When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
มหาวิทยาลัยAA "หา?!!" เพื่อนๆ ของพริมร้องอุทานออกมาพร้อมกันเสียงดัง แต่ดีที่ตรงนี้มีแค่กลุ่มเธอเท่านั้น "เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ" พริมพูดพร้อมกับหน้าหงอยๆ เพราะรู้ว่าเรื่องนี้มันยังไม่จบเท่านี้หรอก รุ่นพี่ต้องตามมาวอแวกับเธอที่นี่อีกชัวร์เลย "อีเชี่ย! เกินความคาดหมายฉิบหาย!" เฟรมพูด "นั่นดิ ถ้ามึงไม่เห็นกับตา ใครมาบอกก็คงไม่เชื่อ" โอ๋พูด "เป็นกูกูก็ไม่เชื่อ เค้าดีขนาดนั้น.." แอลพูดอีกคน ต่างคนต่างตกใจกับเรื่องนี้มาก เพราะไม่มีใครคิดเลยว่าผู้ชายที่แสนดีคนนั้น เขาจะเป็นคนแบบนี้ ทั้งเรื่องผู้หญิงและเรื่องเล่นยา เธอจับได้แค่เรื่องผู้หญิง ส่วนเรื่องยาเสพติดเธอยังไม่เห็นกับตาตัวเอง แต่มาขนาดนี้แล้ว รามคงไม่โกหกหรอก "แล้วมึงไม่ร้องไห้หน่อยเหรอวะ?" เฟรมถาม "ไม่รู้ว่ะ มันจุกมากกว่า ถ้าต้องเลิกกับรุ่นพี่เพราะเรื่องนี้ กูไม่อยากเสียใจ กูจะดีใจมากกว่าที่หลุดพ้นมาได้" พริมตอบ ความจร