“เดี๋ยวหม่อมฉันจะออกไปก่อนเองเพคะ” ร่างบางทำท่าจะลุกไป นางมีสีหน้ากระดากอายเพราะเวลานี้เป็นตนเองที่ไม่มีอาภรณ์ใดปกปิดร่างกายเลยสักชิ้น
“ไม่ต้อง” รุ่ยอ๋องกล่าวด้วยสีหน้าเฉกเช่นปกติ เขาถอดชุดลงไปกองบนพื้นทำเอาโฉมสะคราญต้องรีบเบือนหน้าหลบความเปิดเผยเกินงามของเขา
“ให้หม่อมฉันขึ้นก่อนก็ได้นะเพคะ” น้ำในอ่างกระจายตัวออกเป็นวงกว้างจากการที่มีกายเนื้อแน่นของบุรุษเข้ามาแทนที่
“คนเมื่อคืนที่บอกจะว่าง่ายๆ ไปไหนเสียแล้ว”
“อ๊ะ!” เอวคอดตึงวูบเพราะแขนแกร่งดึงเข้าหา แผ่นหลังเล็กชนเข้ากับแผงอกแน่น ไห่เทานั่งลงที่มุมหนึ่งของอ่างอุ่น บนตักกว้างมีร่างอรชรซ้อนทับอยู่ เขาหรี่ตามอง
“อยู่เฉยๆ ไม่ได้รึ จะวิ่งหายไปไหนนัก” เส้นผมสีดำยาวคลอเคลียอยู่ตรงแผ่นหลังคนฟัง ปลายจมูกโด่งกดลงที่ไหล่มนพลางสูดดมกลิ่นแสนคุ้นเคย
‘ทะ ท่านี้ไม่กล้าขยับ!’ ไม่รู้ว่าตรงไหนมีอะไรอยู่บ้างทางที่ดีก็ไม่ควรให้บางสิ่งที่สงบนิ่งตื่นขึ้นม
