หมับ !
ปึก !
“ โอ๊ย ! ” ร่างบางร้องออกไปด้วยความเจ็บปนตกใจเพราะจู่ๆ ตัวเธอก็โดนกระชากไปชิดกับเสาระหว่างช่องที่จอดรถที่อยู่ใกล้ๆ กับรถของเธอ...
“ พี่คีย์ !? ” เอวาเอ่ยออกไปด้วยความแปลกใจที่จู่ๆ คีรินก็มาอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้...นัยน์ตาสีนิลที่เต็มไปด้วยความเรียบนิ่งกำลังมองมาที่ใบหน้าของเธอ
“ ห่างกันแค่อาทิตย์เดียว กลายเป็นคนแปลกหน้ากันเลยหรอไง ?! ”
“ ปล่อยวานะพี่คีย์ ! ” เอวาเอ่ยพร้อมกับจะเบี่ยงตัวหนีคีรินแต่ทว่าร่างสูงกับรั้งเรียวแขนของร่างบางให้เดินตามเขาไปที่บันไดหนีไฟของชั้นจอดรถ ทันทีที่ทั้งคู่ผ่านพ้นประตูหนีไฟเข้ามาได้คีรินก็จับร่างบางให้แนบชิดกับพนังห้องทันที
“ พี่คีย์ ! ปล่อยวา ! ...”ร่างบางพยายามดันอกของคีรินให้ออกไปให้ห่างเธอแต่เรียวแขนกำยำของร่างสูงตรงหน้าก็ยกขึ้นมาขวางกั้นร่างบางเอาไว้ไม่ให้เธอหลุดหนีเขาไปได้
“ พี่คีย์ ! ถอยออกไปวาจะรีบไปทำธุระ ! ”
“ ธุระ ? ธุระที่ว่า
