Gözlerimi peş peşe telefona gelen mesaj ve aramalarla açtım. Elimi yana doğru atıp Kutay’ı uyandıracakken yanımda kimsenin olmadığını fark ettim. Yatağın diğer tarafı soğuktu ve yoktu. Gözlerimi açmadan “Kutay,” dediğimde cevap alamadım. Nereye gitmişti? Gece yanımda kalırdı ve odasına gitmezdi.
Acıyan gözlerimi hafif araladığımda kaşlarım çatıldı. Dışarısı hâlâ karanlıktı. Telefonuma da hâlâ mesaj geliyordu. O an kalbime bir sıkıntı saplandı. Bir şey oluyordu. Bu anlarda heyecan ve korkudan kilitlenip kalırdım. Derin soluklar alıp verdim. Çıplak ayaklarımı yataktan sarkıtıp telefonumu buldum. Arama ve mesajlar Aden’e aitti.
Bu saatte mesaj göndermesi hayra alamet değildi. Mesaja tıkladığımda bir haber sitesinin bağlantısını göndermişti. Ona basıp gördüğüm şeyle gözlerim büyüdü. Kutay’
