้ำได้แล้ว” ธีรวัฒน์บอกลูกสาว พลอยรัมภารีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวลงมาทานอาหารเย็น  พอเธอลงมา  เพชรฤกษ์ก็มาถึงพอดี พลอยรัมภานั่งลงข้างๆ พี่ชายแล้วทวงสัญญาทันที “ไหนคะ ของที่พี่เพชรบอกว่าจะซื้อมาให้พลอย” “โห พี่นั่งยังไม่ถึงนาที ข้าวก็ยังไม่ได้ทาน น้ำก็ยังไม่ได้ดื่ม ก็ทวงของแล้ว น่าน้อยใจจังเลย” เพชรฤกษ์แกล้งพูดเหมือนว่าน้อยใจ “พลอยรอเจอพี่มาเกือบสองอาทิตย์  ต้องรีบทวงสิคะ  เดี๋ยวจะลืม” เธอบอกพี่ชายทำจมูกย่นอย่างน่ารัก   ธีรวัฒน์และวรรณามองสองพี่น้องอย่างเอ็นดู เพชรฤกษ์หยิบของขึ้นมาจากกระเป๋าทำงาน  แล้วยื่นให้เธอ “สมุดภาพพร้อมลายเซ็น พี่ต่อคิวขอลายเซ็นตั้งสองชั่วโมง” เพชรฤกษ์บอก “ขอบคุณนะคะ  พี่เพชรน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พลอยรัมภากอดสมุดภาพไว้  เธอตั้งใจจะเอาไปให้ธนัช  เพราะรู้ว่าเขาชอบสะสมสมุดภาพของตากล้องคนนี้ *************************** พลอยรัมภาตื่นแต่เช้าเพื่อไปหาธนัชที่ห้องพักของเขา  ตามพิกัดที่เขาส่งแผนที่ให้  เมื่อเธอไปถึง เขาก็ลงมารับเธอแล้วพาขึ้นไปยังห้องพักของเขา  แล้วก็ให้เธอนั่งลงที่โซฟาก่อน  พลอยรัมภามองสำรวจไปรอบๆ ห้อง  ห้องเขาเป็นห้องกว้าง  มีฉากพับกั้นระหว่างโซฟาที่ใช้รับแขกและเตียงนอน เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นแบบบิวท์อิน  และมีระเบียงด้านนอกที่มีกระถางต้นไม้เล็กๆ เรียงรายอยู่ “ดื่มน้ำก่อนสิ” ธนัชบอกแล้วยื่นแก้วน้ำให้เธอ พลอยรัมภารับแก้วน้ำมาจิบแล้ววางไว้ที่โต๊ะกระจกใสทรงเตี้ยที่เข้าชุดกับโซฟา แล้วล้วงเอาสมุดภาพพร้อมลายเซ็นของตากล้องที่เขาชอบออกมาให้เขา “พลอยมีของขวัญให้พี่ธนัชค่ะ” เธอบอกแล้วยื่นให้เขา  ธนัชรับมาแล้วทำตาโตด้วยความดีใจ  เล่มนี้เป็นเล่มที่หายาก  และขายหมดตั้งแต่วันแรก  เพราะพิมพ์ออกมาแค่สองร้อยเล่ม  เป็นเล่มเฉพาะกิจเท่านั้น “พลอยได้มายังไง  แถมได้ลายเซ็นมาด้วย  พี่ขอบใจมากนะ” ธนัชบอกแล้วเอามือลูบอย่างหลงใหล “พลอยให้พี่ชายซื้อให้ค่ะ” เธอบอกเขาตามตรงแล้วลุกขึ้นยืน เดินไปตรงเคาน์เตอร์ครัวที่อยู่ตรงข้ามโซฟาที่เธอนั่งอยู่ “ให้พลอยทำอะไรให้ทานดีคะ” เธอถามเขา  “ไปดูของสดในตู้เลย  พี่ก็ไม่รู้ว่าทำอะไรได้บ้าง  แต่พี่ทานได้หมด” ธนัชบอกเธอแล้ววางสมุดภาพนั้นไว้ที่ชั้นวางของข้างๆ โซฟา พลอยรัมภาไปเปิดตู้เย็นสำรวจดูของในตู้เย็น  เห็นมีแต่ไข่ไก่สด เนื้อหมู และผักไม่กี่อย่างที่ยังพอจะทำอาหารได้ เธอจึงทำสุกี้น้ำให้เขาทานเพราะมีน้ำจิ้มสุกี้อยู่ในตู้เย็นด้วย พออาหารเสร็จเธอก็ยกมาเสิร์ฟเขาที่นั่งมองเธออยู่ด้วยสายตาที่ทำเอาพลอยรัมภาใจสั่น พอทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็นั่งคุยกัน สักพักธนัชจับมือเธอไว้แล้วพูดเข้าเรื่องขึ้นมา “พลอย เราคบกันมาได้สักพักแล้วนะ  พี่อยากขยับความสัมพันธ์ของเรา  ให้พัฒนาไปมากกว่าการจับมือ” ธนัชพูดออกมาตรงๆ  ทำเอาพลอยรัมภาหน้าแดงเรื่อ “ค่ะ” เธอพยักหน้ารับคำขอของเขา  ธนัชยิ้มกว้างแล้วเอามือลูบแก้มเธออย่างแผ่วเบา  ก่อนจะเลื่อนมือไปที่ท้ายทอยแล้วดึงเธอมาจูบอย่างนุ่มนวล ธนัชแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวานจากโพรงปากของเธออย่างช่ำชอง จนพลอยรัมภารู้สึกคล้อยตามแล้วโอบคอเขาไว้ ธนัชเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอแล้วขยำเต้าอวบอิ่ม  ใช้มือขยี้เม็ดบัวอย่างมันมือ  แล้วเลื่อนหน้าลงมาซุกไซ้ที่คอของเธอดูดขบเบาๆ แล้วใช้ลิ้นเลียที่ซอกคอจนพลอยรัมภาขนลุกเกรียวด้วยความสยิว เธอครางเบาๆ ในลำคอขณะที่เขากำลังถลกเสื้อเธอขึ้นไปแล้วดูดขบยอดอกของเธอ  ใช้ลิ้นสำรวจไปทั่วแล้วดูดมันราวกับทารกน้อยที่หิวกระหาย เธอแอ่นหน้าอกแล้วเอามือลูบหัวเขาอย่างมีความสุข ก่อนที่ทุกอย่างจะเกินเลยไปกว่านั้น  ประตูห้องของธนัชก็เปิดออกพร้อมกับเสียงร้องของหญิงสาวคนหนึ่ง ทั้งสองผละออกจากกัน พลอยรัมภารีบดึงเสื้อและจัดให้เข้าที่ ส่วนธนัชก็รีบลุกขึ้นไปดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางและปิดประตูห้องเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครมารู้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น “นี่มันอะไรกัน เธอเป็นใคร” ผู้หญิงสาวสวย แต่งตัวเหมือนแอร์โฮสเตสพูดขึ้นมาเสียงดัง “ฉันเป็นแฟนของพี่ธนัชค่ะ” พลอยรัมภาตอบตามซื่อ  ธนัชกุมศีรษะ  เขาไม่คิดว่าจะพลาดที่ทำให้แฟนสาวจับได้ “ฉันเป็นแฟนของธนัช เราคบกันมาสองปีแล้ว และเราอยู่ห้องนี้ด้วยกัน” เธอพูดเสียงดัง ธนัชแตะไหล่เธอเอาไว้ พลอยรัมภามองหน้าธนัชด้วยความงุนงง  พอเธอตั้งสติพอเดาได้ว่าอะไรเป็นอะไรเธอก็รู้สึกโกรธเขาเป็นอย่างมาก “ที่ผ่านมาพี่ธนัชหลอกพลอยมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” พลอยรัมภาถามเขาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ แฟนของธนัชที่พอเดาได้ว่าเขาเป็นฝ่ายไปหลอกผู้หญิงคนอื่นก่อน เธอก็ใจเย็นลงบ้าง เพราะไม่อยากทำร้ายผู้หญิงด้วยกัน  แล้วยืนมองหน้าแฟนหนุ่มที่กำลังยืนทำหน้าเป็นกังวลอยู่ “พี่ยอมรับ พี่ก็แค่คลายเหงาตอนแฟนบิน” ธนัชบอกตามตรงเพื่อเอาใจคนรักที่กลับมาก่อนกำหนดสองวัน พลอยรัมภาลุกขึ้นจัดทรงผมและเสื้อผ้าให้เข้าที่  คว้ากระเป๋าขึ้นมาแล้วเดินไปตบหน้าธนัช “เลว” พลอยรัมภาพูดขึ้น  แฟนสาวของธนัชยืนมองนิ่ง เธอไม่ทำอะไรพลอยรัมภาเพราะเห็นแก่ลูกผู้หญิงด้วยกัน  แต่จะคิดบัญชีกับธนัชในภายหลัง “หนูต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ยุ่งกับแฟนพี่โดยไม่ได้ตั้งใจ” พลอยรัมภาบอกแฟนสาวของธนัช  เธอพยักหน้ารับคำขอโทษนั้นเพราะรู้ว่าพลอยรัมภาโดนแฟนของเธอหลอก ธนัชเอามือลูบแก้มอย่างสำนึกผิด  มองพลอยรัมภาที่กำลังจะเดินออกไป  แต่เธอชะงักเท้าแล้วเดินกลับมาหยิบสมุดภาพของเธอคืน “พี่ขอไว้ได้หรือเปล่า” ธนัชถามอย่างเสียดาย พลอยรัมภากำมือแน่น  มองหน้าแฟนสาวของเขาเหมือนจะบอกว่าขออนุญาต เธอพยักหน้า  พลอยรัมภาเดินเข้าไปหาธนัชแล้วตบซ้ำอีกรอบ “ไอ้ชั่ว” เธอพูดแล้วเดินออกจากห้องไป  ปล่อยให้ทั้งสองคนเคลียร์ส่วนที่เหลือกันเอาเอง ***************************