แค่หลับตาก็เห็นใบหน้าเย็นชาเผยแววหวั่นไหวกำลังพรมจูบและเคลื่อนกายบนร่างของนาง ลมหายใจหอบถี่รวมถึงเสียงคำรามต่ำในลำคอจนสะดุ้งตื่นทุกที
‘มาหลอกหลอนอะไรข้าถึงในฝันเนี่ย!’ คนงามสะบัดหน้าไปมาไล่ความคิดว้าวุ่นใจ
“ครั้งหน้าต่อให้มีอัญมณีเม็ดเท่าไข่ห่านหม่อมฉันก็จะไม่เก็บเด็ดขาดเพคะ!” บ่าวรับใช้กล่าวเจตนาอันแรงกล้าให้นายหญิงทราบ
“ถ้าเจ้าจะมีวาสนาขนาดนั้นก็เก็บเถอะ...” เห็นท่าทางเป็นแบบนี้เหม่ยหลิงจะโกรธลงได้อย่างไรเล่า
“โธ่พระชายา จะว่าไปเมื่อครู่หม่อมฉันได้รับสาส์นจากองครักษ์เฉา เขาแจ้งว่าเหตุการณ์ที่ชายแดนสงบลงแล้ว ราตรีนี้ท่านอ๋องน่าจะกลับมาเพคะ”
“อะไรนะ…?” โฉมสะคราญดีดตัวขึ้นจากเตียง ความอ่อนเพลียทั้งหมดอันตรธานหายไปในทันที
“รุ่ยอ๋องจะเสด็จกลับมาวันนี้เพคะ” บ่าวตัวน้อยทวนคำ ทีแรกนางก็ไม่ได้พูดเบาเสียหน่อยแต่เห็นพระชายาถามซ้ำจึงแจ้งด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นอีกระดับ
“เจ้าช่วยไปหายาที่ทำให้ข
